ή αλλιώς "ας κάνουμε τη ζωή μας πιο δύσκολη....."
Σοβαρά τώρα, αντί να φωνάξτε όλοι μαζί για την τρισάθλια κωδικοποίηση του πρωτοκόλλου μας (π.χ. 30/039/066/111), θέλετε να την εφαρμόσουμε και στο Σύστημα Ποιότητας;
Λες κι ένα έγγραφο που φεύγει από τις Σέρρες, χρειάζεται να ακολουθείται και από όλο αυτό το μακρυνάρι..... Δεν αρκεί το όνομα του Τμήματος κι ένας αριθμός! Μόνο εμείς και κανένας άλλος στο δημόσιο!!!!
Λες, και χρειάζονται 2 αριθμοί για να οριστεί η θέση ενός αρχείου που βρίσκεται ...στη Χ.Υ. Σερρών. Δηλαδή υπήρχε περίπτωση να βρεθεί πχ στην Πάτρα και να μην μπορεί κανείς να καταλάβει που ανήκει; Γράφει "Χ.Υ. Μακεδονίας-Θράκης, Τμήμα Σερρών". Χρειάζεται κι ένας αριθμός που κανείς τρίτος δεν ξέρει τι σημαίνει;
Και σχετικά με το σε ποιον ανήκει.... Κάθε έγγραφο έχει συγκεκριμένο ιδιοκτήτη. Πρέπει να το γράφει με κωδικό ιδιαίτερο; Και τα αντίγραφα δεν μπορούν απλά να γράφουν "αντίγραφο προϊσταμένου"....
Θα με τρελάνετε πρωί-πρωί;
marigoula
marigoula
ΥΓ1. Για να κάνουμε όλες αυτές τις αλλαγές θέλουμε χαρτί, κλασέρ και μελάνια. Θα μας στείλετε;
ΥΓ2. Κι αν τώρα που άλλαξε η κυβέρνηση αλλάξουμε κι εμείς πάλι; Νέα κωδικοποίηση;
Το κακό με τη γραφειοκρατία είναι ότι έχει πλέον δηλητηριάσει τον εγκέφαλό μας. Όχι απλώς δεν κάνουμε κάποια προσπάθεια για να την μειώσουμε, αλλά βυθιζόμαστε όλο και περισσότερο σ' αυτήν. Και ενώ όλοι μιλάνε για απλούστευση, κάθε προσπάθεια απλούστευσης κατά κανόνα οδηγεί σε περαιτέρω μπλέξιμο. Έχει γίνει σαν τον γόρδιο δεσμό, όπου όλοι προσπαθούσαν να τον λύσουν και τον περιέπλεκαν. Τελικά, χρειάστηκε ένας Μέγας Αλέξανδρος για να τον κόψει με το σπαθί του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα αναφέρω ένα άλλο παράδειγμα. Μας ήλθε ως ενημέρωση ένα χαρτί που έλεγε ότι πρέπει να καταγραφεί το σύνολο των πληροφοριών, των εγγράφων κ.λ.π. που διαθέτει η κάθε Υπηρεσία για να είναι προσβάσιμα στο Διαδίκτυο !. Όταν τηλεφώνησα στο τηλέφωνο που έγραφε το έγγραφο και ζήτησα τα αναγραφόμενα στις πληροφορίες πρόσωπα (δύο τον αριθμό), άκουσα ότι το έγγραφο δεν βγήκε από αυτήν την Υπηρεσία, ότι ο υπάλληλος ήταν πρώτα σ' αυτήν την Υπηρεσία, ότι ο άλλος υπάλληλος δεν ήταν σ' αυτήν την Υπηρεσία. Όταν ρώτησα "τί θέλει να πεί ο ποιητής" με αυτό το πράγμα, εισέπραξα την απάντηση να του τηλεφωνήσω την επόμενη μέρα, γιατί μόνο αυτός θα μπορούσε να με πληροφορήσει.
Τελικά, τα παράτησα, γιατί καθένας πρέπει να αξιολογεί τα διάφορα θέματα και να βάζει χρονικό όριο, αλλιώς δεν θα οδηγηθούμε ποτέ σε αποτέλεσμα.
Τώρα, ποιές είναι οι αιτίες γι' αυτή τη διαρκή γραφειοκρατική μας περιδίνηση δεν γνωρίζω. Μήπως αναζητάμε την απόλυτη βεβαιότητα και τελειότητα με όλες αυτές τις καταγραφές; Μήπως τρομάζουμε να παραδεχθούμε ότι η ζωή είναι γεμάτη απρόοπτα και η τελειότητα απλούστατα δεν υπάρχει;
Μάλλον πρέπει να αναζητήσουμε σχετικά φιλοσοφικά συγγράμματα, γιατί νιώθω ότι το θέμα ξεπερνάει τις προσωπικές μας δυνατότητες.