Καλωσήρθατε στο προσωπικό μας "ημερολόγιο"!
Αυτός είναι ο χώρος όπου οι υπάλληλοι του Γενικού Χημείου του Κράτους
θα λέμε όλα όσα μας ενδιαφέρουν και μας προβληματίζουν.
Όλα όσα θέλουμε να μοιραστούμε μεταξύ μας!

Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2015

Αν ήμουν εγώ στη θέση της...

Έχει καιρό που προσπαθώ να σκεφτώ πώς θα πάω στη συνάντηση στη Χίο!
Μέσα σε όλες τις σκέψεις μου, έχει μπει και το θέμα των ημερών: 
οι πρόσφυγες. 
Πρόσφυγες, μετανάστες, λαθρομετανάστες, όπως κι αν λέγονται, βλέπω ανθρώπους ίδιους με μένα που άφησαν πίσω τους τον τόπο τους για να βρουν μια καλύτερη τύχη.
Η Χίος είναι ένα από τα νησιά περάσματα, μετά τη Μυτιλήνη, την Κώ και τη Σάμο. Ακολουθούν η Σύμη, η Λέρος, η Ρόδος, η Κάλυμνος.
Σε όλα αυτά τα νησιά διάφορες ομάδες εθελοντών (ελλήνων και ξένων) δραστηριοποιούνται και προσφέρουν, κυρίως, ανθρωπιά!

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι περνούν από την Αθήνα, κι αν είναι τυχεροί κι έχουν αρκετά χρήματα, καταλήγουν στην Ειδομένη του Κιλκίς, από όπου περνούν στα Σκόπια και συνεχίζουν το ταξίδι τους για τη "Γη της Επαγγελίας".


Στις Σέρρες δεν έχουμε πρόσφυγες. Όλα όσα γίνονται, για εμάς, είναι ιστορίες σε ένα Tablet, μια τηλεόραση! Λίγο, όμως μιλώντας με φίλους και συναδέλφους στα νησιά, ακούω ιστορίες απίστευτες.

Πόρτες τελωνείων που δεν χωράνε οι υπάλληλοι να ανοίξουν αν δεν έρθει το λιμενικό να ξυπνήσει τους κοιμώμενους, άνθρωποι που μέσω δορυφόρων παρακολουθούν τις βάρκες στα θαλάσσια περάσματα κι ενημερώνουν για όποια φαίνεται να βυθίζεται, μάνες που μόλις φύγουν τα παιδιά τους στα σχολεία τρέχουν να βοηθήσουν στην ταξινόμηση ειδών πρώτης ανάγκης που στέλνει όχι μόνο η Ελλάδα και η Ευρώπη αλλά και η Αυστραλία!

Μια εθελόντρια από τη Κάλυμνο, μου είπε: οι Γιατροί μας είπαν ότι κάποια στιγμή πρέπει να εξετάσουνε και όλους εμάς, τους ντόπιους εθελοντές, για κατάθλιψη!

Αυτή η φωτό που είδα σήμερα, με συγκλόνισε γιατί χθες κουβαλούσα εγώ το γιο μου έτσι, μόνο που είχα πάει βόλτα στη Θεσσαλονίκη. Ναι, θλίβομαι με όλους τους πνιγμούς στο Αιγαίο, αλλά αυτή η φωτό με έκανε να νιώσω βαθιά πως θα φερόμουν εγώ με τα παιδιά μου στην ίδια φάση.... Τρομάζω, μόνο που το σκέφτομαι!
Ναι, τώρα ξύπνησα!

Αν κάποιος από εσάς θέλει, με οποιονδήποτε τρόπο να βοηθήσει, θα βρει το μέσο. Πάντου υπάρχουν ομάδες που συντονίζουν τις δράσεις. Κι αν είστε στην Αθήνα, μια βόλτα στην πλατεία Βικτωρίας, φαντάζομια ότι αρκεί.

marigoula

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου