Κατόπιν και εν όψει εκλογών

Βρισκόμαστε σε ένα χρονικό διάστημα που χαρακτηρίζεται από εκλογικές διαδικασίες σε όλο το φάσμα τους. Οι ευρωεκλογές τελείωσαν, οι αυτοδιοικητικές πάνε σε δεύτερο γύρο και οι βουλευτικές επίκεινται.

Είναι φανερό ότι η κοινωνία βρίσκεται μπροστά σε πολύ δύσκολα ερωτήματα και καλείται να δώσει με την ψήφο της το σωστό μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις.

Η χώρα μας βρίσκεται σε βαθιά και παρατεταμένη κρίση, που ξεκινάει από την  κρίση αξιών και φτάνει στην οικονομική.

Το πεδίο της Δημόσιας Διοίκησης είναι από τα πιο σημαντικά για την λειτουργία ενός Κράτους και την κατάσταση της κοινωνίας.

Η Δημόσια Διοίκηση σε ένα ευνομούμενο δημοκρατικό Κράτος οφείλει να έχει βασικό γνώμονα τον σεβασμό στον πολίτη κάθε μορφής εφαρμόζοντας τις αρχές της ισότητας, της αμεροληψίας , της επιείκειας.

Η Δημόσια Διοίκηση οφείλει να βλέπει τους επιχειρηματίες με θετικό τρόπο, να στηρίζει την επιχειρηματικότητα κάθε μορφής και δη την μικρομεσαία τάξη που αποτελεί την ραχοκοκκαλιά της ελληνικής οικονομίας, αλλά και του ελληνικού έθνους.

Η Δημόσια Διοίκηση δεν ανήκει σε κανένα άτομο, σε καμία ομάδα, σε κανένα κόμμα. Υπηρετεί  μόνο τον ελληνικό λαό.

Τί βιώνουμε τα τελευταία χρόνια ως πολίτες, αλλά και ως δημόσιοι υπάλληλοι; Μια πλήρη επικράτηση της παρεοκρατίας που στηρίζεται σε προσωπικές ή/και κομματικές σχέσεις.

Στις θέσεις ευθύνης προωθούνται άτομα που το βασικό τους  (και συχνά το μοναδικό) προσόν είναι η ένταξη στις κυρίαρχες ομάδες. Αυτές/οί παραμένουν «ες αεί» σ’ αυτές τις θέσεις και λειτουργούν ως φεουδάρχες.

Υπάλληλοι με αποδεδειγμένη γνώση, εμπειρία και ικανότητες πέφτουν σε δυσμένεια, απλώς γιατί υπηρετούν ακριβώς τις αρχές της αξιοπρέπειας και της ορθής λειτουργίας  του Δημοσίου.  Μπαίνουν κυριολεκτικά στην «κατάψυξη» -ήταν μια λέξη που άκουσα όταν ήμουν μικρή, για τους «αντιφρονούντες» υπαλλήλους του μετεμφυλιακού Κράτους, αλλά δεν φανταζόμουν ότι θα μπορούσε να αναβιώσει στην εποχή μας.

Από την άλλη, προβάλλονται υπάλληλοι που υστερούν σε αληθινή γνώση, εμπειρία και ικανότητα, αλλά διαπρέπουν στην ένταξη και αξιοποίηση των πελατειακών σχέσεων.

Πολλές φορές κινούνται διώξεις κατά υπαλλήλων από ανταγωνιστικές βλέψεις χαμηλού επιπέδου. Σ’ αυτές τις διώξεις πολύ συχνά υπάρχει καταστρατήγηση των αρχών της χρηστής διοίκησης και κατάχρηση εξουσίας.

Όλη αυτή η κατάσταση δεν έχει μόνον αρνητικά αποτελέσματα στο εσωτερικό της Δημόσιας Διοίκησης, που εμφανίζει χαρακτηριστικά «συμμορίας», αλλά έχει τραγικές συνέπειες στην κατάσταση της χώρας, που βιώνει μια παρατεταμένη κρίση, της οποίας το τέλος δεν φαίνεται ακόμη παρά τις (αυτ)απάτες ορισμένων.

Μια Δημόσια Διοίκηση που έχει πάρει διαζύγιο από την αντικειμενικότητα και την αξιοκρατία μεταφέρει όλο αυτό το νοσηρό κλίμα στον τρόπο που αντιμετωπίζει τον πολίτη, από το απλό φυσικό πρόσωπο έως τον επιχειρηματία. Αλαζονεία, αδιαφορία, εχθρότητα, μεροληψία έως και διαφθορά, χαρακτηρίζουν το πρόσωπο της Δημόσιας Διοίκησης και μάλιστα σε μια εποχή, όπου η στήριξη της υγιούς επιχειρηματικότητας αποτελεί απροϋπόθετον όρο για την επιβίωση της χώρας μας.

Όλα αυτά πρέπει να αλλάξουν επιτέλους. Δεν μπορεί να συνεχισθεί η ανοχή σ’ αυτές τις επαίσχυντες καταστάσεις, γιατί θα επέλθει η κατάρρευση των πάντων. Και όλες/οι εμείς που αγαπάμε την πατρίδα μας και  σεβόμαστε τη Δημοκρατία, ανεξαρτήτως πολιτικού-ιδεολογικού χώρου πρέπει να δώσουμε την μάχη σε όλα τα επίπεδα της καθημερινότητας. Δεν χωράει πια σιωπή και ανοχή, χρειάζεται έντιμη και θαρραλέα παρέμβαση.

Ο συνδικαλισμός να ξαναζωντανέψει και να αναλάβει τον αληθινό του ρόλο. Τέλος στους «συνδικαλιστές» που το αποκλειστικό τους μέλημα είναι η προώθηση της καριέρας τους.

Και πάνω απ’ όλα, αυτοί που θα κυβερνήσουν τη χώρα να αντιληφθούν και να κάνουν πράξη τη βασική αρχή της Δημοκρατίας, η οποία προβλέπει ότι το Κράτος δεν είναι ιδιοκτησία κανενός για να εξυπηρετεί τους πελάτες του, αλλά ανήκει στον ελληνικό λαό και οφείλει να τον σέβεται σε όλες του τις μορφές.

Ας διδαχθούμε και από την ιστορία μας, για να μην επαναληφθούν γεγονότα ανάλογα προς την Άλωση της Πόλεως, της οποίας την τραγική επέτειο έχουμε αύριο.

Η Σκοτεινή Πλευρά του Φεγγαριού