Καλωσήρθατε στο προσωπικό μας "ημερολόγιο"!
Αυτός είναι ο χώρος όπου οι υπάλληλοι του Γενικού Χημείου του Κράτους
θα λέμε όλα όσα μας ενδιαφέρουν και μας προβληματίζουν.
Όλα όσα θέλουμε να μοιραστούμε μεταξύ μας!

Κυριακή 6 Ιουλίου 2014

ΟΤΑΝ ΠΕΦΤΟΥΝ ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ή ΠΟΣΟΥΣ ΡΟΛΟΥΣ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΙΑ ή ΤΙ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΗ Η ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ή ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΔΕΥΤΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ή ΠΟΣΟΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΟΥΝ ΑΚΟΜΑ

Όταν ζήτησα από την υπηρεσία άδεια για να κάνω διάφορα άλλα επαγγέλματα (όπως πώληση κεντημάτων / εργόχειρων, φύλαξη παιδιών/ ηλικιωμένων, διανομή πίτσας, dogwalking κτλ)   το απόγευμά μου για να ενισχύσω λίγο το εισόδημά μου, αυτή δε μου δόθηκε γιατί είναι ασυμβίβαστο με το ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ του υπαλλήλου. Το δέχτηκα στωικά και συνεχίζω να πορεύομαι με τις δυο δεκαπενθήμερες πληρωμές, αν και σκέφτομαι να ψηφίσω το πρώτο κόμμα που θα εισηγηθεί να κρατάει το δεκαπενθήμερο περίπου 8-9 μέρες για να μπορέσουμε να διατηρήσουμε κάποια στοιχειώδη αξιοπρέπεια και γιατί το θεωρώ λογικό μετά από τις περικοπές όλων των άλλων πραγμάτων να περικοπεί λίγο και η διάρκεια της εβδομάδας. Όταν όμως είδα το νέο υπουργικό σχήμα ομολογώ πως αισθάνθηκα κάποια θλίψη να με πλημμυρίζει για την αδικία.

Δε μιλάω για το παιδί της ΕΠΕΝ με τα τσεκούρια που θα θεραπεύσει μια για πάντα τον πάσχοντα αυτό λαό, ούτε για τον κύριο, που μετά την κοινωνική πολιτική με αιχμή τις οροθετικές π..νες από τις οποίες μας έσωσε μοιράζοντάς μας φωτογραφίες τους,  τώρα θα σώσει και τα  παιδιά μας από την αγραμματοσύνη (τα οποία, by the way,  κινδυνεύουν να μείνουν όλα στην πρώτη λυκείου). (Όχι  μόνο από τις π..νες μας έσωσε ο υπουργός και τους οροθετικούς συνολικά αλλά και από τους αναπήρους γενικότερα  που μας είχαν γίνει στενός κορσές με τα επιδόματά τους, μια και ταυτόχρονα με την επικήρυξη των ακατανόμαστων ανακοίνωσε και την περικοπή των ποσοστών αναπηρίας όλων αυτών που παρασιτούν σκιάζοντας το νεοφιλελεύθερο ανατέλλοντα αστέρα της  πατρίδας μας).

Όχι. Δεν είναι αυτοί το πρόβλημά μου. Είναι να διαχειριστώ όλη αυτή την ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ παντού. Είναι που ο σύμβουλος του Σημίτη (που έφταιγε λέει για αυτά που περνάμε τώρα), που σαν υπάλληλος της Eurobank  (Λάτση) συμβούλευε ταυτόχρονα (έστω με εξάμηνη άνευ αποδοχών) την κυβέρνηση Παπαδήμου για το πώς να διαπραγματευτεί με τις τράπεζες (sic) (πάντα προς όφελος του ελληνικού λαού), που ήταν από τους σχεδιαστές του PSI το οποίο μας έσωσε από τις συντάξεις που παίρναμε τόσα χρόνια για να διατηρούμε μια μίζερη ύπαρξη μέσα στις αρρώστιες και τα γηρατειά,   έγινε χάρη στην ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ υπουργός μας για να μας ΣΩΣΕΙ (για πολλοστή φορά) και να  υπερασπιστεί τα συμφέροντα των ελλήνων φορολογούμενων (είδους που πάντα σπάνιζε αλλά τώρα για ποικίλους λόγους κοντεύει να εκλείψει τελείως και οι τελευταίοι εκπρόσωποί του είναι ιδιαίτερα ΧΛΩΜΟΙ).     

Στην μετα-πολιτική εποχή που ζούμε λοιπόν και αφού όλοι αποφασίσαμε ότι οι πολιτικοί μας είναι άχρηστοι σαν υπάλληλοι των τραπεζιτών (και των άλλων επιχειρηματιών φυσικά)  αποφασίσαμε να διορίσουμε υπουργούς τους ίδιους τους τραπεζίτες. ΧΩΡΙΣ ΜΕΣΑΖΟΝΤΕΣ λέγεται αυτό και έχει πολλά πλεονεκτήματα εκτός του ότι κάνεις οικονομία : οι άνθρωποι ξέρουν καλύτερα τη δουλειά (γι αυτό λέγονται τεχνοκράτες) και δεν έχουν και να λογοδοτήσουν στα κορόιδα που τους ψήφισαν (γιατί δεν τους ψήφισε κανείς). Επίσης δεν έχουν να αντιμετωπίσουν τα πιο σκληροπυρηνικά από αυτά τα κορόιδα (τα οποία ευτυχώς σπανίζουν)  που απαιτούν να υλοποιούνται οι προεκλογικές εξαγγελίες (γι αυτό λέγονται λαϊκιστές).

Αναρωτιέμαι λοιπόν να ζητήσω άνευ αποδοχών ή να βγω στην κινητικότητα μπας και ορθοποδήσω;

Αναρωτιέμαι επιπλέον, οι συνάδελφοι ή και άλλοι άνθρωποι σαν εμάς που ψηφίζουν τα κόμματα της συγκυβέρνησης έχουν ΚΑΤΙ στο μυαλό τους;  Κι αν ναι, ΤΙ; Το ξέρω πως τελικά η πολιτική έχει γίνει σαν θρησκεία, πίστευε και μη ερεύνα κλπ, αλλά μπορεί κανείς μια φορά έστω πριν πεθάνει να ακούσει λίγο και τι λένε αυτοί που δεν δουλεύουν στα κανάλια των εργολάβων, των πετρελαιάδων και των εφοπλιστών.
Διαβάστε σχετικά εδώ, κι εδώ κι εδώ)


ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ...


ΚΚ


4 σχόλια:

  1. Οι απόψεις και ο λόγος όλων είναι σεβαστός, όλων όμως. Οπότε καλό είναι κάποιος να μην ειρωνεύεται το επίπεδο νοημοσύνης αυτών, με τους οποίους διαφωνεί, για τον απλό λόγο ότι πρέπει να αναγνωρίζει ότι και οι άλλοι μπορεί να τον ειρωνεύονται αναλόγως.
    Οι δημόσιοι υπάλληλοι, μεταξύ των οποίων και οι υπάλληλοι του Γ.Χ.Κ. ζουν με τα λεφτά των φορολογουμένων. Ίσως θα' πρεπε να αναρωτηθούμε αν και κατά πόσο τα αξίζουν αυτά τα λεφτά ατομικά και στο σύνολό τους. Δεν έχω όμως ακούσει σχεδόν κανέναν από τους αγανακτισμένους να προβληματίζεται δημοσία γι' αυτό ούτε καν να συμμετέχει σε τέτοιο προβληματισμό εδώ και αρκετά χρόνια.
    Σκέφτομαι λοιπόν ότι κανένας δεν μένει στο Δημόσιο με το ζόρι. Εάν πράγματι κάποιος πιστεύει ότι υπάρχουν καλύτερες ευκαιρίες έξω απ' αυτό, δεν έχει παρά να τις ακολουθήσει, αλλιώς "έπεα πτερόεντα".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ενδιαφέρον σχόλιο αλλά εκτός θέματος γιατί ο προβληματισμός δεν αφορούσε το κατά πόσο το δημόσιο είναι καλός ή όχι εργοδότης. Δεν ήταν τοποθέτηση από τη μεριά υπαλλήλου, αλλά απλώς πολίτη αυτής της χώρας που βλέπει τη διακυβέρνηση να περνάει από τα χέρια των καλώς ή κακώς εκλεγμένων αντιπροσώπων του στα χέρια "τεχνοκρατών" υποτιθέμενα ουδέτερων, που κάθε άλλο παρά ουδέτεροι είναι. Βέβαια, όπως, λέει και ο συνάδελφος ΣΣ, αυτοί που δεν τους αρέσει αυτό μπορούν να φύγουν, εν προκειμένω όχι από το δημόσιο αλλά από τη χώρα, όπως και αυτοί που δεν τους αρέσει να μη λειτουργεί η δικαιοσύνη, να ξεπουληθούν οι παραλίες, να ιδωτικοποιηθεί η ενέργεια κτλ.
      Όσον αφορά τη βιομηχανία παραγωγής ενοχών και το "οι δημόσιοι υπάλληλοι ζουν με τα λεφτά των φορολογούμενων" -που στήθηκε από αυτούς που πρώτα και κύρια λυμαίνονται τα λεφτά των φορολογούμενων- έχω να πώ τα εξής: οι δημόσιοι υπάλληλοι, όπως και όλοι οι άλλοι εργαζόμενοι, ζουν από τον πλούτο που παράγεται στην κοινωνία, προσφέρουν κάποιο έργο και έχουν δικαίωμα σε κάποιες εργασιακές σχέσεις που πρέπει να διέπονται από κανόνες. Όπως όλοι οι εργαζόμενοι έχουν εργασιακά δικαιώματα που οφείλει να τα προστατεύει ο νόμος. Το αν υπάρχουν ή όχι ευκαιρίες έξω από το δημόσιο ή έξω από καθε εργασιακό χώρο είναι άσχετο με το αν λειτουργούν οι θεσμοί ή αν απόμειναν νόμοι και δικαιώματα των εργαζομένων. Αυτού του ειδους τα επιχειρήματα άρα , τη φιλολογία περί "ελεύθερων επιλογών" και το "αν δε σας αρέσει φύγετε" μπορεί να την απευθύνει κανείς όχι μόνο στους δημοσίους υπαλλήλους αλλά και στους βιομηχανικούς εργάτες ή τους τούρκους ανθρακωρύχους, οι οποίοι για κάποιο μυστηριώδη λόγο επέλεξαν να αναπνέουν εναλλάξ λίγο πρίν πεθάνουν αντί να βρούν μια καλύτερη δουλειά εκεί έξω σαν "golden boys" εν ανάγκη. Πρέπει δυστυχώς να ειπωθούν τέτοια θλιβερά μπας και καταλάβουμε το βαθύ φασισμό που κρύβει το επιχείρημα των "ελεύθερων επιλογών" όταν προέρχεται από αυτούς που ποδοπάτησαν τα δικαιώματα των εργαζόμενων.
      Δε συμφωνώ επίσης ότι δεν υπάρχει προβληματισμός ανάμεσα στους δημοσίους υπαλλήλους για τον αν αξίζουν τα λεφτά τους. Ίσα -ίσα, εγώ ΜΟΝΟ τέτοιο προβληματισμό ακούω. Στην όλη προσπάθεια να διαλυθεί ο όποιος κρατικός μηχανισμός και να λεηλατηθούν τα δημόσια αγαθά, ο στιγματισμός, η απαξίωση και η ενοχοποίηση των δημοσίων υπαλλήλων έπαιξαν καθοριστικό ρόλο. (Κανένας δεν αναρωτήθηκε πχ αν αξίζουν τα λεφτά τους οι σύμβουλοι που γίνονται υπουργοί, όταν συμβούλευαν κυβερνήσεις που -κατά τους ίδιους- οδήγησαν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού. Ή μήπως τα άξιζαν και με το παραπάνω;).
      Εν πάσει περιπτώσει, όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν είναι άγιοι, όπως δεν είναι άγιοι ούτε όλοι οι ανθρακωρύχοι, ούτε όλοι οι χασάπηδες, ούτε όλες οι καθαρίστριες, ούτε όλοι οι φορτηγατζήδες. Και όλοι αυτοί και οι δημόσιοι υπάλληλοι μαζί είμαστε άνθρωποι που δουλεύουμε για ένα μεροκάματο και μας πληρώνουν οι άλλοι με τον χ ή τον ψ τρόπο γιατί κανείς δεν έχει τυπογραφείο χρημάτων. Κι αν υπάρχουν -που υπάρχουν- δημόσιοι υπάλληλοι που είναι λεχρίτες, που λειτουργούν σαν κράτος εν κράτει, αυτοί που φωνάζουν πιο πολύ, αυτοί τους διόρισαν για να μαζεύουν ψήφους. Κι ο κόσμος που αναρωτιέται αν αξίζουν τα λεφτά τους οι δημόσιοι υπάλληλοι με τη λογική του κανιβαλισμού που καλλιεργείται, ας αναρωτηθεί και λίγο ανάποδα: αν είναι ηθικό και ανταποδοτικό σαν φορολογούμενος να πληρώνεις ατελείωτους φόρους και να έχεις δασκάλα στα παιδιά σου που παίρνει 600 ευρώ και να πεινάει. Φορολογία Σουηδίας - παροχές Ζιμπάμπουε. Οι φορολογούμενοι πρώτοι θα έπρεπε να απαιτήσουν οι δημόσιοι υπάλληλοι να αμοίβονται και να ζουν κανονικά γιατί είναι ΔΙΚΟΙ τους υπάλληλοι και οι υπηρεσίες τους είναι -ή πρέπει να είναι- δημόσια αγαθά.

      Διάβασε κια αυτό όσον αφορά τη παραπληροφόρηση και τη λάσπη για τους δημοσίους υπαλλήλους.

      http://www.enikos.gr/mpogiopoulos/245338,Oi_dhmosioi_ypallhloi_kai_oi_dhmosioi_ye.html


      Διαγραφή
  2. σωστος ..................................................ΣΣ. ΧΩΡΙΣ ΣΧΟΛΕΙΑ.........ΤΑ ΕΙΠΕ ΚΑΠΟΙΟς ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΟΠΩς ΕΧΟΥΝ ΠΟΛΛΑ LIKE...........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Παπαδοπούλου Κατερίνα8 Ιουλίου 2014 στις 3:43 μ.μ.

    Σε μια εποχή που εκκολάπτονται καταστάσεις «δύσκολες» που θα βιώσουν κυρίως τα παιδιά μας,
    ας ανοίξουμε τα μυαλά μας και ας σκεφτούμε επιτέλους συλλογικά αναλαμβάνοντας πρώτα -πρώτα
    την ατομική μας ευθύνη σε όσα συμβαίνουν σε αυτή την χώρα.

    Υπάρχει ακόμα τρόπος και δυνατότητα αντίδρασης.

    Ένα από τα πιο έξυπνα κόλπα αυτών με τις δόλιες σκοπιμότητες, είναι να μπερδεύουν την συλλογική ευθύνη με την ατομική ευθύνη,
    να φλυαρούν περιγράφοντας καταστάσεις π.χ. φταίει το σύστημα, οι κυβερνώντες κ.λπ.
    Πόσο βολεύει αυτή η στάση όλους αυτούς που ζήσανε και ζούνε στο «βόλεμα» του συστήματος των τελευταίων χρόνων !!!
    Μας το είπανε οι απέξω και το ξέρουμε όλοι ότι το πρόβλημα της χώρας μας είναι δημοσιονομικό.
    Ένα «νοικοκύρεμα» χρειάζεται , μια καλή οργάνωση που μπορεί να γίνει .
    Ας εστιάσουμε σε αυτό δηλ. στην καλή οργάνωση του δημοσίου και ας είμαστε υποψιασμένοι όταν κάποιοι δεν το επιθυμούν .

    Κουράστηκα να με μπερδεύουν . Ξεκάθαρες κουβέντες επιθυμώ . Δεν είμαι η μόνη που το επιθυμώ και νομίζω ότι για αυτό δεν είμαστε όλοι στους δρόμους.
    Οι περισσότεροι είμαστε μπερδεμένοι, αηδιασμένοι από έλλειψη ήθους και ανευθυνότητα όλων αυτών που με θράσος ρίχνουν σε εμάς την ευθύνη των πράξεών τους .

    Η Αξιολόγηση, το Μισθολόγιο , τα Οργανογράμματα πρέπει να γίνουν έξω από κομματικές πελατείες και συντεχνιακές σκοπιμότητες. Όλοι το ξέρουν. Δεν ανακαλύψαμε τον τροχό.
    Η παρακολούθηση της εφαρμογής της νομοθεσίας, η οργάνωση των Υπηρεσιών του δημοσίου με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον και την εξυπηρέτηση του Πολίτη μπορεί να γίνει εν μια νυκτί με έναν όρο, να μην έχουν λόγο για αυτά οι συντεχνίες και τα κόμματα. Αυτό θα ήταν ότι πιο επαναστατικό θα μπορούσε να γίνει αυτή την ώρα στην χώρα μας, κατά την άποψή μου .
    Εάν πραγματικά νοιαζόμαστε για το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας ας ανατρέψουμε όλη αυτή την νοσηρή κατάσταση ζητώντας το αυτονόητο.
    Να δουλεύουμε σε Υπηρεσίες με οργανογράμματα, καθηκοντολόγια, αξιολόγηση, έλεγχο . Η θέση που κατέχει ο Δημόσιος Υπάλληλος δεν είναι κάποιο λαχείο που του έτυχε, είναι επιλογή και έχει να κάνει με αμειβόμενη εργασία. Καταλήγω και πάλι ότι πρέπει να ξανα-ορίσουμε τα αυτονόητα.


    Κατερίνα Παπαδοπούλου

    ΑπάντησηΔιαγραφή