Απόψεις επί του νομοσχεδίου για ειδικό μισθολόγιο της ΑΑΔΕ

 Αγαπητές/οι συνάδελφοι, 

      Διαβάζοντας το νομοσχέδιο για το ειδικό μισθολόγιο της ΑΑΔΕ και κατόπιν της πρόσκλησής σας για διάλογο επί του θέματος, θα ήθελα να καταθέσω κάποιες προσωπικές απόψεις με πλήρη επίγνωση των ταπεινών μου δυνατοτήτων (και έχοντας ολοζώντανη στη μνήμη μου, λόγω της ημερομηνίας, την εξέγερση του Πολυτεχνείου, μια εξέγερση που το βασικό της δίδαγμα, η αντίσταση κατά της χούντας, είναι διαχρονική).

     Κατ' αρχήν, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ζούμε σε μια εποχή, κατά την οποία δεν υπάρχει τάση προς ενίσχυση του Δημοσίου γενικά, αντιθέτως, η παγκόσμια πολιτική τάση είναι η ενίσχυση του ιδιωτικού και η υποβάθμιση του δημοσίου. Βεβαίως, υπάρχουν και περιπτώσεις, όπως η τωρινή κρίση της πανδημίας του κορωνοϊού, όπου αναγκαστικά αναδεικνύεται ο αναντικατάστατος ρόλος του  Δημοσίου, όταν είναι το Εθνικό Σύστημα Υγείας, που καλείται να αντιμετωπίσει το τεράστιο αυτό πρόβλημα.

     Ας μην λησμονάμε ότι, από της ιδρύσεώς της ΑΑΔΕ, γίνεται συστηματική προσπάθεια να «ξεφύγει» η ΑΑΔΕ από το Δημόσιο και οι υπάλληλοί της να μην υπάγονται ακριβώς στο καθεστώς των δημοσίων υπαλλήλων. Μετά, ωστόσο, από τη σχετική γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, έχει προκύψει ότι οι υπάλληλοι της ΑΑΔΕ υπάγονται στο καθεστώς των δημοσίων υπαλλήλων, εκτός των περιπτώσεων, για τις οποίες υπάρχουν ειδικές νομοθετικές ρυθμίσεις για την ΑΑΔΕ.

     Όσον αφορά την πρόταση περί ειδικού μισθολογίου της ΑΑΔΕ, γεννάται αυτομάτως το ερώτημα, γιατί πρέπει να έχουν ειδικό  μισθολόγιο οι υπάλληλοι της ΑΑΔΕ, εφ’ όσον έχει πλέον καθιερωθεί το ενιαίο μισθολόγιο στο Δημόσιο; Σε τί ακριβώς διαφοροποιούνται οι εν λόγω υπάλληλοι  από τους υπολοίπους; Ποιό θα είναι το αντιστάθμισμα για το ειδικό μισθολόγιο, μήπως ένα ειδικό καθεστώς, το οποίο ήδη στην πράξη βιώνουν όσοι υπηρετούν στις Υπηρεσίες της ΑΑΔΕ;

     Βεβαίως, το προτεινόμενο ειδικό μισθολόγιο παρουσιάζεται σ’ αυτήν την φάση ότι δεν προκαλεί καμία αρνητική συνέπεια για τους υπαλλήλους της  ΑΑΔΕ, αντιθέτως τονίζεται η διατήρηση του υπάρχοντος μισθού και η αύξηση αυτού σε ορισμένες περιπτώσεις. Το κυρίαρχο, ωστόσο, ελκυστικό στοιχείο είναι η παροχή της προσωπικής διαφοράς μέσω της ενσωμάτωσής της στο ειδικό μισθολόγιο σ’αυτούς που δεν την παίρνουν ήδη, δηλαδή στους ‘νεοδιόριστους’ (μετά το 2018).  Γεννάται ωστόσο η απορία, γιατί δεν μπορεί να επιλυθεί αυτό το ζήτημα, όπως επιλυόταν τα προηγούμενα χρόνια, και είναι απαραίτητη η θέσπιση ειδικού μισθολογίου;

     Ένα επίσης σημαντικό θέμα είναι η διαφοροποίηση των αποδοχών αναλόγως του περιγράμματος θέσης εργασίας. Ο κάθε υπάλληλος τοποθετείται σε μια θέση από την Υπηρεσία του, τα καθήκοντα, στην οποία καθορίζονται από την κείμενη νομοθεσία, με ποιά κριτήρια μια θέση θα κριθεί ότι αξίζει παραπάνω αμοιβή, ποιός μπορεί να αποκλείσει την χρήση της ρύθμισης αυτής για την υλοποίηση διακριτικής μεταχείρισης μεταξύ υπαλλήλων; Μήπως στο τέλος φτάσουμε σε μια διχαστική κατάσταση μεταξύ των υπαλλήλων;

     Και φυσικά, επανέρχεται το γνωστό ζήτημα για την συσχέτιση της ειδικής αμοιβής με την υλοποίηση των στόχων, ένα τεράστιο πρόβλημα που ξεκινά από την ίδια την ορθότητα των στόχων και φτάνει στην τυφλή υποταγή σ’ αυτούς τους στόχους που γίνονται πλέον αυτοσκοπός, σε σημείο ενίοτε που παραβιάζεται η κοινή λογική.

Αγαπητές/οί συνάδελφοι,

      Ζούμε σε πολύ δύσκολες στιγμές από πολλές απόψεις. Μετά από μια δεκαετία οικονομικής κρίσης και πάνω που πήγαινε η κοινωνία να ανασάνει, ήλθε η απρόοπτη πανδημία του κορωνοϊού και η κατάσταση επιδεινώθηκε απροσδόκητα και απερίγραπτα. Είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι υπάρχει η διάθεση και η δυνατότητα να δοθούν περισσότερα χρήματα σε κάποιους δημοσίους υπαλλήλους, χωρίς εκείνα τα αντισταθμιστικά οφέλη που θα αποτρέψουν την πλάστιγγα να γείρει προς την αύξηση των δαπανών του Δημοσίου.

     Ας κλείσουμε τ’ αυτιά μας στις Σειρήνες και ας προτείνουμε σ’ αυτήν την φάση την εξομοίωση των αποδοχών όλων των υπαλλήλων με βάση κάποια ορθολογικά κριτήρια και ας απορρίψουμε οποιαδήποτε άλλη ρύθμιση. Έτσι κι αλλιώς, υπάρχουν άλλες προτεραιότητες σήμερα στο Κράτος, στις οποίες καλείται επειγόντως να ανταπεξέλθει.

 Συναδελφικά

Αλεξάνδρα Σκορδάκη