Απόψεις για τη σχεδιαζόμενη κατάργηση της άδειας Η/Υ

                                                                                        Αθήνα, 17 Σεπτεμβρίου 2013

ΠΡΟΣ ΤΟ Δ.Σ. ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΤΟΥ Γ.Χ.Κ.

(Κατάθεση απόψεων σχετικά

με την σχεδιαζόμενη κατάργηση της άδειας Η/Υ)

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Θα ήθελα να καταθέσω κάποιες προσωπικές μου απόψεις σχετικά με την σχεδιαζόμενη κατάργηση της άδειας Η/Υ και τους λόγους που προβλήθηκαν εκ μέρους του αρμοδίου υπουργού στα ΜΜΕ:

1) Είναι αναχρονιστική πλέον αυτή η άδεια  και η κατάργησή της είναι ένα μικρό και συμβολικό βήμα που θα συμβάλει στον εκσυγχρονισμό του Δημοσίου

      Μπορούμε να δεχθούμε ότι η αιτιολογία είναι όντως αναχρονιστική, δεδομένου ότι ο μεγαλύτερος αριθμός πλέον των υπαλλήλων χρησιμοποιεί Η/Υ σε καθημερινή και πολύωρη βάση, η κατάργηση όμως των αδειών δεν συμβάλλει αυτομάτως στον εκσυγχρονισμό του Δημοσίου, εκσυγχρονισμό για τον οποίο απαιτούνται θεσμικές μεταρρυθμίσεις, τομέας, που έχει παγώσει τον τελευταίο καιρό.

               Επιπλέον, η ιστορική εμπειρία έχει δείξει ότι ο εκσυγχρονισμός της παραγωγής, δηλαδή η αύξηση της παραγωγικότητας συνοδεύεται από  μείωση του απαιτούμενου χρόνου εργασίας. Η ύπαρξη φθηνών εργατικών χεριών που επιτρέπει την αύξηση της παραγωγής μέσα από κατάλυση των ωραρίων έχει ως συνέπεια σε πρώτη φάση την αύξηση της παραγωγής και της ανταγωνιστικότητας. Επειδή, ωστόσο, μειώνεται η πίεση για αναζήτηση τεχνικών και θεσμικών καινοτομιών, σε δεύτερη φάση το αποτέλεσμα είναι πτώση της παραγωγής, ειδικά, όταν τα φθηνά εργατικά χέρια εκλείψουν ή μειωθούν δραστικά.

               Η δουλεία δηλαδή ως μέσον ανάπτυξης της οικονομίας είναι μια επιλογή με βραχυπρόθεσμα ωφέλη δυσανάλογα κατανεμημένα στην κοινωνία, μακροπρόθεσμα, ωστόσο, με καταστρεπτικά αποτελέσματα σε όλα τα επίπεδα.

     Άλλο λοιπόν ο αναχρονισμός της αιτιολογίας της άδειας και άλλο η σημασία της άδειας αυτής καθ’ αυτής. Και οι αργίες που αντιστοιχούν σε θρησκευτικές ή εθνικές επετείους μπορεί να θεωρηθούν αναχρονιστικού χαρακτήρα, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η αιτιολογία καθορίζει αποκλειστικά και αμφιμονοσήμαντα τον λόγο ύπαρξής τους. (η Κυριακή ή/και το Σάββατο θάπρεπε να εφαρμόζονται μόνο στους Χριστιανούς και Εβραίους αντιστοίχως;)

2) Είναι προνόμιο που δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό στις σημερινές συνθήκες της κρίσης

     Κατ’ αρχήν ο χαρακτηρισμός, ως προνομίου, ενός μέτρου νόμιμα θεσπισμένου από τη Βουλή των Ελλήνων, υπονομεύει υπορρήτως τη νομιμότητα της διάταξης διότι επιχειρεί να αφαιρέσει την ηθική βάση του, απαραίτητη προκειμένου να αντιμετωπισθεί ως δικαίωμα. Και ως γνωστόν τα δικαιώματα είνα σεβαστά, τα προνόμια μισητά, διότι αντιτίθενται στη δημοκρατική συνείδηση της κοινωνίας

               Γεννάται βεβαίως το γενικότερο ερώτημα, με ποιά κριτήρια μια διάταξη χαρακτηρίζεται ως προνόμιο. Δεν μπόρεσα να βρώ νομικό πλαίσιο για το ζήτημα. Μου γεννάται η εξής απορία. Εάν κάποιος γεννηθεί σε πλούσια οικογένεια και όταν έλθει η ώρα, κληρονομήσει μια τεράστια περιουσία (για την οποία δεν μόχθησε), όπως ο νόμος ορίζει, αυτό είναι προνόμιο ή δικαίωμα, και πώς μπορεί να γίνει αποδεκτό σε συνθήκες κρίσης; Υπάρχουν απόψεις που λένε ότι η περιουσία δεν πρέπει να κληρονομείται, διότι παραβιάζεται η βασική αρχή της ισότητας, δεδομένου ότι εκ γενετής κάποιοι ευρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση από τους υπολοίπους. Και όπως λοιπόν καταργήθηκε η κληρονομική αριστοκρατία των τίτλων, προτείνουν να καταργηθεί και η κληρονομική αριστοκρατία του  χρήματος.

     Όταν κάποιος είναι αντίθετος στα προνόμια των ολίγων, προφανώς γιατί αντίκεινται στα δικαιώματα των πολλών, θα έπρεπε να δείχνει ανάλογη ευαισθησία και στην καταπάτηση των δικαιωμάτων.

     Όταν το ωράριο των δημοσίων υπαλλήλων από 37,5 ώρες έγινε 40  την εβδομάδα, έγινε συζήτηση για αύξηση του μισθού; Τουναντίον, συνδυάστηκε με μειώσεις μισθών.

     Όσο για τους εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα (η αντιπαραβολή με τους οποίους ‘δικαιολογεί’ τον χαρακτηρισμό ως προνομίου), όπου το οκτάωρο καταπατείται συστηματικά, η υπερωριακή αμοιβή είναι ανύπαρκτη, το πενθήμερο παραβιάζεται, ενώ στα χαρτιά υποβάλλονται ψευδείς δηλώσεις στο ΙΚΑ,

γιατί όλα αυτά δεν προκαλούν ανάλογες ευαισθησίες στους κυβερνώντες, ώστε να αποκαταστήσουν τα αληθινά δικαιώματα; Ή μήπως τα θεωρούν και αυτά προνόμια που θα έπρεπε να καταργηθούν για να γίνουμε όλοι ίσοι στην απουσία των δικαιωμάτων; Μήπως στο τέλος το να εργαζόμαστε, θα πρέπει να το αντιμετωπίζουμε ως προνόμιο που μας παρέχουν οι έχοντες και κατέχοντες; Διότι βεβαίως καραδοκεί η ανεργία που τείνει να λάβει τέτοιες διαστάσεις, ώστε και η εργασία στα πρότυπα του είλωτος να θεωρείται προνόμιο;

3) Η εξοικονόμηση αυτών των ημερών ισοδυναμεί με 5.000 προσλήψεις

     Πώς να σχολιάσουμε αυτόν τον μηχανιστικό συλλογισμό, σύμφωνα με τον οποίο η μιά μέρα ανά  δίμηνο που προστίθεται στον κάθε δημόσιο υπάλληλο, επιμερίζεται ισοπεδωτικά σε ώρες και ανθρώπους, ώστε να εξισούται με το έργο 5.000 ανθρώπων οκταώρου απασχόλησης;

     Υποβαθμίζονται όλοι οι παράγοντες, όπως η γνώση, η ευθύνη, η εργατικότητα, η οργάνωση, η συνδυαστική ικανότητα, ο προγραμματισμός, η διάθεση, η φιλοτιμία, η νοητική επεξεργασία, παράγοντες καθοριστικοί για την απόδοση του εργαζομένου σε ποιότητα και ποσότητα έργου. Αναδεικνύεται μόνο ένας παράγων, αυτός του χρόνου, όπου η απόδοση συναρτάται αποκλειστικά με τη συσσώρευση των αποτελεσμάτων μέσα στο χρόνο. Δηλαδή οι εργαζόμενοι εξισούνται με ρομπότ που αποδίδουν ευθέως αναλόγως του χρόνου, κατά τον οποίο εργάζονται, με μοναδικό όριο την σωματική και πνευματική εξάντληση.

Αυτή και αν είνα αναχρονιστική αντίληψη!

     Όταν όμως καθιερώθηκε αυτή η άδεια, δεν χρειάστηκε να γίνει καμμιά πρόσληψη εξ αιτίας της. Μήπως τώρα ο συλλογισμός αυτός στοχεύει στην δικαιολόγηση 5.000 απολύσεων;

     Η αύξηση του ωραρίου από 7, 5 ώρες σε 8, ισοδυναμεί με 11 ώρες τον μήνα, 22 το δίμηνο, γύρω στις 18 ημέρες εργασίας το χρόνο. Με τον ως άνω συλλογισμό ισοδυναμεί με 15.000 προσλήψεις.

     Μα οι κυβερνώντες δεν μιλάνε συνέχεια για την ανάγκη συρρίκνωσης του Δημοσίου, ως συνέπεια του οποίου αναγκάζονται να κάνουν απολύσεις. Τί τα θέλουν τότε τα μέτρα που ισοδυναμούν με αύξηση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων, δηλαδή με μεγέθυνση του Δημοσίου ;

Συνάδελφοι,

Δεν θέλω να σας κουράσω άλλο με τους προβληματισμούς μου. Ομολογώ πως βρίσκομαι σε αδυναμία να κατανοήσω ως ειλικρινή, την αιτιολόγηση πολλών μέτρων εκ μέρους των ιθυνόντων και από την άλλη πλευρά δεν μπορώ να δίνω ερμηνείες που απαιτούν φαντασία και μυστικοπάθεια.

Κατά την άποψή μου αυτό το μέτρο δεν πρέπει να γίνει αποδεκτό από πλευράς των δημοσίων υπαλλήλων, γιατί, χωρίς να προσφέρει τίποτε στη λειτουργία του Δημοσίου, κόβει μια μικρή ανάσα από τους δημοσίους υπαλλήλους, η οποία όμως έχει την αξία της ειδικά τώρα, που οι μισθοί έχουν περικοπή, το ωράριο έχει αυξηθή, και η μονιμότητα αποδεικνύεται αυταπάτη.

Εάν κατατεθεί τελικά από την κυβέρνηση η πρόταση για κατάργηση της άδειας Η/Υ, καταθέτω προς συζήτηση μέσα στους συνδικαλιστικούς φορείς που θα αντιμετωπίσουν το ζήτημα, την εξής πρόταση, ελπίζοντας ότι θα συμβάλει στην επίτευξη του βέλτιστου δυνατού αποτελέσματος :

Κατάργηση της άδειας που χαρακτηρίζεται ως Η/Υ και θέσπιση 5 επιπλέον ημερών κανονικής άδειας.

Με αυτήν την πρόταση:

-αναιρείται ο αναχρονισμός της αιτιολογίας της εν λόγω άδειας.

-ωφελείται το Δημόσιο (εφόσον το αντιμετωπίζουν έτσι) 1 μια ακόμη ημέρα εργασίας το έτος.

-οι εργαζόμενοι χάνουν 1 μέρα αδείας, αλλά κερδίζουν τη δυνατότητα να παίρνουν αυτές τις 5 ημέρες, σύμφωνα με τους κανόνες της κανονικής άδειας και χωρίς τον περιορισμό της 1 μέρας ανά δίμηνο, χωρίς δικαίωμα μεταφοράς.

Σας ευχαριστώ για το χρόνο και την προσοχή σας.

Με εκτίμηση

Αλεξάνδρα Σκορδάκη