Μάλιστα, μάλιστα....
Σήμερα είναι 19 Σεπτεμβρίου.
Σιγά τη μέρα, θα μου πείτε. Μια Πέμπτη όπως όλες.... Α! απεργιακή...
Εμένα όμως μόλις το στομάχι μου έγινε λίγο κόμπος... Διότι μόλις είδα την ΚΥΑ με την οποία βγαίνουν σε διαθεσιμότητα συνάδελφοί μας: μαζί τους και η φίλη μου!
Κι έλεγα πως μέχρι να γίνει, τίποτα δεν είναι σίγουρο!
Σήμερα, λοιπόν, θέλω να σηκωθώ και να πάω στη δουλειά, να γελάσω με τη φίλη μου, να τη σφίξω στην αγκαλιά μου, να τη βοηθήσω να μαζέψει μερικά της πράγματα (όχι όλα, ας αφήσει και κάτι πίσω, καλού-κακού)...
Να της πω ότι ελπίζω πως θα ξαναγυρίσει πίσω (με κάποιον τρόπο, μαγικό ή όχι), να της πω ότι θα μου λείψει τόοοοοοοσο πολύ...
Εμείς στην υπηρεσία μας έχουμε μείνει 5 άτομα. Οικογένεια, το έχω ξαναπεί. Περισσότερο χρόνο βρισκόμαστε μεταξύ μας παρά με τους δικούς μας στο σπίτι! Κι οι κουβέντες μας, ψυχοθεραπεία.... Επαγγελματικές και μη! Κι η Γιώτα το κέντρο όλων αυτών. Λόγω προσωπικότητας, λόγω άποψης, λόγω χαρακτήρα!
Και στη δουλειά της άψογη. Φυσικά, όπως οι περισσότεροι αυτών που φεύγουν, δεν ασχολιόταν μόνο με το καθάρισμα, αλλά και με ένα σωρό άλλες αρμοδιότητες. Και σε όλες ήταν συνεπέστατη και αποδοτικότατη....
Θα μου λείψεις γλυκιά μου....
Επ, τι κάνω, σαν να γράφω επικήδειο (φτου μακρυά από εδώ)!
Γιώτα, τώρα που θα είσαι ελεύθερη, και για όσο καιρό κι εγώ θα είμαι σπίτι, θα οργανώσουμε συστηματικό καφεδάκι. Τετάρτη πρωί, καλά είναι;
Φιλάκια γλυκούλα μου!
Και μη μασάς καθόλου....
Όλα θα πάνε, στο τέλος, καλά!
(αφιερωμένο....)
marigoula
Υ.Γ. Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι φεύγεις......
Υ.Γ. Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι φεύγεις......
Μαριγούλα, δεν μπορώ να κρύψω πως με έχουν τα κλάματα διαβάζοντας τον αποχαιρετισμό σου. Ανάμεσα στα δάκρυα και στους λυγμούς μου προσπαθώ να πληκτρολογήσω λίγες λέξεις, μήπως και μπορέσω να διαχειριστώ τη θλίψη μου και βρω το κουράγιο να τηλεφωνήσω και εγώ στη φίλη μου τη Θεώνη από την Καλαμάτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ξέρεις, εγώ δεν υπήρξα τόσο τυχερή να νιώσω καμμιά Υπηρεσία του Γ.Χ.Κ. που υπηρέτησα, σαν οικογένεια, και η Θεώνη είναι μέχρι σήμερα η μοναδική συνάδελφος εν ενεργεία που την νιώθω αληθινή φίλη.
Γιατί το έκανες ακόμη πιο δύσκολο.Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια.Να ξέρεις ότι νοερά στα κρύα πρωινά του χειμώνα θα είμαι εκεί, μην το ξεχνάς αυτό, πάντα θα μου απευθύνεις το λόγο και εγώ θα σου απαντώ (όπως πάντα,επί παντός του επιστιτού)
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ.Πάντα μου έλεγες γράψε κάτι στο blog όμως δεν περίμενα θα ότι θα έγραφα κάτω απο αυτές τις συνθήκες.Και κάτι ακόμη αν δεν περάσω το μάθημα άυριο θα είσαι υπευθυνη.
Δεν δίνω λέξεις παρηγόρια
ΑπάντησηΔιαγραφήδίνω μαχαίρι σ’ ολουνούς
καθώς το μπήγω μες το χώμα
γίνεται φως, γίνεται νους.