Κάποιος είπε ότι
“είναι κατάρα να ζεις σε μια εποχή ενδιαφέρουσα ” ή κάπως έτσι.
H δραματική αυτή εποχή που ζούμε είναι ενδιαφέρουσα και ιστορική. Ξαφνικά το μπαλόνι
έσκασε. Βρεθήκαμε κατάματα με όλα όσα καθυστερούσαμε να κάνουμε εδώ και τριάντα
χρόνια. Ξένοι παράγοντες μας εκβιάζουν να κάνουμε με κάθε κόστος και σε ελάχιστο
χρόνο πράγματα που απλά δεν έχουν ξαναγίνει ποτέ και πουθενά σε αυτή την έκταση
σε καιρό ειρήνης.
Αιφνιδιασμένοι και πανικόβλητοι βλέπουμε να γκρεμίζεται το βιοτικό μας επίπεδο
και να εξευτελίζεται ο πολιτικός κόσμος της χώρας.
Τι μπορούμε να κάνουμε ή να μην κάνουμε
εμείς οι καθημερινοί άνθρωποι για να αντιμετωπίσουμε με βέλτιστο τρόπο τις νέες
συνθήκες;
Σας
γράφω κάποιες προσωπικές σκέψεις ελπίζοντας να καταστούν αφετηρία μιας συζήτησης
μεταξύ μας.
Τι
να μην κάνουμε:
- Να νομίζουμε ότι φεύγει η γη από τα πόδια μας.
- Να πέσουμε σε κατάθλιψη.
- Να δίνουμε σημασία σε θρήνους, ευφάνταστα σενάρια και τερατολογίες.
- Να επιτρέπουμε στους πάσης φύσεως ανίκανους που μας έφεραν ως εδώ, να μεσουρανούν ακόμη.
- Να χάσουμε την αυτοπεποίθηση μας.
- Να νομίζουμε ότι δεν μπορούμε να τροποποιήσουμε σημαντικά τις καταναλωτικές μας συνήθειες (μπορούμε και με το παραπάνω φίλοι μου).
- Να παραμελήσουμε τα παιδιά μας και τις δουλειές μας και να εγκαταλείψουμε όλα όσα μας ευχαριστούν.
- Να λυπόμαστε τον εαυτό μας.
- Να απαξιώσουμε όλα τα επαγγελματικά μας επιτεύγματα.
Τι
να κάνουμε:
- Να αναδιοργανώσουμε την καθημερινότητά μας προς το απλούστερο και το οικονομικότερο.
- Να αντιληφθούμε ότι αυτοσκοπός είναι η ζωή. Η αξία μας δεν σχετίζεται με το χρήμα που εισπράττουμε.
- Να ασχοληθούμε περισσότερο με την οικογένεια.
- Να ξαναβρούμε τους παλιούς φίλους και να ανοιχτούμε σε νέες φιλίες (ίσως κάνοντας αναρτήσεις και σχόλια στον “Ετεροπολικό”)
- Να ασχοληθούμε επιμελώς με το επάγγελμα μας.
- Να προβάλλουμε τα επιτεύγματά μας.
- Να διεκδικήσουμε παρέμβαση στις όποιες εξελίξεις.
- Να αισιοδοξούμε παρά τα χτυπήματα που δεχόμαστε.
- Να αξιολογήσουμε τους πάσης φύσεως ηγέτες μας.
Κώστας
Κύδρος
To πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να τελειώνουμε με τον καπιταλισμό. Τα άλλα έπονται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκεί στις Σέρρες (σωστά δε λέω;) φυσάει καλός αέρας και καθαρίζει το μυαλό...το στρέφει στα ουσιώδη.
ΑπάντησηΔιαγραφή(Παρεμπιπτόντως θυμάμαι και από την εκδρομή μας εκεί -με το ΓΧΚ- πόσο ωραία είχαμε περάσει).
Νομίζω πως όποιος ζει στην επαρχία διαμορφώνει λίγο διαφορετικό -πιό αισιόδοξο-τρόπο σκέψης.
Στην Αθήνα, η κατάρρευση του κοινωνικού ιστού, η αποξένωση, η εγκληματικότητα, η επικράτηση της ασχήμιας και του ζόφου (βλ. κέντρο και όχι μόνο) αντανακλάται και στη σκέψη μας.
Συνάδελφε tsecho σε ζηλεύω για την πίστη που έχεις πως όταν θα τελειώσουμε με τον καπιταλισμό θα αλλάξει και η ζωή μας.
Άραγε από που την αντλείς;
Βάζοντας τα δεδομένα της σημερινής κατάστασης μέσα στον επεξεργαστή που λέγεται μαρξισμός βγαίνει με μεγάλη πιθανότητα το συμπέρασμα οτι αυτό που ζούμε στην Ελλάδα (και όχι μόνο) σήμερα είναι μια τεράστια καπιταλιστική κρίση υπερπαραγωγής. Συγκρίνοντας τα συμπτώματα αυτής της κρίσης με προηγούμενες ανάλογες κρίσεις και με χαρακτηριστικότερη αυτή της δεκαετίας του 1930, την οποία το σύστημα δεν μπόρεσε να λύσει παρά μονάχα καταστρέφοντας παραγωγικές δυνάμεις με τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, το συμπέρασμα βγαίνει σχεδόν αβίαστα. Ο καπιταλισμός ξεπερνάει τις κρίσεις του με καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων και κεφαλαίου. Το κούρεμα του χρέους δεν είναι τίποτα άλλο απο καταστροφή κεφαλαίου. Το άλλο που ζούμε στο πετσί μας είναι καταστροφή εργασίας (κύριας παραγωγικής δύναμης). Ο καπιταλιστικός κύκλος θα ξαναξεκινήσει πάλι (αν δεν ανατραπεί). Το τίμημα που θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι όμως θα είναι τεράστιο λόγω και του μεγέθους της σημερινής κρίσης. Στη φάση της ανάκαμψης του θέλει να βρεί τους εργαζόμενους με διαλυμένα τα δικαιώματα που κατέκτησαν στην προηγούμενη περίοδο, με μισθούς Κίνας και Βουλγαρίας έτσι ώστε να είναι εξασφαλισμένη η κερδοφορία του που πλήττεται σήμερα. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να φαν το παραμύθι που τους πασάρεται σήμερα οτι δήθεν είναι κρίση χρέους για το οποίο ευθύνεται το δημόσιο και οι σπατάλες του και άλλες τέτοιες μπαρούφες. Το χρέος το δημιούργησαν οι τεράστιες νόμιμες και παράνομες παροχές στο μεγάλο κεφάλαιο όλα τα προηγούμενα χρόνια. Απλώς σήμερα καλούν τους εργαζόμενους να τα πληρώσουν. Ολωκληρωτική και μοναδική συμφέρουσα λύση για τους εργαζόμενους λοιπόν είναι η ανατροπή του συστήματος με λαική εξουσία, η ολική διαγραφή του χρέους (γιατί στο λαό χρωστάνε δεν τους χρωστάει) η έξοδος απο τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαριγουλα μπες στην ελευθεροτυπια να δεις για το β κυμα εφεδρειας!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνας αρχαίος κινέζικος θρύλος λέει ότι κάποιος μαθητής ρώτησε τον δάσκαλο του:
ΑπάντησηΔιαγραφή«Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στον Παράδεισο και στην Κόλαση;»
Ο δάσκαλος του απάντησε:
«Πολύ μικρή κι ωστόσο, έχει μεγάλες συνέπειες. Έλα να σου δείξω την Κόλαση».
Μπήκαν σε ένα δωμάτιο, όπου μια ομάδα ανθρώπων καθόταν γύρω από μια μεγάλη χύτρα με ρύζι. Όλοι ήταν πεινασμένοι και απελπισμένοι καθένας είχε από ένα κουτάλι που το κρατούσε από την άκρη με προσοχή κι έφτανε ως τη χύτρα. Κάθε κουτάλι, όμως, είχε τόσο μακρύ χερούλι, που δεν μπορούσαν να το φέρουν στο στόμα. Η απελπισία και η ταλαιπωρία ήταν φοβερή.
«Έλα» είπε ο δάσκαλος λίγο μετά. «Τώρα θα σου δείξω τον Παράδεισο».
Μπήκαν σε ένα άλλο δωμάτιο, πανομοιότυπο με το πρώτο’ υπήρχε η χύτρα του ρυζιού, η ομάδα ανθρώπων, τα ίδια μακριά κουτάλια, όμως εκεί όλοι ήταν ευτυχισμένοι και χορτάτοι.
«Δεν καταλαβαίνω» είπε ο μαθητής. «Γιατί είναι τόσο ευτυχισμένοι εδώ ενώ στο άλλο δωμάτιο είναι τόσο δυστυχισμένοι, τη στιγμή που όλα είναι ίδια;»
«Δεν το κατάλαβες;», χαμογέλασε ο δάσκαλος.
«Καθώς τα κουτάλια έχουν μακριά χερούλια και δεν μπορούν να φέρνουν το φαγητό στο στόμα τους, εδώ έμαθαν όλοι να ταΐζουν ο ένας τον άλλον».
Να δούμε αν θα τα καταφέρουμε, εδώ στη Ελλάδα μας, να ταΐσουμε ο ένας τον άλλο!