Καλωσήρθατε στο προσωπικό μας "ημερολόγιο"!
Αυτός είναι ο χώρος όπου οι υπάλληλοι του Γενικού Χημείου του Κράτους
θα λέμε όλα όσα μας ενδιαφέρουν και μας προβληματίζουν.
Όλα όσα θέλουμε να μοιραστούμε μεταξύ μας!

Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2015

Όχι στο νέο μισθολόγιο-φτωχολόγιο


11 Δεκεμβρίου 2015. Κατηγορία: Π.Α.ΜΕ
ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΕΟ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΟ – ΦΤΩΧΟΛΟΓΙΟ!
  •            Όχι άλλες μειώσεις στους μισθούς μας!
  •            Φτάνουν οι θυσίες για τα κέρδη της πλουτοκρατίας!
  •            Τέρμα πια στην κοροϊδία!
Όλοι στα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ την ημέρα που θα έρθει στη Βουλή το νέο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων, μεταξύ των οποίων και το νέο μισθολόγιο
Συναδέλφισσες – συνάδελφοι
1. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, ικανοποιώντας τις απαιτήσεις της ΕΕ, των δανειστών και της ντόπιας πλουτοκρατίας, φέρνει τις επόμενες μέρες στη Βουλή τη δεύτερη δόση των προαπαιτούμενων. Μέσα σε αυτά είναι και το «νέο μισθολόγιο των Δημοσίων Υπαλλήλων», που θα έχει ισχύ από την 1/1/2016.
Με το νέο μισθολόγιο, η κυβέρνηση προχωρά σε παραπέρα μείωση των μισθών.
-     Ο κρατικός προϋπολογισμός του 2016 που μόλις πρόσφατα ψηφίστηκε από τη συγκυβέρνηση αποτυπώνει ακριβώς αυτή την τάση, αφού οι «μισθολογικές δαπάνες» μειώνονται κατά 18,3 εκατ. ευρώ.  
-     Η παραπέρα μείωση του «μισθολογικού κόστους» προβλέπεται ρητά και από το Μεσοπρόθεσμο του 2015όπως και από το 3ο Μνημόνιο.
-     Το ξεπάγωμα των μισθολογικών ωριμάνσεων(χρονοεπίδομα), σε συνδυασμό με τη χορήγηση του μισθολογικού κλιμακίου  κάθε 3 αντί για 2 χρόνια που ήταν μέχρι τώρα (για τις κατηγορίες Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης), οδηγεί αυτόματα σε ονομαστική μείωση των αποδοχών. Ταυτόχρονα, για όσους παίρνουν τη λεγόμενη «προσωπική διαφορά», η μισθολογική ωρίμανση θα εξακολουθεί να είναι παγωμένη ώσπου να εξισωθούν οι αποδοχές των υπαλλήλων αυτών με όσους δεν παίρνουν την «προσωπική διαφορά».
-     Η σύνδεση του νέου μισθολογίου με το νέο Ασφαλιστικό, σε συνδυασμό με την αύξηση των εισφορών των εργαζομένων (6,67%) για παροχές Υγείας - Ασφάλιση, την κατάργηση των ΒΑΕ σε κάποιες κατηγορίες εργαζομένων (επίδομα 150 ευρώ) επίσης θα οδηγήσει σε ονομαστική μείωση των μισθών.
-     Η σύνδεση του μισθού με την αποδοτικότητα θα αποτελέσει εργαλείο χειραγώγησης και πειθαναγκασμού, θα εντείνει το βαθμό εκμετάλλευσης των δημοσίων υπαλλήλων. Στο πλαίσιο της λεγόμενης στοχοθεσίας και της αποδοτικότητας, εξ αντικειμένου ο μισθός θα συνδέεται με την αξιολόγηση. Πριμοδοτείται η «θέση ευθύνης» και προβλέπονται κάποιες αυξήσεις για τα διευθυντικά – διοικητικά στελέχη. Είναι αυτό που ο Υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης αποκάλεσε «μισθολογική επανακατάταξη».
Με τον τρόπο που γίνεται η αποσύνδεση βαθμού – μισθολογικής εξέλιξης, ουσιαστικά προωθείται παραπέρα μείωση μισθού ακόμα και σε σχέση με το ν. 4024/2011. Η κυβέρνηση πρέπει να ντρέπεται όταν ισχυρίζεται ότι θα δοθούν αυξήσεις στους δημόσιους υπάλληλους.
Πρόκειται για εμπαιγμό και τεράστια κοροϊδία!
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με την ίδια επιχειρηματολογία των προηγούμενων κυβερνήσεων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ συνεχίζει την επίθεση αφαίμαξης και κατασυκοφάντησης των δημοσίων υπαλλήλων.
Όλα αυτά θα τα αποδεχτούμε;
Ένας δημόσιος υπάλληλος με τα μέχρι τώρα μέτρα έχει χάσει σε ονομαστική βάση πάνω από 6 μισθούς το χρόνο!!!
ü   1,5 μισθό από την περικοπή 13ου και 14ου μισθού
ü   1 μισθό από τα έκτακτα χαράτσια του 1% υπέρ ΤΠΔΥ, 2% υπέρ ΕΚΑΣ, 1% έκτακτη εισφορά για όσους έχουν εισόδημα μέχρι 20.000 ευρώ και 2% για πάνω από 20.000
ü   2,5 μισθούς από την ολική κατάργηση του αφορολόγητου των 12 χιλιάδων ευρώ, τη μείωση κατά 50% του κινήτρου απόδοσης, του ειδικού τέλους στα ακίνητα και από το πάγωμα των μισθολογικών κλιμακίων
ü   1 μισθό από την περικοπή όλων των επιδομάτων (εκτός οικογενειακού – θέσης – ειδικών συνθηκών – παραμεθορίου) 
Όλα αυτά χωρίς να υπολογίζεται η αύξηση του ΦΠΑ 23%, ο ΕΝΦΙΑ, η φοροληστεία, οι περικοπές σε πάνω από 2.500 ιατρικές εξετάσεις, φάρμακα κ.ά.
 Οι ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, η συρρίκνωση και διάλυση δημόσιων κοινωνικών υπηρεσιών, ενισχύουν παραπέρα τις ανατροπές στο εισόδημα, τις εργασιακές σχέσεις και τη ζωή των δημοσίων υπαλλήλων.
 Οι μισθωτοί στον ιδιωτικό τομέα, οι αυτοαπασχολούμενοι δεν πρέπει να πιστέψουν την προπαγάνδα της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων του συστήματος, ότι η σφαγή των μισθών και των δικαιωμάτων των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα γίνεται για λόγους δικαιοσύνης και για να βελτιωθεί η δική τους θέση. Γίνεται για το ακριβώς αντίθετο: Για να αυξηθεί η πίεση για ακόμα μεγαλύτερη μείωση των μισθών τους και για διεύρυνση των προσωρινών και ελαστικών σχέσεων εργασίας. Οι παρεχόμενες υπηρεσίες στην Υγεία, στην Πρόνοια και αλλού θα χειροτερεύσουν. Ενώ η πλειοψηφία των δημοσίων υπαλλήλων θα έχει εισόδημα και συντάξεις φτώχειας, ένα τμήμα, η εργατική αριστοκρατία που θα συμβάλλει στην εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων, θα έχει υψηλούς μισθούς και προνόμια, όπως γίνεται και με τα στελέχη των μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων.
Η επίθεση στα εργασιακά – ασφαλιστικά δικαιώματα των μισθωτών και του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα είναι ενιαία, δεν είναι προσωρινή και μπορεί να την αποκρούσει μόνο από ένα ισχυρό ταξικό πανεργατικό – παλλαϊκό κίνημα. Κανένα τμήμα εργαζομένων δε μπορεί από μόνο του να αποκρούσει τη βάρβαρη αυτή αντιλαϊκή πολιτική. Η παρεμπόδιση και ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής κυβέρνησης – ΕΕ απαιτεί σήμερα απ’ όλους τους εργαζόμενους συμμετοχή στην οργάνωση του αγώνα, συμμαχία και κοινή δράση με τα άλλα λαϊκά στρώματα, απαιτεί να δυναμώσει η πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Να βάλουμε ένα τέλος στις θυσίες του λαού,  την κρίση και το χρέος να πληρώσει η πλουτοκρατία.
Μεγάλες ευθύνες είχαν και έχουν και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, όπως αυτή της ΑΔΕΔΥ, που αποπροσανατόλιζαν, καθησύχαζαν και απέκρυπταν από τους εργαζόμενους αυτά τα βάρβαρα μέτρα, ενώ εδώ και χρόνια είχαν ψηφιστεί στην ΕΕ, με τη συμμετοχή των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ – ΝΔ.
Αυτές οι ηγεσίες, ούτε ήθελαν, ούτε θέλουν να συγκρουστούν με αυτή την πολιτική.
Αλλαγή του συσχετισμού σε κάθε σωματείο, σε κάθε Ομοσπονδία, σε βάρος των συνδικαλιστικών δυνάμεων που καλλιεργούν την υποταγή και τις χρεοκοπημένες αυταπάτες ότι υπάρχει λύση χωρίς αντιπαράθεση με τα μονοπώλια και το κράτος τους.
Απαιτούμε:
ü      Επαναφορά 13ου – 14ου μισθού.
ü      Επαναφορά των μισθών στα επίπεδα του 2009.
ü      Κατάργηση των ν. 4024/2011 (μισθολόγιο) και ν. 4093/2013 (αξιολόγηση – πειθαρχικό).
ü      Καμία σύνδεση μισθού με τη λεγόμενη αποδοτικότητα.
ü      Δημόσια κοινωνική ασφάλιση, Υγεία – Πρόνοια για όλους. Αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών για κράτος και εργοδοσία, μείωση των ασφαλιστικών εισφορών για τους εργαζόμενους.
ü      Σταθερή μόνιμη δουλειά για όλους, μαζικοί μόνιμοι διορισμοί, κατάργηση κάθε μορφής ελαστικής εργασίας, μονιμοποίηση όλων των ΙΔΑΧ.
Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ καλούμε όλα τα πρωτοβάθμια σωματεία, όλους τους εργαζόμενους να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους.
Μέσα από Γενικές Συνελεύσεις, ενημερώσεις, συζητήσεις σε κάθε υπηρεσία, σε κάθε τόπο δουλειάς, με αγωνιστικές πρωτοβουλίες και δράσεις να κλιμακώσουν την πάλη τους, για την αποτροπή και την ανατροπή κάθε αντιλαϊκής πολιτικής.
Καλούμε όλα τα Συνδικάτα να εκφράσουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους σε όλους τους εργαζόμενους που παλεύουν ενάντια στις μειώσεις των μισθών τους, ενάντια στην απλήρωτη εργασία, στην ανεργία, για μια καλύτερη ζωή

Αθήνα, 11/12/2015
Απο Τσέχο Χ.Υ. Ιωαννίνων

4 σχόλια:

  1. Συμφωνώντας σε πολλά σημεία από το κείμενο αυτό (και διατηρώντας τις επιμέρους διαφωνίες μου), θα ήθελα να τονίσω και μια άλλη πλευρά, πολύ σημαντική κατά τη γνώμη μου. Το ρόλο της Δημόσιας Διοίκησης, στη προάσπιση της Δημοκρατίας, ως βασικού στόχου του Κράτους, στη σύγχρονη εποχή.
    Είναι προφανές ότι σε μια οικονομία που κυριαρχείται από μεγάλες, συνήθως πολυεθνικέ, εταιρείες, υπάρχει διαρκώς μεγάλη πίεση εκ μέρους τους για υιοθέτηση και εφαρμογή νόμων που τείνουν να ισοπεδώσουν κάθε άλλη οικονομική δραστηριότητα αφήνοντας εντελώς ελεύθερο το πεδίο για την απόλυτη κυριαρχία τους. Οι επιπτώσεις στη Δημοκρατία σε όλα τα επίπεδα είναι προφανείς και δεν νομίζω ότι χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση. Αρκεί να πούμε το πολύ απλό: έχει την ίδια πολιτική δύναμη ο "ιδιοκτήτης" μιας εταιρείας, από τον οποίο εξαρτώνται χιλιάδες εργαζόμενοι με τον ατομικό επιχειρηματία, τον αγρότη (για τον υπάλληλό του δε ας μη μιλήσουμε);
    Κατά συνέπεια, το Κράτος έχει να παίξει και αυτόν τον σπουδαίο ρόλο, να αποτελέσει δηλαδή το φίλτρο διήθησης αυτής της οικονομικής ανισότητας, ώστε να μπορέσουν και οι άλλες τάξεις της κοινωνίας να έχουν τη δυνατότητα να παίξουν σημαντικό ρόλο στην οικονομία, και ως εκ τούτου, και στην πολιτική ζωή της χώρας.
    Γι' αυτό η Δημόσια Διοίκηση πρέπει να έχει ορισμένα χαρακτηριστικά: -μονιμότητα των Δημοσίων υπαλλήλων, ώστε να μην απειλούνται από συμφέροντα,
    -υψηλό επίπεδο γνώσεων, ώστε να μην γίνεται η άγνοιά τους αντικείμενο εκμετάλλευσης
    -αξιοπρεπείς αμοιβές και συνθήκες εργασίας, ώστε να μην ρέπουν προς την εξαθλίωση
    -ελευθερία γνώμης, η οποία είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την δημοκρατική λειτουργία του Κράτους.
    Μετά την μεταπολίτευση, έγιναν πολλά βήματα, αργά μεν, αλλά σημαντικά, προς τον εκδημοκρατισμό της κοινωνίας και του Κράτους. Εδώ, όμως, και κάποια χρόνια, παρατηρείται μια συντηρητική στροφή γενικά στην κοινωνία, η οποία αποτυπώνεται και στη λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης. Καλλιεργείται συστηματικά, η τυφλή υποταγή στις άνωθεν εντολές, χωρίς καμία κριτική (και εννοώ υπό την εποικοδομητική έννοια).
    Προωθούνται σε θέσεις ευθύνης άτομα, των οποίων το βασικό προτέρημα είναι η "δουλικότητα" προς τους "προϊσταμένους" και η "αυταρχικότητα" προς τους υφισταμένους.
    Από την άλλη πλευρά, το συνολικό νομοθετικό πλαίσιο που εφαρμόζεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, προωθεί στο όνομα της "ελεύθερης κυκλοφορίας των εμπορευμάτων" την κυριαρχία των μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών και την αποδυνάμωση, έως εξαφάνιση, των τοπικών επιχειρήσεων και παραγωγών.
    Για να επιτευχθεί αυτό, χρειάζεται ακριβώς ένα Κράτος-μαριονέτα, που θα συμμετάσχει σ' αυτήν την άλωση ευπειθώς και, γιατί όχι, με ζήλο. Γι' αυτό είναι απαραίτητη η τοποθέτηση στις κατάλληλες θέσεις των κατάλληλων ανθρώπων, δηλαδή αυτών που θα χρησιμοποιήσουν την εξουσία και το κύρος του Κράτους για να διαμορφώσουν και επιβάλλουν αυτή τη νομοθεσία.
    Επειδή, όμως, υπάρχουν ακόμη ασφαλιστικές δικλείδες στη στελέχωση του Δημοσίου (όπως αναφέραμε παραπάνω, μονιμότητα κ.λ.π.) πρέπει όλο αυτό να γίνει τηρώντας τα προσχήματα, δηλαδή με το μεγάλο ψέμα που λέγεται "αξιολόγηση". Αυτή, λοιπόν, η αξιολόγηση επιτρέπει την τοποθέτηση σε θέσεις ευθύνης των "αρεστών", αλλά με το πρόσχημα των "αρίστων". Διατηρεί την μονιμότητα και δεν προβαίνει σε απολύσεις των "μη αρεστών", αλλά τους παγώνει τους μισθούς, με το πρόσχημα ότιδεν είναι "άριστοι". Έτσι, θα διαμορφωθεί το κατάλληλο πλέγμα, ώστε το Κράτος να απωλέσει κάθε δημοκρατικό χαρακτηριστικό που του απέμεινε και να πάψει να λειτουργεί και στο ελάχιστο, ως εμπόδιο για την απόλυτη επιβολή των ισχυρών επί των αδυνάτων.
    Το κυρίαρχο δόγμα θα είναι στο εξής : "εκτελώ εντολές" και η μόνη μου ευθύνη είναι να τις εκτελέσω στον απόλυτο βαθμό.
    Το μέλλον δεν μπορεί να προδικάσει κανείς, αλλά αν δεν ανακοπεί αυτή η πορεία, μάλλον οδηγούμαστε προς το θάνατο της Δημοκρατίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αλαξάνδρα συμφωνώ σχεδόν απόλυτα με την ανάλυση και τα συμπεράσματα που βγάζεις σε σχέση με τις στοχεύσεις του νέου νομοσχεδίου.Διαίρει και βασίλευε,διεύρυνση της μισθολογικής διαφοράς μεταξύ "στελεχών" και υπαλληλικής πλέμπας για να προσπαθεί ο ένας να φάει τον άλλο για μια "προνομιούχο" θέση και φυσικά το γλύψιμο και το μέσο να πάει σύννεφο.
    Βέβαια για να μας κλείσουν το στόμα μας λένε να δεν σου κάνω άμεσα μείωση μισθού αλλά στο μέλλον όμως καμμία αύξηση και φυσικά ούτε κουβέντα για αναπλήρωση απωλειών των τελευταίων ετών.
    Δοκιμή προσομείωσης του ιδιωτικού τομέα ο οποίος είναι δήθεν ο μόνος αποδοτικός (σε συνθήκες απόλυτης εκμετάλλευσης και κατάργησης των όποιων εργασιακών δικαιωμάτων υπήρχαν με το πρόσχημα του χρέους) σε πορεία εξίσωσης προς τα κάτω όλων των εργαζομένων.Σημαντικές οι ευθύνες των συνδικαλιστικών ηγεσιών (ούτε θέση δεν πήρε ο σύλλογος και μερικές κακές γλώσσες λένε οτι αυτό έγινε επειδή σχεδόν όλοι είναι προϊστάμενοι και θα πάρουν αύξηση).Αλλά ευθύνες έχουν και οι υπάλληλοι που δεν ελέγχουν τις συνδικαλιστικές ηγεσίες και δεν αποδίδουν ευθύνες (να κι άλλος θάνατος της Δημοκρατίας).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΠΡΟΣΟΧΗ ΙΠΤΑΜΕΝΕΣ ΦΙΑΛΕΣ ΠΑΝΤΟΥ
    Συνάδελφοι, είναι πραγματικά καταπληκτικό που ήρθε και η καινούργια μας αριστερή κυβέρνηση για να αυξήσει για μια ακόμη φορά το επίδομα Προϊσταμένων μεσούσης της απόλυτης κρίσης και εξαθλίωσης. (Θα έλεγε κανείς ότι μια αριστερή κυβέρνηση θα μηδένιζε το επίδομα προϊσταμένων, καθότι οι προϊστάμενοι δεν κάνουν ΚΑΙ τη δική μας δουλειά ΚΑΙ μια ακόμη, κάνουν μόνο ΜΙΑ άλλη, άρα γιατί να πληρώνονται με ένα έξτρα επίδομα; ) Αυτά μάλλον είναι ψιλά γράμματα για την αριστερά, μάλλον τα καταλαβαίνουν μόνο οι αντιεξουσιαστές.
    Οι δικοί μας πάντως προϊστάμενοι -στο ΓΧΚ- εν προκειμένω, πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω τι ακριβώς κάνουν που να δικαιολογεί ΠΕΝΤΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟ του επιδόματός τους μεσούσης της πτωχεύσεως. Αποφάσεις και ρίσκα δεν παίρνουν όπως ίσως κάνουν άλλοι άνθρωποι στον ιδιωτικό τομέα, ο ρόλος τους είναι απόλυτα διεκπεραιωτικός, εισερχόμενο - εξερχόμενο. Το ένα τρίτο του χρόνου τους κάνουν απλώς δημόσιες σχέσεις (για την πάρτη τους και την καρέκλα τους)-κανένα ρίσκο εδώ-, το δεύτερο τρίτο υπογράφουν σαν τελικοί υπογράφοντες έγγραφα που έχουν συνταχθεί από ανθρώπους που ξέρουν εκατό φορές καλύτερα από αυτούς τι γράφουν - μηδενικό το ρίσκο και εδώ. Το τρίτο τρίτο του χρόνου τους βέβαια είναι μια κάπως ζόρικη απασχόληση: έχουν να ξεγλιστρίσουν από τις τρικλοποδιές που τους βάζει αυτό το τέρας που στο μέιλ αυτοαποκαλείται "support" που όμως το αληθινό του όνομα είναι sabotage και δεν σε αφήνει στοιχειωδώς να λειτουργήσεις, ακόμα κι αν έχουν βρεθεί τα λεφτά για να λειτουργήσεις, ακόμα κι αν έχουν βρεθεί οι μαλάκες για να τρέξουν, ακόμα κι αν η αγάπη ξεχειλίζει από παντού κι ο δρόμος είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Το support θα βρεί ΚΑΤΙ και τελικά όλα θα μοιάζουν πάλι μάταια , σκοτεινά και καταδικασμένα -βλέπε αδέσποτες φιάλες. Κι αναρωτιέμαι: είναι αυτός ο λόγος μήπως που χρυσοπληρώνουμε τους -κατά τα άλλα άχρηστους- προϊστάμενους σ΄αυτή την υπηρεσία ; Ή μήπως όλα αυτά τα γρανάζια της θλίψης έχουν δημιουργηθεί από τους ίδιους αυτούς τους ανθρώπους για να δικαιολογούν την ύπαρξή τους και το μισθό που παίρνουν; Θα ήθελα να μάθω αν αυτό συνεχίζεται σε όλες τις βαθμίδες της ιεραρχίας: είναι μια μέρα στη ζωή ενός πρωθυπουργού επίσης έτσι; Ένα τρίτο δημόσιες σχέσεις για να είσαι και αύριο πρωθυπουργός, ένα τρίτο υπογραφές σε έγγραφα που δεν έχεις ιδέα, ένα τρίτο δήθεν πόλεμος ενάντια στα τέρατα που δημιουργείς για να έχεις λόγο ύπαρξης.
    Μπορεί βέβαια να παίρνουν και τόσα λεφτά για να μας καταπιέζουν και να είναι yes sir στους παραπάνω, μπορεί και για να αντέχουν περισσότερο που τους φτύνουμε και λένε βρέχει, μπορεί για όλα αυτά μαζί, αλλά πάντως περίεργο είναι γιατί να τους δίνουν κι άλλα λεφτά αφού το κάνανε και με πολύ λιγότερα. Πάντως, είναι ενδιαφέρον ότι όσο πιο πολύ βαθαίνει η κρίση, τόσο το τοπίο ξεκαθαρίζει και δεν μένουν περιθώρια για αυταπάτες, για το ποιοι είναι ποιοι και με ποιους.
    Σ΄ αυτή τη χώρα είμαστε πλέον μετανάστες.
    Υ.Γ.
    Αυτό το σχόλιο ΔΕΝ ειναι καλοπροαίρετο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Να αγιάσει το στόμα σου φίλε μου....

    ΑπάντησηΔιαγραφή