ΕΠΙΛΟΓΗ ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΑΑΔΕ
και Η ‘ΑΙΔΗΜΩΝ’ ΣΙΓΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΥ
Αθήνα, 21 Αυγούστου 2019
Πριν από ένα περίπου μήνα, εκδόθηκε η απόφαση του Διοικητή της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, με την οποία ορίστηκαν τα μέλη του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου για την επιλογή των προσώπων που θα καταλάβουν τις θέσεις ευθύνης της ΑΑΔΕ.
Για άλλη μια φορά, επαναλαμβάνεται η πρακτική που ακολουθείται στην ΑΑΔΕ, δηλαδή η επιλογή των προϊσταμένων των Υπηρεσιών γίνεται με ατομική απόφαση του Διοικητή της, κατόπιν εισήγησης του γνωμοδοτικού συμβουλίου, η οποία όμως δεν είναι δεσμευτική κατά κανένα τρόπο. Η επιλογή των μελών του γνωμοδοτικού συμβουλίου γίνεται αποκλειστικά από τον Διοικητή της ΑΑΔΕ, χωρίς να εμπλέκεται, τουλάχιστον θεσμικά, κανένα άλλο όργανο της Διοίκησης ή μέλος της εκτελεστικής ή νομοθετικής εξουσίας.
Διαβάζοντας την εν λόγω απόφαση (η οποία είναι ανηρτημένη στη Διαύγεια με αριθμό ΑΔΑ 6ΤΣ646ΜΠ3Ζ-Ο26), διαπιστώνουμε για μια ακόμη φορά πως η επιλογή των μελών του αποτελεί άλλη μια έκφραση της «ενός ανδρός αρχής». Τα μέλη είναι σχεδόν αποκλειστικώς Γενικές/οί Διευθύντριες/Διευθυντές, οι οποίες/οι έχουν επίσης επιλεγεί με ατομική απόφαση του Διοικητή της ΑΑΔΕ.
Όσον αφορά τους εμπειρογνώμονες, δεν καταγράφονται πουθενά τα κριτήρια επιλογής τους. Ειδικά για το Γενικό Χημείο του Κράτους, γεννάται σοβαρή απορία, εάν η ειδικότητα των καθηγητών Πανεπιστημίου, οι οποίοι ορίζονται ως τακτικό και αναπληρωματικό μέλος για την επιλογή των προϊσταμένων στο Γ.Χ.Κ., σχετίζεται με το εν γένει αντικείμενο του Γενικού Χημείου του Κράτους που είναι η χημεία στην υπηρεσία του νόμου.
Απουσιάζει για μια ακόμη φορά, παντελώς, η εκπροσώπηση των εργαζομένων. Συνεχίζεται, έτσι, η ανατροπή ενός παγιωμένου επί μακράν σειράν ετών καθεστώτος του Δημοσίου, στο οποίο υπήρχε συμμετοχή των αιρετών εκπροσώπων των εργαζομένων στην επιλογή των προϊσταμένων, έστω και σε μειοψηφική αναλογία. Σήμερα, δεν προβλέπεται ούτε η απλή παρουσία τους.
Με βάση τα ανωτέρω, γεννάται μια σειρά πολύ σοβαρών ζητημάτων, όσον αφορά την επιλογή των προϊσταμένων των Υπηρεσιών της ΑΑΔΕ. Συγκεκριμένα:
-Η ΑΑΔΕ είναι Ανεξάρτητη Αρχή (μη συνταγματικά κατοχυρωμένη), δεν μπορεί όμως να είναι ανεξέλεγκτη. Ποιά είναι η Αρχή που ελέγχει τις αποφάσεις του Διοικητή της ΑΑΔΕ και σε ποιές ενέργειες έχει προβεί μέχρι σήμερα για τον έλεγχο της εύρυθμης λειτουργίας της ΑΑΔΕ, όσον αφορά το συγκεκριμένο ζήτημα; (Επ’ ευκαιρία, τίθεται και το ερώτημα, το Συμβούλιο Διοίκησης της ΑΑΔΕ, το οποίο προβλέπεται ως το έτερον διοικητικό όργανο της Αρχής, τί ρόλο παίζει στην όλη υπόθεση;)
- Οι υπάλληλοι της ΑΑΔΕ υπάγονται καθ’ ολοκληρίαν στο καθεστώς του δημοσίου υπαλλήλου, οπότε προκύπτει το σοβαρό ερώτημα, γιατί θα πρέπει να κρίνονται για τις θέσεις ευθύνης με διαφορετικά κριτήρια από αυτά που ισχύουν για τους δημοσίους υπαλλήλους;
- Σε ένα Κράτος που λειτουργεί με δημοκρατικές αρχές, οι Δημόσιες Υπηρεσίες δεν αποτελούν φέουδο κανενός. Όπως τα προσόντα και ο διορισμός των δημοσίων υπαλλήλων ορίζονται από το νόμο (σύμφωνα με την παράγραφο 1 του άρθρου 103 του Συντάγματος) έτσι και τα κριτήρια επιλογής των υπαλλήλων για τις «θέσεις ευθύνης» πρέπει να ορίζονται από το νόμο, ο οποίος δεν μπορεί να υποκαθίσταται από αποφάσεις του Διοικητή της ΑΑΔΕ.
- Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι εκτελεστές της θέλησης του Κράτους και υπηρετούν το Λαό, οφείλουν πίστη στο Σύνταγμα και αφοσίωση στην Πατρίδα, όπως ορίζεται στην προαναφερόμενη διάταξη του Συντάγματος. Είναι αυτονόητο ότι αυτό ισχύει για όλους τους δημοσίους υπαλλήλους και στον υπέρτατο βαθμό για τους κατέχοντες θέσιν ευθύνης. Πώς μπορεί αυτό να διασφαλιστεί, όταν η επιλογή τους γίνεται από έναν άνθρωπο και χωρίς νομίμως οριζόμενα κριτήρια;
- Στη Δημόσια Διοίκηση του δημοκρατικού Κράτους, πρέπει να ενσαρκώνονται οι αρχές της Δημοκρατίας σε όλες τις πτυχές. Ο τρόπος επιλογής των προϊσταμένων είναι ένας από τους θεμελιώδεις παράγοντες για την τήρηση των αρχών αυτών, ειδικά σε ένα Κράτος, σαν το ελληνικό, με παρελθόν με πολύ αρνητικά χαρακτηριστικά, όπως τον αυταρχισμό, την πελατειακή αντίληψη, την δυσμενή μεταχείριση των «ανεπιθύμητων» σε αντίθεση με την ευνοιοκρατία των «ημετέρων», για να μην αναφερθούμε στα φαινόμενα της διαπλοκής και της διαφθοράς. Η επιλογή των προϊσταμένων κατά τον τρόπο που γίνεται στην ΑΑΔΕ ευνοεί την δημιουργία μιας «κουλτούρας» στους δημοσίους υπαλλήλους, αφ’ ενός μονομερούς υπακοής προς τις «άνωθεν» εντολές, προκειμένου να γίνουν «αρεστοί» και να έχουν ελπίδα ανέλιξης, και αφ’ ετέρου αγνόησης, στα όρια της περιφρόνησης, των γνώσεων και απόψεων των υφισταμένων υπαλλήλων, αλλά και γενικότερα των πολιτών. Η πρακτική αυτή βάλλει ευθέως κατά των αρχών της Δημοκρατίας και έχει συνέπειες αρνητικές σε όλα τα επίπεδα.
Ένα ακόμη πολύ σοβαρό ζήτημα, που γεννάται είναι : Τί κάνει ο συνδικαλισμός γενικά, αλλά και για το συγκεκριμένο θέμα; Τον τελευταίο καιρό αποτελεί κοινή συνείδηση ότι τηρεί «σιγήν ιχθύος». Γιατί άραγε; Κάποτε, υπήρχε συνδικαλισμός με πολλά σφάλματα μεν, αλλά και αρκετά θετικά δε. Η παρέμβασή του και σ’ αυτό το θέμα ήταν πολύ ισχυρή, ενίοτε υπέρ του δέοντος, ώστε έφτασε να κατηγορηθεί για «υποκατάσταση» της Διοίκησης. Οπωσδήποτε αυτό έπρεπε να διορθωθεί. Σήμερα, όμως, μοιάζει να φτάσαμε στο άλλο άκρο, όπου ο συνδικαλισμός τείνει να γίνει «εργαλείο» της Διοίκησης, στο δε ερώτημα, ποιούς εξυπηρετεί, η απάντηση είναι άκρως απογοητευτική.
Επειδή, ωστόσο, βασική προϋπόθεση της Δημοκρατίας, της οποίας ο συνδικαλισμός είναι απροϋπόθετος όρος, είναι ο καθημερινός αγώνας όλων μας για την τήρηση των αρχών της, απευθύνομαι για μια ακόμη φορά στους εκλεγμένους εκπροσώπους μας και τους καλώ να ασχοληθούν μ’ αυτό το ζήτημα, να οργανώσουν διάλογο μεταξύ των μελών τους, να λάβουν θέση και να προβούν σε όλες τις ενέργειες που απαιτούνται για να αποκατασταθεί η διαδικασία επιλογής προϊσταμένων στο βέλτιστο εφικτό επίπεδο, διαψεύδοντας τη φήμη που κυκλοφορεί ευρέως ότι το μοναδικό μέλημα του συνδικαλισμού σήμερα είναι η ανέλιξη των μελών του σε θέσεις «ευθύνης».
Αλεξάνδρα Σκορδάκη
και Η ‘ΑΙΔΗΜΩΝ’ ΣΙΓΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΥ
Αθήνα, 21 Αυγούστου 2019
Πριν από ένα περίπου μήνα, εκδόθηκε η απόφαση του Διοικητή της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, με την οποία ορίστηκαν τα μέλη του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου για την επιλογή των προσώπων που θα καταλάβουν τις θέσεις ευθύνης της ΑΑΔΕ.
Για άλλη μια φορά, επαναλαμβάνεται η πρακτική που ακολουθείται στην ΑΑΔΕ, δηλαδή η επιλογή των προϊσταμένων των Υπηρεσιών γίνεται με ατομική απόφαση του Διοικητή της, κατόπιν εισήγησης του γνωμοδοτικού συμβουλίου, η οποία όμως δεν είναι δεσμευτική κατά κανένα τρόπο. Η επιλογή των μελών του γνωμοδοτικού συμβουλίου γίνεται αποκλειστικά από τον Διοικητή της ΑΑΔΕ, χωρίς να εμπλέκεται, τουλάχιστον θεσμικά, κανένα άλλο όργανο της Διοίκησης ή μέλος της εκτελεστικής ή νομοθετικής εξουσίας.
Διαβάζοντας την εν λόγω απόφαση (η οποία είναι ανηρτημένη στη Διαύγεια με αριθμό ΑΔΑ 6ΤΣ646ΜΠ3Ζ-Ο26), διαπιστώνουμε για μια ακόμη φορά πως η επιλογή των μελών του αποτελεί άλλη μια έκφραση της «ενός ανδρός αρχής». Τα μέλη είναι σχεδόν αποκλειστικώς Γενικές/οί Διευθύντριες/Διευθυντές, οι οποίες/οι έχουν επίσης επιλεγεί με ατομική απόφαση του Διοικητή της ΑΑΔΕ.
Όσον αφορά τους εμπειρογνώμονες, δεν καταγράφονται πουθενά τα κριτήρια επιλογής τους. Ειδικά για το Γενικό Χημείο του Κράτους, γεννάται σοβαρή απορία, εάν η ειδικότητα των καθηγητών Πανεπιστημίου, οι οποίοι ορίζονται ως τακτικό και αναπληρωματικό μέλος για την επιλογή των προϊσταμένων στο Γ.Χ.Κ., σχετίζεται με το εν γένει αντικείμενο του Γενικού Χημείου του Κράτους που είναι η χημεία στην υπηρεσία του νόμου.
Απουσιάζει για μια ακόμη φορά, παντελώς, η εκπροσώπηση των εργαζομένων. Συνεχίζεται, έτσι, η ανατροπή ενός παγιωμένου επί μακράν σειράν ετών καθεστώτος του Δημοσίου, στο οποίο υπήρχε συμμετοχή των αιρετών εκπροσώπων των εργαζομένων στην επιλογή των προϊσταμένων, έστω και σε μειοψηφική αναλογία. Σήμερα, δεν προβλέπεται ούτε η απλή παρουσία τους.
Με βάση τα ανωτέρω, γεννάται μια σειρά πολύ σοβαρών ζητημάτων, όσον αφορά την επιλογή των προϊσταμένων των Υπηρεσιών της ΑΑΔΕ. Συγκεκριμένα:
-Η ΑΑΔΕ είναι Ανεξάρτητη Αρχή (μη συνταγματικά κατοχυρωμένη), δεν μπορεί όμως να είναι ανεξέλεγκτη. Ποιά είναι η Αρχή που ελέγχει τις αποφάσεις του Διοικητή της ΑΑΔΕ και σε ποιές ενέργειες έχει προβεί μέχρι σήμερα για τον έλεγχο της εύρυθμης λειτουργίας της ΑΑΔΕ, όσον αφορά το συγκεκριμένο ζήτημα; (Επ’ ευκαιρία, τίθεται και το ερώτημα, το Συμβούλιο Διοίκησης της ΑΑΔΕ, το οποίο προβλέπεται ως το έτερον διοικητικό όργανο της Αρχής, τί ρόλο παίζει στην όλη υπόθεση;)
- Οι υπάλληλοι της ΑΑΔΕ υπάγονται καθ’ ολοκληρίαν στο καθεστώς του δημοσίου υπαλλήλου, οπότε προκύπτει το σοβαρό ερώτημα, γιατί θα πρέπει να κρίνονται για τις θέσεις ευθύνης με διαφορετικά κριτήρια από αυτά που ισχύουν για τους δημοσίους υπαλλήλους;
- Σε ένα Κράτος που λειτουργεί με δημοκρατικές αρχές, οι Δημόσιες Υπηρεσίες δεν αποτελούν φέουδο κανενός. Όπως τα προσόντα και ο διορισμός των δημοσίων υπαλλήλων ορίζονται από το νόμο (σύμφωνα με την παράγραφο 1 του άρθρου 103 του Συντάγματος) έτσι και τα κριτήρια επιλογής των υπαλλήλων για τις «θέσεις ευθύνης» πρέπει να ορίζονται από το νόμο, ο οποίος δεν μπορεί να υποκαθίσταται από αποφάσεις του Διοικητή της ΑΑΔΕ.
- Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι εκτελεστές της θέλησης του Κράτους και υπηρετούν το Λαό, οφείλουν πίστη στο Σύνταγμα και αφοσίωση στην Πατρίδα, όπως ορίζεται στην προαναφερόμενη διάταξη του Συντάγματος. Είναι αυτονόητο ότι αυτό ισχύει για όλους τους δημοσίους υπαλλήλους και στον υπέρτατο βαθμό για τους κατέχοντες θέσιν ευθύνης. Πώς μπορεί αυτό να διασφαλιστεί, όταν η επιλογή τους γίνεται από έναν άνθρωπο και χωρίς νομίμως οριζόμενα κριτήρια;
- Στη Δημόσια Διοίκηση του δημοκρατικού Κράτους, πρέπει να ενσαρκώνονται οι αρχές της Δημοκρατίας σε όλες τις πτυχές. Ο τρόπος επιλογής των προϊσταμένων είναι ένας από τους θεμελιώδεις παράγοντες για την τήρηση των αρχών αυτών, ειδικά σε ένα Κράτος, σαν το ελληνικό, με παρελθόν με πολύ αρνητικά χαρακτηριστικά, όπως τον αυταρχισμό, την πελατειακή αντίληψη, την δυσμενή μεταχείριση των «ανεπιθύμητων» σε αντίθεση με την ευνοιοκρατία των «ημετέρων», για να μην αναφερθούμε στα φαινόμενα της διαπλοκής και της διαφθοράς. Η επιλογή των προϊσταμένων κατά τον τρόπο που γίνεται στην ΑΑΔΕ ευνοεί την δημιουργία μιας «κουλτούρας» στους δημοσίους υπαλλήλους, αφ’ ενός μονομερούς υπακοής προς τις «άνωθεν» εντολές, προκειμένου να γίνουν «αρεστοί» και να έχουν ελπίδα ανέλιξης, και αφ’ ετέρου αγνόησης, στα όρια της περιφρόνησης, των γνώσεων και απόψεων των υφισταμένων υπαλλήλων, αλλά και γενικότερα των πολιτών. Η πρακτική αυτή βάλλει ευθέως κατά των αρχών της Δημοκρατίας και έχει συνέπειες αρνητικές σε όλα τα επίπεδα.
Ένα ακόμη πολύ σοβαρό ζήτημα, που γεννάται είναι : Τί κάνει ο συνδικαλισμός γενικά, αλλά και για το συγκεκριμένο θέμα; Τον τελευταίο καιρό αποτελεί κοινή συνείδηση ότι τηρεί «σιγήν ιχθύος». Γιατί άραγε; Κάποτε, υπήρχε συνδικαλισμός με πολλά σφάλματα μεν, αλλά και αρκετά θετικά δε. Η παρέμβασή του και σ’ αυτό το θέμα ήταν πολύ ισχυρή, ενίοτε υπέρ του δέοντος, ώστε έφτασε να κατηγορηθεί για «υποκατάσταση» της Διοίκησης. Οπωσδήποτε αυτό έπρεπε να διορθωθεί. Σήμερα, όμως, μοιάζει να φτάσαμε στο άλλο άκρο, όπου ο συνδικαλισμός τείνει να γίνει «εργαλείο» της Διοίκησης, στο δε ερώτημα, ποιούς εξυπηρετεί, η απάντηση είναι άκρως απογοητευτική.
Επειδή, ωστόσο, βασική προϋπόθεση της Δημοκρατίας, της οποίας ο συνδικαλισμός είναι απροϋπόθετος όρος, είναι ο καθημερινός αγώνας όλων μας για την τήρηση των αρχών της, απευθύνομαι για μια ακόμη φορά στους εκλεγμένους εκπροσώπους μας και τους καλώ να ασχοληθούν μ’ αυτό το ζήτημα, να οργανώσουν διάλογο μεταξύ των μελών τους, να λάβουν θέση και να προβούν σε όλες τις ενέργειες που απαιτούνται για να αποκατασταθεί η διαδικασία επιλογής προϊσταμένων στο βέλτιστο εφικτό επίπεδο, διαψεύδοντας τη φήμη που κυκλοφορεί ευρέως ότι το μοναδικό μέλημα του συνδικαλισμού σήμερα είναι η ανέλιξη των μελών του σε θέσεις «ευθύνης».
Αλεξάνδρα Σκορδάκη
Aλεξάντρα συμφωνώ απόλυτα.Όλο και λιγότερη δημοκρατία όχι μόνο στο θέμα της επιλογής προϊσταμένων αλλά και γενικά.Αυτό εισπράττω εγώ απο την υπηρεσία μου.Γενικότερα δεν ξέρω.Όλο και πιο πολύ καταστάσεις συμμορίας και μαφίας.Όσο για τον συνδικαλισμό έτσι όπως τα λές είναι.Το χειρότερο απο όλα είναι όμως ότι αυτού του τύπου οι συνδικαλιστές εκλέγονται άρα υπάρχει συναίνεση της πλειοψηφίας των συναδέλφων σ αυτού του τύπου τον "συνδικαλισμό".Η κρίση τελικά συναίνεσε στην συντηρητικοποίηση συνολικά της κοινωνίας.Η ιστορία έχει και συνέχεια όμως.
ΑπάντησηΔιαγραφή