(και με αφορμή τις
απεργιακές κινητοποιήσεις)
Πριν συνταχθώ στην πράξη με το
σύλλογο μας στην προκυρηχθείσα απεργία θέλω να θέσω τα παρακάτω ερωτήματα:
1. Πέρα απο την περιγραφή της
τραγικής κατάστασης και την καταγγελία του όντως γελοίου τρόπου αξιολόγησης
προσωπικού που προωθεί η κυβέρνηση, ποιες ειναι οι ΘΕΣΕΙΣ και οι ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ του
συνδικαλιστικού μας φορέα (ΑΔΕΔΥ, Α’βάθμιοι, Β’βάθμιοι Σύλλογοι) σχετικά με τη
διαβούλευση περί του νέου τρόπου αξιολόγησης του Δημόσιου Τομέα (τόσο ως προς
τους υπαλλήλους όσο και ως προς τους Διευθυντές-Προϊσταμένους-Τμηματάρχες);
2. Ποια ειναι η αντίδραση του
συνδικαλιστικού μας φορέα για την απαράδεκτη κατάσταση των α/α προισταμένων;
Έγινε κάποια κινητοποίηση/απεργία για το γεγονός οτι τα τελευταία χρόνια δεν
εφαρμόζεται ούτε καν το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο περί αξιολογήσεων και
προαγωγών;
Με ποιες "αξιοκρατικές και
διαφανείς" προϋποθέσεις διορίστηκαν αυτοί προιστάμενοι και πως ειναι
δυνατόν με τέτοιες διαβλητές και ανήθικες διαδικασίες προαγωγής να έχουν το
κύρος και το σεβασμό, ούτως ώστε να κάνουν αξιοκρατικές, αυστηρές και δίκαιες
αξιολογήσεις στους υφιστάμενους τους; Ποια ήταν η αντίδραση του συνδικαλιστικού
μας φορέα στα 8άρια και τα 9άρια την ώρα που ένα μεγάλο μέρος των Δημοσίων
Υπαλλήλων χάζευε έξω από τα παράθυρα των υπηρεσιών παραβιάζοντας ακόμα και το
τυπικό οκτάωρο; Είναι αυτή στάση σεβασμού στους άξιους και ευσυνείδητους
υπαλλήλους που κρατάνε ακόμα όρθιο το τσαντήρι του Ελληνικού Δημοσίου;
3. Υπήρξε ποτέ αίτημα κάποιας
απεργίας/κινητοποίησης η υλοποίηση οργανογραμμάτων-καθηκοντολογίων-περιγραφής
θέσεων-ποσοτικών/αντικειμενικών δεικτών αξιολόγησης ανά Φορέα, εκ μέρους του
συνδικαλιστικού μας φορέα; Τέθηκαν ποτέ τα παραπάνω σε διαβουλεύσεις που γίναν
μεταξύ επιτροπών Υπουργείου-συνδικαλιστικών φορέων στα πλαίσια του περίφημου
ΔΙΑΛΟΓΟΥ για την αναμόρφωση της Δημόσιας Διοίκησης τα τελευταία 5 χρόνια που ξέσπασε
η κρίση;
4. Τέθηκε ποτέ θέμα από το
συνδικαλιστικό μας φορέα σχετικά με την εκρεμμότητα του Προεδρικού Διατάγματος
περί αναγνώρισης προϋπηρεσίας από τον Ιδιωτικό Τομέα για την μισθολογική και
εργασιακή εξέλιξη στο Δημόσιο Τομέα; Ακόμα παραμένει ανεφάρμοστο το
συγκεκριμένο Προεδρικό Διάταγμα που αποτελεί υποχρέωση του Νόμου περί Ενιαίου
Μισθολογίου και στερεί απο χιλιάδες υπαλλήλους το δικαίωμα στην ισότιμη μεταχείριση
5. Κατήγγειλε ποτέ ο
συνδικαλιστικός μας φορέας την σκανθαλώδη σε πολλές περιπτώσεις λειτουργία των
Πειθαρχικών Συμβουλίων τα οποία αθώωναν κατά βούληση και αδιαφανώς πάσης φύσεως
παραβάσεις και παραβιάσεις του Νόμου απο στελέχη του Δημοσίου (κυρίως
υψηλόβαθμα) τα οποία σε πολλές περιπτώσεις είχαν και κομματικές/συνδικαλιστικές
ιδιότητες; Ή μήπως τα επέτρεπε να εξελιχθούν και να προαχθούν καταλαμβάνοντας
υψηλές θέσεις παντελώς αναξιοκρατικά;
6. Ποια ήταν η ουσιαστική στήριξη
του συνδικαλιστικού μας φορέα στον τότε Υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης κ.
Μανιτάκη ο οποίος περιόριζε τις απολύσεις μόνο στους τελεσίδικα καταδικασμένους
υπαλλήλους και προσπαθούσε με όσο γίνεται διαφανείς και δίκαιες διαδικασίες
(μέσω μιας αξιολόγησης) να προωθήσει την κινητικότητα στο Δημόσιο Τομέα; Γιατί
μη μου πείτε ότι δεν υπάρχουν υπηρεσίες στο Δημόσιο Τομέα που βουλιάζουν από
κόσμο χωρίς αντικείμενο (και πολλές φορές και χωρίς γραφείο/καρέκλα). Αν
θυμάμαι καλά η υπονόμευση ήταν συνεχής και συνειδητή. Οπότε αφού μας τελείωσε ο
Μανιτάκης, πάρτε ένα γεράκι (βλέπε Μητσοτάκης) ο οποίος ηδονίζεται και μόνο στο
άκουσμα της λέξης "απόλυση".
Αν δεν υπάρξουν σε όλα τα παραπάνω
ουσιαστικές απαντήσεις από το Συνδικαλιστικό Κίνημα, μου είναι πολύ δύσκολο να
συνταχθώ μαζί του σε τέτοιου είδους κινητοποιήσεις. Αρνούμαι να συνταχθώ πίσω
από συνθήματα, καταγγελίες και αιτήματα χωρίς αντίστοιχες προτάσεις. Εγώ ξέρω
οτι ακόμα και μια μείωση ενοικίου να διαπραγματευτείς προβάλλεις κάποιους
λόγους στον ιδιοκτήτη. Δεν του λες ορθά-κοφτά: "θέλω μείωση
ενοικίου". Διαπραγμάτευση σημαίνει προτάσεις-αντιπροτάσεις. Εμείς ως ΑΔΕΔΥ
τι αντιπροτάσεις προτείναμε στο Υπουργείο σχετικά με τις αξιολογήσεις;
Ειλικρινά ερωτώ επειδή δεν γνωρίζω!! Διότι αν δεν προοτείναμε τίποτα, τότε πολύ
απλά δεν θέλουμε να αξιολογηθούμε ουσιαστικά αλλά μόνο στα χαρτιά.
Και εν κατακλείδι, ενδεικτικά και
συνοπτικά οι δικές μου θέσεις - προτάσεις:
1. Άμεση εφαρμογή του υφιστάμενου
νομοθετικού πλαισίου και διεξαγωγή κρίσεων για εξελίξεις/προαγωγές και
αντικατάσταση των α/α Προϊσταμένων σε όλο το Δημόσιο
2. Άμεση περιγραφή
θέσεων-καθηκοντολογίου-οργανογραμμάτων-ποσοτικών δεικτών απόδοσης ανά Φορέα του
Δημοσίου με την ουσιαστική συμμετοχή των υπαλλήλων ανά Φορέα. Π.χ. στο ΓΧΚ η
δουλειά αυτή θα γίνει από επιτροπή που θα απαρτίζεται από τους προισταμένους
των περιφερειακών υπηρεσιών και επιτελικά στελέχη του Χημείου.
3. Συγκρότηση επιτροπών ανά
συνδικαλιστικό φορέα (Σύλλογος ΓΧΚ) οι οποίες θα εισηγούνται στις Γενικές
Γραμματείες και εν τέλει στον Υπουργό, τεκμηριωμένες προτάσεις για τη
θεσμοθέτηση ενός νέου αδιάβλητου συστήματος αξιολόγησης των υπαλλήλων ανά
Φορέα, αφού έχει ολοκληρωθεί το καθηκοντολόγιο, ο ορισμός ποσοτικών δεικτών
απόδοσης και η περιγραφή των θέσεων εργασίας.
4. Άμεση εφαρμογή του
εκκρεμούντος προεδρικού διατάγματος περί αναγνώρισης προϋπηρεσίας από τον
Ιδιωτικό Φορέα. Είναι καίριο ζήτημα ίσης μεταχείρησης
5. Θέσπιση νέου συστήματος
επιλογής Διευθυντών-Προισταμένων-Τμηματαρχών, ορισμένης θητείας, ανεξάρτητων
πολιτικών-κομματικών αλλαγών. Θα βασίζεται στην δημιουργία ενός αλγορίθμου ο
οποίος θα λαμβάνει υπόψη με διάφορους συντελεστές βαρύτητας μεταξύ άλλων τα
παρακάτω
α. Τυπικά προσόντα
β. Εκθέσεις αξιολόγησης από τους υφιστάμενούς του
γ. Ικανότητες Διοίκησης (πιθανώς μετά από συνέντευξη από επιτροπή με
μέλη και από τον ιδιωτικό τομέα)
δ. Παλαιότητα-προϋπηρεσία
ε. Επάρκεια στο αντικείμενο στο οποίο καλείται να διοικήσει (είτε με
γραπτές εξετάσεις είτε με συνέντευξη από επιτροπή στην οποία θα συμμετέχουν και
υπάλληλοι από το φορέα στον οποίο ανήκει, αλλά και από την
Ακαδημαϊκή/Ερευνητική/Βιομηχανική κοινότητα)
6. Θέσπιση νέου συστήματος
αξιολόγησης διευθυντών-προϊσταμένων-τμηματαρχών (Εισηγήσεις επί του θέματος
μέσω των επιτροπών των συνδικαλιστικών φορέων που προτείνω να συγκροτηθούν).
Ενδεικτικά προτείνω να συμμετέχουν μεταξύ άλλων
ουσιαστικά στον αλγόριθμο της αξιολόγησης, οι εκθέσεις αξιολόγησης των
υφιστάμενων της οργανικής μονάδας που προϊσταται.
Στη διάθεση σας για σχόλια, διευκρινήσεις, ερωτήματα
Με συναδελφικούς χαιρετισμούς,
Τάσος Σακαλής,
ΧΥ Ξάνθης
Πολύ ενδιαφέρουσα και εμπεριστατωμένη προσέγγιση, με την οποία συμφωνώ στα περισσότερα σημεία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αξιολόγηση και δή του Δημοσίου είναι μια πολυσύνθετη διαδικασία που έχει και ποσοτικούς και ποιοτικούς δείκτες και θα έπρεπε να είναι αντικείμενο διαρκούς συζήτησης και μελέτης. Δυστυχώς, η κυβέρνηση την έχει συνδέσει με την απόλυση των υπαλλήλων, σύνδεση, η οποία στην κατάσταση πανικού που επικρατεί στις μέρες μας, το μόνο που δεν θα επιτύχει είναι η αξιολόγηση.
Θα ήθελα όμως να θέσω ένα μείζον θέμα, για το οποίο η πολιτική ηγεσία σιωπά προσπαθώντας να περιορίσει τις ευθύνες στους υπαλλήλους. Η αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων πρώτα απ' όλα συνδέεται με την αξιολόγηση του έργου, το οποίο καλούνται να επιτελέσουν. Όντως, ένας υπάλληλος μπορεί να εκτελεί ανεπαρκώς τα καθήκοντά του, υπάρχει όμως και η περίπτωση να τα εκτελεί επαρκέστατα, αλλά το περιεχόμενο των καθηκόντων του να είναι άχρηστο ή/και επιζήμιο για την κοινωνία.Υπάρχει επίσης το ενδεχόμενο να εκτελεί ικανοποιητικά τα καθήκοντά του, αλλά το αποτέλεσμα των ενεργειών του να καταλήγει στον κάλαθο των αχρήστων για διαφόρους λόγους.
Κανονικά, τους στόχους της Δημόσιας Διοίκησης θέτει η Κυβέρνηση, η οποία έχει και την πολιτική ευθύνη και τη δυνατότητα συνολικής εικόνας. Αυτή χαράζει τις στρατηγικές και αυτή πρέπει να αναθέσει τα καθήκοντα στις Υπηρεσίες. Αυτή πρέπει να έχει την πρωτοβουλία για την πορεία πλεύσεως των Υπηρεσιών.
Αυτό όμως δεν έγινε ποτέ τα ευάριθμα χρόνια που είμαι δημόσια υπάλληλος. Υπάρχει, αντιθέτως, μια αντιστροφή των πραγμάτων. Η πολιτική ηγεσία αφήνει ένα τεράστιο κενό πάνω στο ζήτημα αυτό. Οι Υπηρεσίες καλούνται να χαράξουν αυτές πορεία πλεύσεως, χωρίς να γνωρίζουν εάν αυτό θα τύχει της αποδοχής της Κυβέρνησης. Δαπανούν χρόνο, χρήμα, φαιά ουσία αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες και δραστηριότητες, χωρίς να γνωρίζουν την έκβαση όλων αυτών των ενεργειών, γιατί είναι άλλο πράγμα να ζητείται η γνώμη των Υπηρεσιών και άλλο πράγμα να αφήνονται ακυβέρνητες να χαράξουν αυτές την πορεία, οπότε είναι επόμενο ότι θα πρυτανεύσουν συντεχνιακές και προσωπικές προσεγγίσεις.
Η Κυβέρνηση από την πλευρά της διατηρεί για τον εαυτό της ελευθερία κινήσεων, ώστε κατά περίπτωση να ενστερνισθεί, να αδιαφορήσει, να θέσει σε αχρησία ή να απορρίψει τα αποτελέσματα αυτών των ενεργειών. Μ' αυτόν τον τρόπο αποποιείται της ευθύνης που της αναλογεί, κάνει διακριτική μεταχείριση της εξουσίας της και, όταν προκύψει πρόβλημα, επιρρίπτει τις ευθύνες στους υπαλλήλους.
Τις συνέπειες αυτής της πάγιας τακτικής των κυβερνήσεων βλέπουμε με τον εντονότερο τρόπο στις μέρες μας, όπου η Κυβέρνηση κατηγορεί κάποιο "βαθύ κράτος" που εμποδίζει τις μεταρρυθμίσεις, αλλά δεν αναλαμβάνει την ευθύνη που της αναλογεί.
Αν, λοιπόν, θέλει η Κυβέρνηση (και κάθε Κυβέρνηση) να πείσει για την ειλικρίνειά της, πρέπει να δηλώσει σαφώς τους στόχους που θέτει για κάθε Υπηρεσία (γιατί και αυτούς ακόμη εμείς τους θέτουμε κατ' ουσίαν μόνοι μας) και εν συνεχεία να αξιολογηθούμε εν συνόλω και ο καθένας ξεχωριστά για την επίτευξη αυτών των στόχων. Δεν κάνει όμως αυτό, αλλά αφήνει ακυβέρνητο το καράβι, και όταν αυτό προσκρούσει στον ύφαλο, θα ζητήσει τις ευθύνες από τους ναύτες. Το καράβι εν τω μεταξύ έχει αρχίσει να βουλιάζει.
Ειλικρινά καλές οι προτάσεις σου συνάδελφε και θα συμφωνούσα σε πολλές.Στείλτες στον Κυριάκο το Μητσοτάκη και στην Τρόικα να τις πάρουν υπόψη τους όταν θα συντάσουν το νομοσχέδιο.Χωρίς διάθεση ειρωνείας γιατί βλέπω οτι έστιψες το μυαλό σου για να συντάξεις το κείμενο.Όπως συμφωνώ και με τη συνάδελφο Σκορδάκη γιατί έρχεται σχετικά κοντά στις εκτιμήσεις μου στο παρελθόν.Το Δημόσιο και οι υπηρεσίες του ή ακόμα περισσότερο οι επιχειρήσεις του οι οποίες θα μπορέσουν να συνεισφέρουν στην κερδοφορία του κεφαλαίου (γιατί αυτό είναι το πρόβλημά του στην κρίση) θα περάσουν σταδιακά σε ιδιωτικά χέρια με τους εργαζόμενους που θα απομείνουν να έχουν εντελώς άλλες εργασιακές σχέσεις απ αυτές που είχαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι όλες αυτές που θα θεωρηθούν άχρηστες πα κλείσουν και ο κόσμος που τις στελεχώνει απλώς θα πεταχτεί στον Καιάδα της ανεργίας μαζί με τους συναδέλφους του απο τον ιδιωτικό τομέα και μάλιστα με χειρότερους όρους απόλυσης (π.χ. αποζημιώσεις,επίδομα ανεργίας κλπ).Θα μείνει ένα στενό επιτελικό δημόσιο απόλυτα ελεγχόμενο απο την κυβέρνηση και τα συμφέροντα που εκπροσωπεί.Άυτή είναι η στρατηγική τους.Επόμενο βήμα είναι η κατάργηση της μονιμότητας.Το δημόσιο όπως και ο ιδιωτικός τομέας θα λειτουργεί με 5μηνίτες,συμβάσεις ,μπλοκάκια και γενικά ανασφαλείς και ελαστικές εργασιακές σχέσεις γιατί απλά μόνο έτσι βγαίνει η εξίσωση της κερδοφορίας της κυρίαρχης οικονομικά τάξης.Δεν τους ενδιαφέρει να φτιάξουν ένα παραγωγικό και αποτελεσματικό Δημόσιο προς όφελος του πολίτη.Ούτε και πριν τους ενδιέφερε.Απλώς τώρα δεν βγαίνει ο λογαριασμός και θα τον πληρώσουν εκτός απο τα συνήθη υποζύγια και κάποιοι που είχαν καλομάθει.
Μήπως να ξαναδώσουμε τους ορισμούς :
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι είναι δημόσια διοίκηση ;
Τι είναι πολιτική και τι πολιτικό σύστημα ;
Τι είναι συνδικαλισμός ;
Και στη συνέχεια να ξαναθυμηθούμε :
γιατί χρειάζεται και τι πρέπει να εξυπηρετεί η δημόσια διοίκηση ;
τι είναι πολιτική και εως που πρέπει η πολιτική και το πολιτικό σύστημα να επηρεάζει την δημόσια διοίκηση ;
Πιστεύω ότι μπερδευτήκαμε τόσο πολύ που δεν μπορούμε να έχουμε πια την κοινή λογική.
Ας υπερβούμε εαυτούς και ας δούμε τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση, κάνοντας πρώτα από όλα την αυτοκριτική μας. Δεν μας φταίει ούτε το πολιτικό σύστημα ούτε οι κυνβερνώντες.
Ο καθένας στον βαθμό που του επιτρέπει η θέση του στη δημόσια διοίκηση , μπορεί να αντιδρά σε κάθε στραβό, άδικο, ανήθικο. Δυνατότητα υπάρχει και τρόπος υπάρχει.
Εαν καταφέρουμε να υπερβούμε ναρκισιστικές διαθέσεις και ομφαλοσκόπηση, υπάρχει ελπίδα.
Κατερίνα Παπαδοπούλου