Σώπα

του Ασίζ Νεσίν

Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή

κόψ' τη φωνή σου

σώπασε επιτέλους

κι αν ο λόγος είναι αργυρός

η σιωπή είναι χρυσός.

Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί

έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα, μου λέγανε:

"σώπα"

στο σχολείο μου κρύψαν την αλήθεια τη μισή,

μου λέγανε: "εσένα τι σε νοιάζει; Σώπα!"

Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύθηκα και μου λέγανε:

"κοίτα μη πείς τίποτα, σσσσ...σώπα"

Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.

Και αυτό βάσταξε μέχρι τα είκοσί μου χρόνια.

Ο λόγος του μεγάλου

η σιωπή του μικρού.

Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο

"Τι σε νοιάζει εσένα;" μου λέγανε

"θα βρείς το μπελά σου, σώπα"

Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι

"Μη χώνεις τη μύτη σου παντού

κάνε πως δεν καταλαβαίνεις, σώπα"

Παντρεύτηκα, έκανα παιδιά,

η γυναίκα μου ήταν τίμια κι εργατική και ήξερε να σωπαίνει.

Είχε μάνα συνετή, που της έλεγε "Σώπα"

Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε:

"Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα"

Μπορεί να μην είχαμε με δαύτους γνωριμίες ζηλευτές-με τους γείτονες-

μας ένωνε όμως το Σώπα.

Σώπα ο ένας, σώπα ο άλλος, σώπα οι επάνω, σώπα οι κάτω,

σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.

Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.

Κατάπιαμε τη γλώσσα μας

Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε

Φτιάξαμε το σύλλογο του "Σώπα" και μαζευτήκαμε πολλοί

μια πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη, αλλά μουγκή

Πετύχαμε πολλά, φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα, τα πάντα, και όλα πολύ.

Εύκολα, μόνο με το Σώπα

Μεγάλη τέχνη αυτό το "Σώπα"

Μάθε το στη γυναίκα σου, στο παιδί σου, στη πεθερά σου, κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις

ξερίζωσε τη γλώσσα σου και καν΄την να σωπάσει

Κόψ΄την σύρριζα

Πέτα την στα σκυλιά

Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά

Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες, τύψεις κι αμφιβολίες

Δεν θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλυτώσεις από το βραχνά να μιλάς, χωρίς να μιλάς,

να λες "έχετε δίκιο, είμαι σαν κι εσάς"

Αχ! Πόσο θάθελα να μιλήσω ο κερατάς!

και δεν θα μιλάς

θα γίνεις φαφλατάς

θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς

Κόψε τη γλώσσα σου, κόψ' την αμέσως

Δεν έχεις περιθώρια

Γίνε μουγκός.

Αφού δεν θα μιλήσεις, καλύτερα να το τολμήσεις. Κόψε τη γλώσσα σου

Για να είσαι τουλάχιστον σωστός

Στα σχέδια και στα όνειρά μου, ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς, κρατώ τη γλώσσα μου,

γιατί νομίζω πως θάρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω

και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω

και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο,

με ένα ψίθυρο, με ένα τραύλισμα, με μια κραυγή που θα μου λέει:

ΜΙΛΑ!...

Σωπάσαμε όλοι τους καιρούς που έπρεπε να μιλήσουμε, να φωνάξουμε. Ξεχάσαμε ή δεν μάθαμε ποτέ (γιατί ίσως δεν "παιδευτήκαμε") πως όλες οι μεταβολές εξαρτώνται από μια σοβαρή νομοτέλεια που ο Ηράκλειτος την ονόμαζε "λόγο".

Πρέπει να ξαναβρούμε το κόσμο της νόησης(έννοιες) και το κόσμο της γλώσσας(σημασίες). Και έτσι να κοινωνούμε, να επικοινωνούμε μεταξύ μας με έναν στόχο. ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ!

Νάντια Λιναρδοπούλου