Τις θέσεις μου για τις απεργιακές κινητοποιήσεις τις έχω δείξει με τις πράξεις μου-τη συμμετοχή μου δηλαδή-. Απλώς επισημαίνω ότι αν οι απεργίες ήσαν η "χαρά" του ΓΛΚ και κατ'επέκταση των κρατούντων, δεν θα παρατηρείτο το γεγονός να "λύνονται" δικαστικά ως παράνομες-καταχρηστικές κατόπιν προσφυγής των εργοδοτών -Δημοσίου ή ιδιωτών-.
Από το να αναπτύξω τις σκέψεις μου προτιμώ να παραθέσω δύο ποιήματα του Μπ.Μπρεχτ.
"Πρώτα ήρθαν για τους κομμουνιστές,και δεν ύψωσα τη φωνή μου, γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής.Μετά ήρθαν για τους σοσιαλιστές, και δεν ύψωσα τη φωνή μου, γιατί δεν ήμουν σοσιαλιστής.Μετά ήρθαν για τους συνδικαλιστές,και δεν ύψωσα τη φωνή μου, γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής.Μετά ήρθαν για τους Εβραίους,και δεν ύψωσα τη φωνή μου, γιατί δεν ήμουν Εβραίος.Μετά ήρθαν για μένα,και δεν είχε μείνει κανείς να υψώσει τη φωνή του για μένα".
Εργαζόμενοι είμαστε όλοι,συνάδελφοι, και ας κάνουμε πράξη την ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ.
"Όποιος στο σπίτι μένει σαν αρχίζει ο αγώνας κι αφήνει άλλους να αγωνιστούν για την υπόθεσή του πρέπει προετοιμασμένος νάναι:γιατί όποιος δεν έχει τον αγώνα να μοιραστεί θα μοιραστεί την ήττα.Ούτε μια φορά δεν αποφεύγει τον αγώνααυτός που θέλει τον αγώνα να αποφύγει:γιατί θ' αγωνιστεί για την υπόθεση του εχτρού όποιος για τη δικιά του υπόθεση δεν έχει αγωνιστεί."
Λοιπόν, πιστεύω πως κανένας αγώνας δεν είναι μάταιος και πρέπει από το μυαλό μας να αποβαλουμε την εμμονή του μονόδρομου. Πάντα υπάρχουν και εναλλακτικοί δρόμοι και εναλλακτικές λύσεις. Δεν γίνεται παρακαλετά να διεκδικούμε λίγο χώρο να αναπνεύσουμε και να ζήσουμε μια ζωή ολότελα δική μας! Διεκδικούμε να ζήσουμε σαν ολοκληρωμένοι άνθρωποι τέλος πάντων.
Νάντια Λιναρδοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου