Η ψυχολογία ενός έρμου δημοσίου υπαλλήλου που προσπαθεί να συνεχίσει τη ζωή του...

Αντιφατική; Ακατανόητη; Ακαθόριστη; Μαύρη κι άραχνη;

Αχ αυτή η ψυχολογία μου τον τελευταίο καιρό....

Κάθε φορά που προσπαθώ να "σηκώσω κεφάλι" κι ετοιμάζω νέο θέμα στον ΕΤΕΡΟΠΟΛΙΚΟ (και στη ζωή μου), όλο κάτι γίνεται και σταματάω... Η ψυχολογία όλων ήταν (και είναι) χαλασμένη....

Σήμερα το πρωί αποφάσισα ότι έπρεπε να γράψω οπωσδήποτε.... 

Ήμουν έτοιμη για ένα τραγούδι που προσπάθησα να βάλω πολλές φορές αλλά κάθε φορά σταματούσα ... Οι στίχοι του περιγράφουν απόλυτα το τι νιώθω όταν ακούω τα μέτρα, τις ειδήσεις και όταν κοιτάω το πορτοφόλι μου...:

Η μπαλάντα του κυρ Μέντιου

Στίχοι: Κώστας Βάρναλης

Μουσική: Λουκάς Θάνου

Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρη

Ναι αλλά σήμερα που ερχόμουν στη δουλειά, στο ραδιόφωνο άκουσα αυτό:

Το δυνάμωσα (εντελώς...) και μόλις έφτασα στο Χημείο, βγήκα στο χιόνι κι άρχισα να χορεύω.... Δε βαριέσαι, τους συναδέλφους στο Τελωνείο τους ξέρω, ας με κοίταζαν απορημένοι...

Λοιπόν, εγώ θα γράφω πράγματα "ανεπίκαιρα" γιατί η ζωή συνεχίζεται...

Και ναι, το δηλώνω, έκλεισα εισιτήρια για τη Σάμο... 

(μεταξύ μας δεν είχα κι άλλη επιλογή... 

η Φωτεινή θα με σκότωνε!)

Ακολουθεί  εμπεριστατωμένο ρεπορτάζ για τη Συνάντηση...

marigoula