"Έχουμε επαφή με την πραγματικότητα" ή "Η πιστή εφαρμογή του νόμου"

Θα σας διηγηθώ μια φανταστική ιστορία.
Χθες πήγαμε να κάνουμε επιθεωρήσεις σε μερικά εμφιαλωτήρια οίνων.

Ένα εξ αυτών ήταν σε ένα χωριό, ας το πούμε "Ενατυχαιοχώρι", σε ένα τυχαίο νομό, τον "Έναντυχαιονομό". (Είπαμε, φανταστική ιστορία!)

Πήγαμε να ελέγξουμε ένα νόμιμο εμφιαλωτήριο οίνων, καθώς είναι σίγουρο ότι όσοι έχουν στο συγκεκριμένο χωριό αμπέλια κάνουν κρασί που εμφιαλώνουν με ετικέτες κανονικές, χωρίς να έχουν άδεια εμφιάλωσης οίνων. 
(Όπως είδατε, δεν έβαλα στη συζήτηση την απαγορευμένα παραγόμενη "λέξη" 
τ_ _ _ _ _ _ ο για να μην ανοίξει πάλι ο "ασκός του Αιόλου")

(Μια φωνή μέσα μου φωνάζει: 

Μα τι είναι αυτά που γράφεις τώρα; Τέτοια πράγματα δε γίνονται... Ντροπή!)

Πρέπει, λοιπόν, να δούμε αν ο άνθρωπος εφαρμόζει μία Υπουργική Απόφαση του 1961, 

Πηγαίνουμε οι έρμοι επιθεωρητές, ευάερος χώρος, ευήλιος, εντάξει τα μέτρα, εντάξει τα πλακάκια, εντάξει οι αποχετεύσεις, ο εξοπλισμός... Όλα μια χαρά!

Για να δούμε και την τουαλέτα.... Μπαίνουμε στο χώρο της τουαλέτας (με προθάλαμο και διπλές πόρτες) κοιτάμε και βλέπουμε...τίποτα! 

-Που πήγε η τουαλέτα κύριε;

-Την είχα αλλά ο "τάδε" μου είπε ότι έπρεπε να την ξηλώσω, αλλιώς δεν έπαιρνα άδεια. 1000 ευρώ είχα ρίξει!

Ας μελετήσουμε τώρα την Υπουργική Απόφαση, του 1961, ξαναλέω.

Για πείτε μου τώρα, πώς ορίζεται εάν τα αποχωρητήρια "απέχωσι" κατάλληλα από τα λοιπά διαμερίσματα; Δεν αρκεί να είναι στην άκρη του εργαστηρίου, με προθάλαμο και με διπλή πόρτα; Πρέπει να αφήσεις τον άνθρωπο να τρέχει να προλάβει να πάει στο σπίτι του ή να "ποτίζει" τη γειτονική ροδιά; Ή να έχει "άλλες" λύσεις, στο τσαντάκι του (φωτογραφία δίπλα);

Και γιατί δε ζητήθηκε το ίδιο και από τους υπόλοιπους 13 έχοντες άδεια εμφιάλωσης οίνων;

(Η φωνή μέσα μου ξαναφωνάζει: 

Μα τι είναι αυτά που γράφεις τώρα; Ότι δηλαδή ο επιθεωρητής δεν ήξερε τι ζητούσε; Ντροπή σου!)

Μήπως, τελικά, όταν κάνουμε ελέγχους πρέπει να έχουμε διαβάσει το νόμο καλύτερα; Όταν αφήνονται περιθώρια χρήσης προσωπικών κριτηρίων για την εφαρμογή του, αυτά πρέπει πάντα να οδηγούν σε διευκόλυνση του πολίτη και της επιχειρηματικότητας. Αλλιώς ο νόμος θα/να έγραφε:

Τα αποχωρητήρια δέον να διατηρώνται εις απόστασιν 12,25 μέτρων μακρυά από την πάνω δεξιάν άκρην της γραμμής εμφιάλωσης, με βορειοδυτικόν προσανατολισμόν και παράθυρον διαστάσεων 2x3 μέτρων ΑΚΡΙΒΩΣ. Η δε πλύσις των χεριών να γίνεται υπό ειδική βρύσην με φωτοκύτταρον! 

Κλείνοντας, κάνω μνεία στον πρώτο και παλιό μου διευθυντή, ο οποίος πάντα μου έλεγε ότι πρέπει να εξυπηρετούμε τους πολίτες και όχι να τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη!

Τελικά, όλα είναι στον άνθρωπο και την ξεχωριστή προσωπικότητά του! 

marigoula

ΥΓ: 

Συγγνώμη που αλλάζω θέμα και δε γράφω για τα τρέχοντα, αλλά από τότε που έγινε η περίφημη κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας/συνεργασίας/ενότητας/συγκυβέρνηση/ή-όπως-θέλετε, βαρέθηκα να ασχολούμαι πλέον. Νομίζω ότι οι εντός και εκτός Ελλάδας μας δουλεύουν όλους ψιλό γαζί....Και αποφάσισα να μην ξανασχοληθώ, μέχρι να μου δοθεί, επιτέλους, δικαίωμα έκφρασης της γνώμης μου ως πολίτης, αν και, ειδικά στο εξωτερικό, και αυτό τους πειράζει!