Αντί αποχαιρετισμού...

Σε  κείνους   που  χρωστάω  (κι όχι  σε  κείνους  που γνώρισα …)

                                             

 ΑΝΑΝΕΩΣΗ

του Δημήτρη Ραβάνη-Ρεντή

  από τη συλλογή του ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΓΙΑ ΕΝΑ ΖΕΣΤΟ ΝΟΕΜΒΡΗ 

                            

Εκεί που  μοίραζαν  τα χρόνια

για  το καθένα

πήγα  κι  εγώ

«Εσείς», μου  λένε, «τι τα θέλετε, και πόσα»

«Είκοσι», λέω, «είκοσι ν΄ αλλάξω τον κόσμο!»

Το  ξόδεψα  και πήγα  ξανά:

«Δόστε  μου άλλα είκοσι, ν’ αλλάξω τον κόσμο!»

Πάνε και τούτα.

Σαν  ξαναπήγα με διώξαν:

«Να  μας  στείλετε», μου είπανε «το γιό σας»  …

Και σε  όλους  εκείνους  που  γνώρισα….

ΚΙ ΗΘΕΛΕ ΑΚΟΜΗ

 του Μανόλη Αναγνωστάκη

Κι ήθελε ακόμα  πολύ φως να  ξημερώσει

Όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα.

Έβλεπα τώρα πόσα κρυμμένα τιμαλφή  έπρεπε να  σώσω.

Πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες.

Μιλάτε, δείχνετε πληγές αλλόφρονες στους δρόμους.

Τον πανικό, που στραγγαλίζει τη καρδιά σας, 

σα σημαία καρφώσατε σ’ εξώστες.

Με σπουδή φορτώσατε το εμπόρευμα.

Η πρόγνωσις σας ασφαλής: Θα πέσει η πόλις.

Εκεί, προσεκτικά, σε μια γωνιά μαζεύω με τάξη.

Φράζω με σύνεση το τελευταίο μου φυλάκιο.

Κρεμώ κομμένα χέρια στους τοίχους.

Στολίζω  με τα  κομμένα κρανία τα παράθυρα.

Πλέκω  με τα κομμένα μαλλιά το δίχτυ μου και περιμένω.

                                            Όρθιος και μόνος σαν και πρώτα περιμένω.

                                              

                                                                                     Θανάσης  Δήμου

                                                                                            Σάμος

                                                                                                Την επόμενη μέρα …