Να μη ξεχάσουμε

Προσπαθώ όλο αυτό το τελευταίο διάστημα να κρατήσω τη ψυχραιμία μου γιατί γνωρίζω  πολύ καλά, πως σε όσο περισσότερη κατάσταση πανικού και σύγχυσης περιέλθω, τόσο πιο ευάλωτος και αδύναμος θα γίνω, τόσο πιο εύκολο θύμα θα είμαι στα πυρά τους. Προσπαθώ να ανακαλύψω αναλογίες με ιστορικά προηγούμενα και δυστυχώς οι μόνες εικόνες που μου έρχονται, είναι από ταινίες ασπρόμαυρες και σκοτεινές, για τους διωγμούς των εβραίων, για τα αντίποινα των κατακτητών σε δολιοφθορές των ανταρτών. Πως δεν καταλαβαίναμε πόσο κακοί ήμασταν, πόσο καταστρέφαμε την χώρα μας  δουλεύοντας στο ΓΧΚ;

     

 Όμως δεν θα τους κάνω την χάρη να αρρωστήσω με κατάθλιψη, ας αρρωστήσουν αυτοί. Έτσι αλλάζω ταινία και βλέπω όλους εμάς τους «καταραμένους μελλοθάνατους» της προσύνταξης (να μια καινούργια λέξη του λεξιλογίου) να κάνουμε παρέλαση την 28^η Οκτωβρίου μαζί με τους άλλους εφέδρους, φορώντας τις τρύπιες μας από τραύματα ποδιές και κρατώντας στα χέρια μας άλλοι σπασμένες προχοϊδες, άλλοι τρύπιες κωνικές και άλλοι τον Κώδικα Τροφίμων εν είδει ευαγγελίου. Άχρηστοι, απόκληροι, φτωχοί μα ηλιθίως τίμιοι θα ξεκινήσουμε μια καινούργια ζωή, άλλος θα γίνει καστανάς στην γωνία, άλλη πλύστρα στης κακιάς πλούσιας το σπίτι, άλλος λούστρος, άλλη θα μαντάρει κάλτσες και κάποιοι θα ξαναπάρουμε στον ώμο την λατέρνα και θα γυρίζουμε στα πανηγύρια.

      

ΤΕΥΧΟΣ, Ιούνιος 1988

Θα αγωνιστούμε όμως να κρατήσουμε τα σώματα μας ετοιμοπόλεμα και υγιή, την ψυχή μας καθαρή από φοβίες, μέχρι να ξημερώσει η επόμενη μέρα, γιατί η ιστορία έχει δείξει πως πάντα ξημερώνει η επόμενη μέρα και τότε… να μην ξεχάσουμε τι πρέπει να κάνουμε και πάλι ξεγελαστούμε.

Αφιερωμένο στην «σειρά» μου, που δώσαμε μαζί γραπτές και εργαστηριακές εξετάσεις  για να μπούμε στο Χημείο, που κάναμε πάγκο για χιλιάδες αγορανομικά δείγματα, που εκδώσαμε το πρώτο ΤΕΥΧΟΣ, που οργανώσαμε την πρώτη ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ,  που πιστέψαμε ότι κάτι αξίζαμε (φευ) και κάτι προσφέραμε στην Υπηρεσία μας.  

palios