Με την
ανάρτηση αυτή αποχαιρετάμε την εκλεκτή συνάδελφο και φίλη Θεοδώρα Μάντζαρη.
Την Παρασκευή το πρωί έσβησε το χαμόγελο κι η σπίθα στα μάτια της
Λόλας που δυστυχώς έχασε τη μάχη στην προσπάθεια να γιατρέψει τα προβλήματα
υγείας που το ένα μετά το άλλο την εξάντλησαν. Είχαμε όλοι την ελπίδα ότι θα τα
κατάφερνε, γιατί γνωρίζαμε πως χρόνια πάλεψε σα λέαινα, όμως το θλιβερό μαντάτο
για την απώλεια της μας χτύπησε όλους απροσδόκητα.
Ένα βουβό από οδύνη πλήθος συνόδεψε
στο στερνό αντίο τη Λόλα το Σάββατο το μεσημέρι: σύσσωμοι όλοι οι συνάδελφοι
της Χημικής Υπηρεσίας Κρήτης (ενεργοί και συνταξιούχοι), συνάδελφοι από άλλες
Χημικές Υπηρεσίες και Τελωνεία, καθώς επίσης και ιδιώτες συναλλασσόμενοι,
ενώθηκαν μαζί με την οικογένειά της και τους αγαπημένους της φίλους στο Νιπιδιτό της Κρήτης για να την αποχαιρετήσουν.
Για τη Λόλα μίλησε συντετριμμένος ο Μανόλης Φθενάκης. Αλλά τι να
πρωτοπεί κανείς για τη Λόλα; Να μιλήσει για την προσφορά της στην τριανταπενταχρονη παρουσία της στο ΓΧΚ; Να αναφερθεί στο ήθος της, το
ζήλο της, την αδέκαστη κρίση της; Θα διαλέξουμε να κρατήσουμε το πηγαίο γέλιο
της και τη θερμή αγκαλιά της όταν δυο χρόνια πριν, στο πλαίσιο της 31ης
συνδιάσκεψης, μας καλωσόριζε στην αγαπημένη της πατρίδα, το Μεγανήσι της
Λευκάδας.
Εκφράζουμε τα βαθύτατα συλλυπητήριά μας στο σύζυγό της Γιώργο, το
γιο της Νίκο και την κόρη της Αναστασία.
Ο Σύλλογος των Υπαλλήλων του
Γενικού Χημείου του Κράτους
Δεν πάνε ούτε δυό ώρες που το έμαθα κι έχει σαλέψει το μυαλό μου, γι' αυτό συγχωρέστε με αν ξεφύγω, αλλά τριγύριζα μόνη κλαίγοντας στην Καλαμάτα όλη αυτήν την ώρα, και δεν υπάρχει κανένας κοντά μου που να μπορούμε να μιλήσουμε και να κλάψουμε μαζύ για τη Λόλα κι έτσι θα τα πω εδώ, μπας κι αντέξω τον πόνο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην είχα πάρει στο τηλέφωνο, πάει κανένας μήνας και την είχα ρωτήσει αν ήθελε να την ξαναπάρω ή θα ενοχλούσα και είπε ναι, να με πάρης. Της τηλεφώνησα πριν μερικές μέρες, αλλά δεν απάντησε και είπα θα πάρω κάποια στιγμή αυτήν την εβδομάδα.
Γνωριζόμαστε από το Πανεπιστήμιο είμαστε στο ίδιο έτος και στην ίδια παράταξη, αλλά αυτή δραστηριοποιείτο στον τοπικό σύλλογο της Λευκάδας. Μετά ξανασυναντηθήκαμε, όταν πέρασα στο Χημείο το 1992, αλλά οι συμφοιτητές μου είχαν περάσει από το 1983. Τα χρόνια που ήμουνα στα αλκοολούχα ποτά στην Αθήνα και αυτή διευθύντρια στο Ηράκλειο, μιλούσαμε συχνά και μέσα από την καρδιά μας.
Όταν είσαι ευφυής, καλός και ευαίσθητος άνθρωπος, σαν τη Λόλα, βρίσκεσαι πολύ συχνά στην Υπηρεσία ανάμεσα σε συμπληγάδες. Από τη μια οι γραφειοκράτες του κέντρου, ανάλγητοι συχνά, ίσως γιατί δεν ξέρουν τί θα πει η μάχη στο μέτωπο και από την άλλη οι άνθρωποι της τοπικής κοινωνίας που παλεύουν με νύχια και με δόντια να επιβιώσουν οι επιχειρήσεις τους. Και συ στη μέση προσπαθείς να ισορροπήσεις τον τύπο με την ουσία, το γράμμα με το πνεύμα του νόμου. Και συχνά γίνεσαι αποδέκτης απαξίωσης και εχθρικότητας από τους άνωθεν και αγανάκτησης και μίσους από τον κόσμο.
Και κάποια φωτεινά πνεύματα και όμορφες ψυχές, σαν τη Λόλα, τα καταφέρνουν και ισορροπούν και κάνουν το καλό τελικά, όχι χωρίς τίμημα, αλλά γι' αυτό δεν μπορώ, δεν αντέχω να μιλήσω.
Γι' αυτό θα σε θυμάμαι Λόλα, εκείνη την ημέρα που μπήκες στο γραφείο κι είχες κόψει τα μαλλιά σου και το έφερες λίγο βαρέως, γιατί πάντα είχες ωραία μακριά μαλλιά. Κι εγώ σου είπα και ήταν αλήθεια: σου πάνε πολύ και τα κοντά μαλλιά, δες και μένα που έχω κοντά μαλλιά ούτε θυμάμαι από πότε.
Και ας μας διδάξει με το παράδειγμά της, αυτό της καλοσύνης, γιατί έχουν πληθύνει γύρω μας οι Ιαβέρηδες, ενώ οι καλοί όλο και λιγοστεύουν.
Φτωχότερος ο κόσμος Αλέκα. Επειδή μιλούσα και εγώ μαζί της, ως συμφοιτητές,αλλά και από την πλευρά της ελεγκτικής υπηρεσίας αυτή εγώ δε από την πλευρά του μάχιμου αποσταγματοποιού, ήθελε πάντα να ακούσει την άποψη του επιχειρηματία , τις αγωνίες, τα προβλήματά του. Ατελείωτες τηλεφωνικές κουβέντες ( όπως και με σένα) για το τέρας της γραφειοκρατίας, που στραγγαλίζει το μεράκι για δημιουργία του αποσταγματοποιού και τον ουσιαστικό έλεγχο εκ μέρους του υπαλλήλου. Ας είναι ελαφρύ το χώμα .... .
ΑπάντησηΔιαγραφή