Συνάδελφοι, καλημέρα και καλό μήνα!

Σήμερα φθάσαμε να "βιώνουμε" τη φωτιά στο σπίτι μας, να "παγώνουμε", να "θλιβόμαστε" και ορισμένοι από εμάς να "οργιζόμαστε".

Υπάρχουν δε και πολλοί να "μοιρολατρούμε".

Όλα αυτά όμως δεν μας "έπιασαν στον ύπνο", όπως πολλοί από εμάς θέλουν να βαυκαλίζονται. Όλα αυτά αποτελούν το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Θανάτου σήμερα συναδέλφων ενός ορισμένου κλάδου, θανάτου αύριο ενός άλλου κλάδου, θανάτου μεθαύριο...και πάει λέγοντας.

Και δεν μιλάμε για αριθμούς. Μιλάμε για τον Νίκο, για τον Σταύρο, για τη Ντίνα, για τη Σοφία, για τη Νατάσα, για..για..ανθρώπους, για οικογένειες.

Ο Μινώταυρος πεινάει, πόσο θα τον ταίζουμε; Μήπως πρέπει να αποφασίσουμε να απαλλαγούμε από αυτόν;

Συνάδελφοι,

ας κάνουμε κάτι να προστατεύσουμε τους συναδέλφους μας και σε τελική ανάλυση και τους εαυτούς μας.

Γιατί, ξέρετε, μπορεί να έχουμε έρθει όλοι με διαφορετικά καράβια, αλλά είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα τώρα.

Για τα πιο πάνω αξίζει τον κόπο να συμμετάσχουμε στην αυριανή απεργία και συγκέντρωση της ΑΔΕΔΥ.

Νάντια Λιναρδοπούλου

Αντιπρόεδρος της ΟΣΥΟ