Σαν να μην πάμε και πολύ καλά...

Αυτές τις μέρες τα νέα είναι καταιγιστικά....

Να τα πω και τρομερά; Και απίστευτα; Αγχωτικά; Να τα πω, γιατί όχι;

Δεν μας έφτανε που μέχρι τώρα σφιγγόμασταν κάθε φορά που ανακοίνωναν-διαπραγματευτόντουσαν-ψήφιζαν οι βουλευτές, τώρα περάσαμε και σε πιο προσωπικά ζητήματα! Που αγγίζουν το Χημείο ολόκληρο. Χειρότερα τα νέα για κάποιες υπηρεσίες που κινδυνεύουν να κλείσουν, μεταξύ των οποίων και η δική μου!

Όλα άρχισαν την περασμένη Τετάρτη, εκεί που καθόμασταν εδώ, στο Χημείο στις Σέρρες και ονειρευόμασταν ότι θα κάναμε επέκταση πεδίου σε αναλύσεις ίδιες με αυτές του νέου διεργαστηριακού του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, στο οποίο συμμετέχουμε!

Το ίδιο βράδυ έμαθα ότι μπορεί να μας κλείσουν... Να μας μεταφέρουν στη Θεσσαλονίκη, να μετεγκαταστήσουμε εκεί το εργαστήριο που με τόσο κόπο στήνουμε από το 2004 (σε ποιο χώρο ακριβώς δεν έχω ιδέα....). Με έβαλαν σε σκέψεις για το πόσες λιγότερες ώρες θα βλέπω τη μικρή μου, λόγω του πηγαινέλα στη Θεσσαλονίκη...  Οι συνάδελφοι ψάχνουν σπίτια, ενοίκια, τους πιο σύντομους δρόμους με τη λιγότερη κίνηση....

Την Παρασκευή ακούστηκε ότι μπορεί να μας βγάλουν και σε διαθεσιμότητα! Ε ρε γλέντια....  Τρεις χημικοί με ένα διδακτορικό ο καθένας, σε μια επαρχιακή πόλη σε διαθεσιμότητα! Ουρά οι δουλειές.....(καλέ τι το σκέφτομαι; Διήμεροι θα γίνουμε όλοι να βγάζουμε λεφτά με το τσουβάλι....)

Σαν κάτι να μην πάει καλά... 

Δεν μπορώ να πω, η Υπηρεσία και ο Σύλλογος άμεσα αντέδρασαν και φαντάζομαι ότι κάνουν τα αδύνατα-δυνατά για να σώσουν.....ό,τι μπορέσουν... 

Εμείς πάλι, καθόμαστε στην επαρχία μας και περιμένουμε πάνω από ένα τηλέφωνο να μάθουμε όσα περισσότερα μπορούμε...για το τι ειπώθηκε στη Συνέλευση που τόσο μας αφορούσε αλλά δεν μπορούσαμε να παραστούμε 
(Γιάννη τελικά ούτε βίντεο, ούτε Skype ούτε καν έγγραφο...). Για το τι άκουσαν και τι κατάλαβαν οι αξιολογήτριες, για το πότε θα δούμε κάποιο καινούριο γραπτό... Προσπαθούμε να βρούμε κάποιον γνωστό που να ξέρει τα πράγματα από ποιο κοντά. Ή και που να μπορεί να τα επηρεάσει....
(Κρίμα, όμως, δεν έχω κρατήσει καλές επαφές με την Αγγέλα από εκείνο το καλοκαίρι στο Βερολίνο...)

Και περιμένουμε και περιμένουμε... 


Επειδή είμαι αισιόδοξος άνθρωπος από τη φύση μου και δεν μπορώ να σκάω για το τι θα κάνω όταν προκύψει το πρόβλημα, δεν με έπιασε κατάθλιψη ούτε άγχος, ούτε και σκοπεύω να παραδώσω έτσι εύκολα τα όπλα... Υπάρχουν όμως και συνάδελφοι ένα βήμα πριν τα ψυχοφάρμακα....


Και απλά έχω να πω ότι, γενικά, σε αυτή τη χώρα, δεν πάμε καλά... καθόλου καλά...

marigoula

Υ.Γ. Φυσικά και αμέσως μετά την ανάρτηση είχαμε ενημέρωση από το Σύλλογο ότι για συνάντηση με την Επιτροπή Αξιολόγησης την Τετάρτη το απόγευμα. Χαίρομαι που έχουν ομοφωνία και θα προχωρήσουν σε κάθε ενέργεια που θα διασφαλίσει το συμφέρον όλων των συναδέλφων και της υπηρεσίας μας. Και, συγχρόνως, νάτη και η τηλεδιάσκεψη για πανελλήνια συζήτηση την Πέμπτη!