Δύσκολο να πιστέψεις πως 33 ολόκληρα χρόνια, 9 μήνες και 14 ημέρες πέρασαν σαν νερό !
Δύσκολο να πιστέψεις πως ο χρόνος περνά τόσο γρήγορα που δεν
προλαβαίνεις να το συναισθανθείς.
Και όμως, είναι αλήθεια!
Και τώρα, έφτασε το
τέλος αυτής της τόσο μακριάς μα συνάμα τόσο σύντομης πορείας. Ένα τέλος που δεν
το επιλέξαμε εμείς της «σειράς» μου αλλά μας το επέβαλαν βίαια και ξαφνικά.
Μα, όσο κι΄ αν η πίκρα και η απογοήτευση κυριάρχησαν στην
αρχή, όσο κι΄ αν ξαφνικά αισθανθήκαμε σαν να ένα άχρηστο, περιττό βάρος που έπρεπε να
ριχτεί στη θάλασσα για να σωθεί το καράβι, η σκέψη της ωραίας περιπέτειας που
αξιωθήκαμε να ζήσουμε αυτά τα χρόνια στο
ΓΧΚ, η σκέψη ότι έστω και λίγο ο καθένας με τις δυνάμεις του μπόρεσε κάτι να
προσφέρει, είναι βάλσαμο και παρηγοριά.
Αισθάνομαι χαρά και περηφάνια που δούλεψα στο Γενικό Χημείο
του Κράτους.
Αλλά μεγαλύτερη περηφάνια
αισθάνομαι γιατί από την δική μας σειρά ξεπήδησαν άνθρωποι που με τις
πρωτοποριακές για την εποχή ιδέες τους,
με πενιχρά μέσα, με προσωπικό αγώνα και την αμφισβήτηση των τότε παλαιών,
κατάφεραν να δημιουργήσουν το ΤΕΥΧΟΣ, να οργανώσουν τις πρώτες ετήσιες
ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ και να φέρουν ένα νέο πνεύμα
στην υπηρεσία.
Εύχομαι και ελπίζω οι νεότεροι συνάδελφοι να συνεχίσουν με
όρεξη και πίστη να προσφέρουν στο ΓΧΚ γιατί είναι μια υπηρεσία με μεγάλες
δυνατότητες και άριστο ανθρώπινο δυναμικό.
Ευχαριστώ από καρδιάς όλους τους συναδέλφους νεότερους και
παλαιότερους με τους οποίους συνεργάσθηκα, όσους γνώρισα προσωπικά αλλά και
όσους γνώριζα μόνο σαν μια φωνή από το τηλέφωνο.
Το μεγαλύτερο ευχαριστώ βέβαια, απευθύνεται στους
συναδέλφους της Χ.Υ. Κορίνθου για την
πολύτιμη βοήθειά τους, την συνέπεια και το ήθος τους και…..για το ότι με
ανέχθηκαν τόσα χρόνια.
Εύχομαι σε όλους τους συναδέλφους που αποχωρούμε μαζί να
είναι πάντα καλά, ακμαίοι, δυνατοί με πνεύμα ανοικτό και ανήσυχο όπως τότε,
όταν πρωτοξεκίνησαν την καριέρα τους.
Αγαπημένοι μου φίλοι, εσείς που ξεκινήσαμε μαζί και φεύγουμε
από τον αγώνα μαζί, μπορεί να μη μιλάμε πια αγχωμένοι και βιαστικοί από τα τηλέφωνα της Υπηρεσίας αλλά, όπως λέει
και ένας palios, θα έχουμε περισσότερο χρόνο
τώρα να επικοινωνούμε και γιατί όχι, να συναντιόμαστε.
Εξάλλου, υπάρχει και ο eteropolikos που πιστεύω ότι θα δεχτεί να φιλοξενεί τα σχόλια και τις
απόψεις κάποιων «παλιών».
Εύη Σκαφίδα
Στο καλό και καλοφάγωτη η σύνταξη και το εφάπαξ. Εγώ πάντως σε ζηλεύω! Πολύ θα ήθελα να έπαιρνα και εγώ τη σύνταξή μου, να άραζα και να ασχολιόμουν με ότι μου αρέσει. Και στα δικά μας.... που λένε! Αρχίζεις μιά καινούρια ζωή και σου εύχομαι να ταράξεις τα ταμεία!!! Νασαι καλά υγειής και τυχερή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣοφία Μπαστούνη
Αγαπητή Εύη, ευτυχώς που η δυναμική των ανθρώπων δεν μεταβάλλεται με την αφαίρεση επίκτητων επαγγελματικών ιδιοτήτων και μορφών εξουσίας. Συνεχίζουμε όπως αρχίσαμε, απλά αλλάζουμε σελίδα. Κι αυτή όπως και η πρώτη είναι άγραφη και περιμένει να την γεμίσουμε. Την υγειά μας νάχουμε και σίγουρα οι προκλήσεις πάντα παραμονεύουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή αντάμωση.
palios
Αγαπημένοι μου Θόδωρε, Μυρτώ, Θανάση, Εύη, Πόπη και Νίκο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είστε σίγουροι πως σας σκέφτομαι πολύ και είμαι λυπημένη για τον απότομο τρόπο που φύγατε.
Στέλνω το μήνυμα σε σας γιατί είστε οι πιο κοντινοί μου, είτε γιατί σπουδάσαμε στην ίδια πόλη , γιατί είμαστε στην ίδια σειρά, γιατί συνυπάρξομε, γιατί είμαστε φίλοι, γιατί είχαμε κοινές αναμνήσεις.
Σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς, ξέρω πως μπορεί να έχω κι εγώ την ίδια τύχη. Θέλω, όμως, από την καρδιά μου να σας πω ένα μεγάλο ευχαριστώ, διότι για το Χημείο είστε ένα παράδειγμα που με την πορεία σας αφήσατε παρακαταθήκη για τους νεότερους με το ήθος σας, με τις ιδέες σας, τις δραστηριότητές σας, την εργατικότητά σας.
Να το ξέρετε όλοι σας, ότι είμαι περήφανη που είμαι «σειρά σας».
Θέλω να σας πω ένα μεγάλο ευχαριστώ και σας εύχομαι καλή τύχη.
Δανάη Θεοφίλου