Θέλω να μπορώ να μη θέλω..στο δημόσιο

Αφορμή ανάρτηση παλιάς συναδέλφου στο Facebook. (παλιάς....άκουσον άκουσον! Αργυρώ....)

Αιτία; η συζήτηση με άλλο συνάδελφο που ζορίζεται...

Ζούμε και δουλεύουμε σε περίεργες εργασιακές εποχές. 

"Μεσαίωνας" κυριαρχεί σε πολλές θέσεις του ιδιωτικού τομέα. Αλλά το βλέπω αυτό να τριγυρνάει και πάνω από το δημόσιο, σιγά-σιγά.

Εμπειρία έχω και από τους δύο τομείς, αλλά θέλω να μιλήσω για το δημόσιο...

Θέλω να μπορώ να μη θέλω...

Να μη θέλω να δουλέψω σαν παλαβός σήμερα, γιατί χθες το βράδυ το παιδί μου με ξαγρύπνησε κι έχω πονοκέφαλο.

Να μη θέλω να ανοίξω την ιοντική σήμερα: κάνει κρύο στο εργαστήριο και ξέχασα να βάλω ζακέτα.

Να μη θέλω να εξηγήσω για 3η φορά στον πολίτη πού κάνει λάθος, γιατί απλά βαρέθηκα να μην ακούει τι του λέω.

Να μη θέλω να πιάσω κουβέντα με τους άλλους συναδέλφους γιατί μάλωσα με τον άντρα μου κι έχω νεύρα.

Να μη θέλω να σηκωθώ από το κρεβάτι μου γιατί νιώθω να με γυρνάει γρίπη, χωρίς να έχω ακόμη εκδηλώσει συμπτώματα...

Να μη θέλω να ακούω γκρίνια στη δουλειά γιατί μου γκρίνιαζε η μάνα μου 2 ώρες στο τηλέφωνο για τον καιρό που επηρεάζει την αρθρίτιδά της.

Θέλω να μπορώ να μη θέλω...

Να μη θέλω, χωρίς να έχω τύψεις που θα "χώσω" το συνάδελφο (όχι, δεν το κάνω συχνά, ούτε επίτηδες)
Να μη θέλω χωρίς να νιώθω απειλές να με στοιχειώνουν για την επόμενη μέρα...

Να μη θέλω χωρίς το γνωστό σλόγκαν "πάλι καλά που έχουμε και δουλειά" να πλανιέται πάνω από το κεφάλι μου.

Εύχομαι σε όλους σας να εργάζεστε σε υπηρεσία που η ανθρώπινη ανάγκη είναι σεβαστή. 

Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως θα έπρεπε στις σχολές που δίνουν τα πτυχία διαχείρισης ανθρωπίνου δυναμικού, να το θεωρούν θέσφατο. Και να περνούσαμε όλοι οι υπάλληλοι/εργαζόμενοι από τέτοιες σχολές...

Κάθε άνθρωπος που νιώθει καλά στο χώρο του, που νιώθει ελευθερία έκφρασης, αποδίδει καλύτερα και παράγει περισσότερο. Άλλωστε ο τεμπέλης θα είναι πάντα τεμπέλης, όσο κι αν απειληθεί, εκβιαστεί ή τιμωρηθεί. Τα έλεγαν και οι σημειώσεις φίλης που κάνει τέτοιο μεταπτυχιακό και τις κρατούσα το βιβλίο τις προάλλες που είχε εξεταστική, μη νομίζετε ότι τα βγάζω από το μυαλό μου...

Ναι αυτοί έτσι δουλεύουν... στην Google.. 

Παρεπιμπτόντως, τώρα που το θυμήθηκα, δε γίνεται, εργασιακά δικαιώματα που μας ανήκουν να μην τα διεκδικούμε/εκμεταλλευόμαστε/ζητάμε/απαιτούμε! (διαλέξτε μόνοι σας όποιο ρήμα θεωρείτε καταλληλότερο!)

Άδειες κανονικές, γονικές, αναρρωτικές, ανατροφής, αιμοδοσίας, κάποιο λόγο έχουν που δόθηκαν. Ο Υπαλληλικός κώδικας λέει:

Η κανονική άδεια αποτελεί θεμελιώδες δικαίωμα, η άσκηση του οποίου διασφαλίζει μεταξύ άλλων και την εν γένει απόδοση και παραγωγικότητα του υπαλλήλου.

Άμα το λέει ο Υπαλληλικός Κώδικας, εμείς γιατί να μην το χρησιμοποιήσουμε; 

Κι αφού έβγαλα με τη γραφή τα ψυχολογικά μου, πάω να συνεχίσω το μαγείρεμα... Δυστυχώς δεν έχω καταφέρει αυτό το "Θέλω να μη θέλω" να το εφαρμόσω στα στομάχια των παιδιων μου...

marigoula