Καλωσήρθατε στο προσωπικό μας "ημερολόγιο"!
Αυτός είναι ο χώρος όπου οι υπάλληλοι του Γενικού Χημείου του Κράτους
θα λέμε όλα όσα μας ενδιαφέρουν και μας προβληματίζουν.
Όλα όσα θέλουμε να μοιραστούμε μεταξύ μας!

Σάββατο 3 Μαΐου 2014

Μήπως κάποτε να αντιδράσουμε στην κοροϊδία;

Γιατί μετά από όλα όσα έχουμε περάσει (και περνάμε) στο όνομα της εξυγίανσης του πελατειακού, διεφθαρμένου κλπ κράτους (που φυσικά οι ίδιοι οι "εξυγιαντές"  δημιούργησαν)  θα πρέπει να συνεχίσουμε να ανεχόμαστε την κοροϊδία μες στα μούτρα μας, με όχι απλώς την διαιώνιση των πελατειακών σχέσεων αλλά και την αναγωγή της διαπλοκής σε επιστήμη;  Απροκάλυπτα, χοντροκομμένα, αισχρά!

Μιλάω για τις προκηρύξεις θέσεων που φτάνουν στο υπηρεσιακό mail και όχι μόνο δείχνουν το πώς λειτουργεί ένα αφρικανικό κράτος αλλά υποτιμούν αφάνταστα τη νοημοσύνη μας, η οποία δεν είναι βεβαίως -βεβαίως και πολύ υψηλή αφού πήγαμε να προσληφθούμε σε ένα τέτοιο κράτος, αλλά ξεπερνάει τέλος πάντων αυτή του σαλιγκαριού.

Ας πούμε η προκήρυξη με Αρ. Πρωτ.: Δ2Γ 1067864 ΕΞ 2014 που αφορά τους Οικονομικούς Επιθεωρητές: ημερομηνία εγγράφου 30-4, φθάνει στο mail 2-5, ανάρτηση στη Διαύγεια 2-5 (Παρασκευή, by the way, επόμενη Πρωτομαγιάς), ημερομηνία λήξης αιτήσεων Δευτέρα 5-5! 

Δεν πρέπει να μιλήσει ποτέ επιτέλους ο Σύλλογος (και η ΟΣΥΟ ολόκληρη);  Από που αντλούν τη νομιμότητά τους αυτές οι αθλιότητες; Ας διαβάσει κανείς τον 2190/94 ή όποιον άλλο νόμο για επιλογή προσωπικού, να δει πόσες ελάχιστες προθεσμίες προβλέπονται σε κάθε διαδικασία.  Γιατί φυσικά, είναι αυτονόητο, ότι το κατάλληλο στένεμα των προθεσμιών είναι ο καλύτερος τρόπος να βάλεις τα δικά σου παιδιά. Δηλαδή μπορεί να αναρτηθεί μια προκήρυξη με προθεσμία  20 λεπτά ας πούμε και αυτό θα είναι νόμιμο;  Ή το θεωρούμε ακόμα δεδομένο σε εποχές που κοντεύουν να πεινάσουν τα παιδιά μας ότι το μόνο πιστοποιητικό που χρειάζεται για καριέρα στο δημόσιο είναι ακόμα (και όπου δεν ήταν ξανάγινε) αυτό των κοινωνικών φρονημάτων;

Εγώ πάντως θέλω να κάνουμε σαν Σύλλογος κάτι γι αυτό και σκέφτομαι αν δε βαρεθώ να κάνω κι ένα χαρτί σαν υπάλληλος (που όλοι μπορούμε να κάνουμε). Γι αυτό δεν έγινε εξάλλου η Διαύγεια; Για να μαθαίνουμε όλοι τις αποφάσεις της Διοίκησης και να τις σχολιάζουμε. Όχι για να μας κοινοποιούν μπουρδολογίες για πλήρωση με μετάταξη θέσεων για μανικιουρίστες και κοπτοραπτούδες και στριπτιτζούδες και να νομίζουν ότι τα γίδια ενημερώθηκαν και χαίρονται για τη δημοκρατία που απολαμβάνουν.

ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΓΙΔΙΑ ΓΙΑ ΜΕΤΑΤΑΞΗ

Κατερίνα Κασαπίδου

5 σχόλια:

  1. Αλεξάνδρα Σκορδάκη4 Μαΐου 2014 στις 12:35 μ.μ.

    Αγαπητή Κατερίνα,
    συμφωνώ και πάλι μαζύ σου.(Μάλιστα, εάν γράψης κάποιο κείμενο, πολύ θα ήθελα, εφόσον κινείται σ' αυτό το πνεύμα, να το προσυπογράψω. Εδώ και χρόνια, γράφω πολλά χαρτιά προς πολλές κατευθύνσεις και πολύ χαίρομαι, όταν βλέπω συναδέλφους να μη δέχονται να παραμένουν "δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, προσμένοντας ίσως κάποιο θάμα").
    Ένα ακόμη τρανό παράδειγμα κοροϊδίας είναι το σύστημα επιλογής προϊσταμένων που ετέθη ήδη σε διαβούλευση. Αφού επικαλείται την αντικειμενικότητα, την αξιοκρατία κ.ο.κ. και βάζει τυπικά προσόντα ως προϋπόθεση και εν συνεχεία τις γραπτές εξετάσεις, στο τέλος πετάει το σύστημα των συνεντεύξεων ως επιστέγασμα της αξιοκρατίας! Παγκοσμίως είναι γνωστό ότι η προφορική εξέταση είναι εντελώς υποκειμενική και κατευθυνόμενη. Μέσα σε λίγα λεπτά, κάποιοι καταλλήλως διορισμένοι "άνωθεν" θα κρίνουν εάν ο υπάλληλος είναι κατάλληλος για τη θέση προϊσταμένου, ενώ πιθανότατα ούτε τον υπάλληλο θα γνωρίζουν ούτε τη θέση. Και αυτή η συνέντευξη θα βαρύνει κατά 70% έναντι 30% των γραπτών εξετάσεων για τους γενικούς διευθυντές, 60% έναντι 40% για τους διευθυντές και 50% έναντι 50% για τους τμηματάρχες. Δηλαδή, όσο πιο ψηλά ανεβαίνουμε, αλλάζει η βαρύτητα των διαδικασιών!!!
    Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ευφυΐα για να καταλάβει κανείς ότι πρόκειται για απροκάλυπτη κοροϊδία. Μπαίνουν οι γραπτές εξετάσεις ως πρόσχημα αντικειμενικότητας και αξιοκρατίας, και αμέσως μετά ανατρέπεται άρδην το όλο σύστημα, γιατί έρχεται μια συνέντευξη, η οποία θα κανονίσει το τελικό αποτέλεσμα. Τα ευπειθώς αναφέροντα μέλη των γραφείων συνεντεύξεων θα έχουν τις άνωθεν εντολές για τους ποιούς θα κόψουν και ποιούς θα περάσουν και θα τις εκτελούν με μεγαλύτερη αναίδεια απ' ότι στο παρελθόν τα μέλη των Υπηρεσιακών Συμβουλίων, καθόσον δεν θα γνωρίζουν καν τον χώρο και τους ανθρώπους, ώστε να λειτουργεί και η στοιχειώδης τσίπα.
    Πρέπει όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι είτε μέσω της ΑΔΕΔΥ και των Δ.Σ. των Συλλόγων τους είτε μέσω άλλων τρόπων, εάν αυτοί δεν κινητοποιηθούν, να αγωνισθούν κατά του μέτρου της συνέντευξης, το οποίο πρέπει πάραυτα να αποσυρθή.
    Δεν πρέπει να γίνει άλλο ανεκτή αυτή η κοροϊδία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μια διόρθωση: δεν ετέθη ήδη σε διαβούλευση, πρόκειται να τεθή άμεσα σύμφωνα με ανακοινώσεις του αρμοδίου Υπουργού

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εγώ Αλεξάνδρα δε διατηρώ αυταπάτες για τις προθέσεις των αρχόντων μας, στο θέμα ας πούμε της επιλογής των προϊσταμένων, αλλά βέβαια συνεχίζω να εκπλήσσομαι με τη διαρκώς πιο απροκάλυπτη αυθαιρεσία, τη μη τήρηση των νόμων που οι ίδιοι ψηφίζουν (γιατί ν΄αλλάξει ο νόμος; ο 3839/10 εφαρμόστηκε και δεν μας άρεσε; ήταν κοντός, ήταν στενός, δεν μας πήγαινε το χρώμα, μας έκανε μεγάλο κώλο, τι μας έκανε;). Εξαγγελίες, εξαγγελίες συνέχεια για αξιοκρατία και διαφάνεια για να διαβάζουν τα γίδια στις εφημερίδες και η αλήθεια είναι οι προϊστάμενοί μας είναι οι πιο διορισμένοι από ποτέ, οι πιο ληγμένοι από ποτέ και κατά ένα μυστηριώδη τρόπο και οι πιο ΠΟΛΛΟΙ από ποτέ (παρά τις συγχωνεύσεις για τις οποίες οψόμεθα). Τα πράγματα είναι απολύτως αυθαίρετα, ο καθένας ονομάζει ό,τι θέλει όπως θέλει, ορίζεται κόσμος από δω και από κει , καταιγισμός.
    Το 1974 με πήγε η αγαπημένη θεία μου Δέσποινα να δω το Μορμόλη στο θέατρο Πόρτα. Το κλείσιμο του έργου θυμήθηκα με τα συστήματα που εφαρμόζονται:
    "Όμως ο κύριος Μπουρίνιας δεν το έβαζε κάτω. Ήρθε πάλι θυμωμένος
    Μπουρίνιας: Α Εδώ είναι ο Μορμόλης, ε Τώρα θα τον πάρω και θα τον κάνω κομματάκια
    Μάντα: Και δεν τον κάνεις ότι θέλεις Τι να το κάνουμε το παλιόκουτο
    Θεία: Τόση φασαρία για ένα ξύλινο κουτί
    Ρίκης: Πάμε να φύγουμε. Τον βαρέθηκα
    Τα παιδιά έφυγαν και ο Μπουρίνιας πήρε το πριόνι του κι έκανε το κουτί κομμάτια. Η θεία πολύ στενοχωρέθηκε
    Θεία: Αγριάνθρωπε, τον καημένο το Μορμόλη. Ρίκη, Μάντα, ελάτε
    Ρίκης: Τι τρέχει θεία
    Θεία: Για δες, ο κακομοίρης ο Μορμόλης σας
    Ρίκης: Αυτός δεν είναι ο Μορμόλης. Αυτά είναι παλιόξυλα για κάψιμο
    Θείος: Αυτόν το σωλήνα τι τον φέρατε μαζί σας
    Παιδιά: Ποιον σωλήνα
    Θεία: Αυτόν που κουβαλάτε. Αυτό είναι το μπουρί από τη σόμπα
    Παιδια: Αυτό δεν είναι μπουρί ούτε σωλήνας. Αυτός είναι ο Μορμόλης
    Θείος και θεία: Ο Μορμόλης
    Μπουρίνιας: Α Θα τον κάνω κι αυτόν κομμάτια
    Τότε ο Μπουρίνιας έκοψε το μπουρί στα δύο και ο Ρίκης είπε: Τώρα έχουμε δύο Μορμόληδες
    Μετά ο Μπουρίνιας έκοψε το μπουρί στα τρία και η Μάντα είπε: Τώρα έχουμε τρεις Μορμόληδες
    Και αμέσως ο Μπουρίνιας έκοψε το μπουρί στα τέσσερα κι ύστερα στα πέντε και ο θείος και η θεία είπαν: Τέσσερις
    Μορμόληδες Πέντε Μορμόληδες
    Μάντα: Μπράβο θείε
    Ρίκης: Επι τέλους κατάλαβε κι αυτός
    Μπουρίνιας: Κύριε Χαζοπέτρο είστε σίγουρος ότι όλοι αυτοί εδώ είναι Μορμόληδες
    Θείος: Το βλέπετε και μόνος σας, λέει ο Μορμόλης
    Μπουρίνιας: Μα εγώ...
    Παιδιά: Και πάψε πια να γκρινιάζεις, λέει ο Μορμόλης"

    Πάψε πια να γκρινιάζεις, λοιπόν , Αλεξάνδρα. Έτσι κι αλλιώς ζούμε στη χώρα όπου " Έξι στους δέκα αστυνομικούς πιστεύουν ότι ο Μπαλούρδος είναι πραγματικό πρόσωπο" http://unfollow.com.gr/web-only/10394-mpal/
    Κατερίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιώργος Κουλουμβάκης19 Αυγούστου 2014 στις 1:34 μ.μ.

      Μου ξέφυγε το σχόλιό σου αλλά ευτυχώς η μαριγούλα δεν το απέσυρε. Η έκφραση ληγμένοι προϊστάμενοι είναι ανεπανάληπτη. Θα προσθέσω και μια κακία, είναι μερικοί και βραχείας διαρκείας. Γιώργος Κουλουμβάκης

      Διαγραφή
  4. La Lega The Union
    Sebben che siamo donne Although we are women
    Paura non abbiamo Fear we do not have
    Per amor dei nostri figli For the love of our children
    Per amor dei nostri figli For the love of our children

    Refrain :

    O li o li o la O li o li o la
    E la lega la crescerà And the Union will grow
    E noi altri lavoratori And we workers
    Vogliamo la libertà We want liberty!

    E la libertà non viene But freedom does not come
    Perchè non c'è l'unione Because we're not united
    Crumiri col padrone The scabs with the boss
    Crumiri col padrone The scabs with the boss











    O li o li o la
    And the Union will grow
    And we socialtists
    We want freedom!

    ΑπάντησηΔιαγραφή