27η Συνάντηση Υπαλλήλων ΓΧΚ: Λίγες πληροφορίες για τους τόπους που θα επισκεφθούμε (για να σας βάζουμε σε κλίμα...)

ΜΕΤΕΩΡΑ

Τα Μετέωρα είναι ένα σύμπλεγμα από τεράστιους σκοτεινόχρωμους βράχους από ψαμμίτη οι οποίοι υψώνονται έξω από την Καλαμπάκα, κοντά στα πρώτα υψώματα της Πίνδου και των Χασίων. Τα μοναστήρια των Μετεώρων, που είναι χτισμένα στις κορυφές κάποιων από τους βράχους, είναι σήμερα το δεύτερο πλέον σημαντικό μοναστικό συγκρότημα στην Ελλάδα, ύστερα από το Άγιο Όρος. Από τα τριάντα που υπήρξαν ιστορικά, σήμερα λειτουργούν μόνον επτά, τα οποία, από το 1988, περιλαμβάνονται στον κατάλογο μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO

Η δημιουργία του γεωλογικού τοπίου, αν και έχει κατά καιρούς απασχολήσει πολλούς Έλληνες και ξένους γεωλόγους, δεν έχει ακόμη ξεκάθαρα ερμηνευθεί. Είναι ενδιαφέρον το ότι ούτε η Ελληνική Μυθολογία ούτε οι αρχαίοι Έλληνες αλλά και ούτε ξένος ιστορικός έχει αναφερθεί στον χώρο αυτό.

Σύμφωνα με τη θεωρία του Γερμανού γεωλόγου Αλεξάντερ Φίλιπσον, που επισκέφτηκε την Ελλάδα στα τέλη του 19ου αιώνα, η δημιουργία αυτών των τεράστιων ογκολίθων οφείλεται σε ένα δελτοειδή κώνο από ποταμίσιους ογκόλιθους και ασβεστολιθικά πετρώματα που για εκατομμύρια χρόνια χύνονταν σε θαλάσσια έκταση που κάλυπτε τότε τη Θεσσαλία. Οι γεωλογικές μεταβολές των αιώνων ανύψωσαν και αποσφήνωσαν το τμήμα αυτό, όταν αποτραβήχτηκαν τα νερά στο Αιγαίο. Έτσι, αργότερα κατά την τριτογενή περίοδο που διαμορφώθηκαν οι αλπικές πτυχώσεις της οροσειράς της Πίνδου, αποκόπηκε αυτός ο κώνος από τη συμπαγή μορφή του, δημιουργώντας επιμέρους μικρότερους, αυτοί που υφίστανται σήμερα, και ανάμεσά τους την κοιλάδα του Πηνειού ποταμού. Μέσα σε αυτούς τους βράχους βρίσκεται το Σπήλαιο Θεόπετρας.

Το όνομα Μετέωρα αποδίδεται στον κτήτορα της μονής Μεγάλου Μετεώρου, τον Άγιο Αθανάσιο τον Μετεωρίτη, ο οποίος ονόμασε «Μετέωρο» τον Πλατύ Λίθο στον οποίο ανέβηκε πρώτη φορά το 1344. Γενικά η μοναστική ζωή στα Μετέωρα σημείωσε ύφεση στα χρόνια της παρακμής και της πτώσης της βυζαντινής αυτοκρατορίας και της συνακόλουθης οθωμανικής κατάκτησης της Θεσσαλίας το 1393. Ωστόσο, από τα τέλη του 15ου αιώνα και κυρίως το 16ο αιώνα τα Μετέωρα γνωρίζουν τη μεγαλύτερή τους ακμή, καθώς ιδρύονται νέες μονές, καθολικά και μοναστηριακά κτίσματα, τα οποία κοσμούνται με απαράμιλλης τέχνης αγιογραφίες.

Με την πάροδο του χρόνου η μοναστηριακή αυτή πολιτεία άρχισε να ενισχύεται με μοναχούς για να φθάσει στο απόγειο της ακμής της γύρω στο 17ο αιώνα. Όμως, από την εποχή αυτή αρχίζει και η παρακμή με αποτέλεσμα σήμερα να λειτουργούν μόνο τα μοναστήρια της Μεταμόρφωσης, του Βαρλαάμ, του Αγίου Νικολάου του Αναπαυσά, του Ρουσάνου, της Αγίας Τριάδος και του Αγίου Στεφάνου, καθώς και κάποια τμήματα ορισμένων άλλων, ενώ τα υπόλοιπα έχουν εξαφανισθεί.

Τα Μετέωρα, λόγω και της μορφολογίας τους, προσέφεραν στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας ιδανικό καταφύγιο για το μοναχισμό και διέσωσαν μνημεία του πολιτισμού και έργα της μεταβυζαντινής τέχνης. Στις αρχές του 19ου αιώνα πολλά μοναστήρια λεηλατήθηκαν από το στρατό του Αλή Πασά.

Στη δεκαετία του 1920 λαξεύτηκαν κλίμακες και σήραγγες στους βράχους καθιστώντας τις μονές προσβάσιμες από το γειτονικό οροπέδιο κι έτσι η παραδοσιακή μέθοδος επικοινωνίας και ανεφοδιασμού τον μονών με ανεμόσκαλες, σκοινιά, τροχαλίες και καλάθια, σταδιακά εγκαταλείφθηκε.

  Μονή Αγίου Στεφάνου ( είναι αυτή που θα επισκεφθούμε – δεν χρειάζεται περπάτημα και ανέβασμα σκαλιών)

  

Το Μοναστήρι βρίσκεται κτισμένο στην κορυφή του βράχου που έχει έκταση 7.500 τ. μ.. Είναι πάνω από την Καλαμπάκα, στο νοτιοανατολικό άκρο των μετεωρίτικων βράχων.

Ο πρώτος ασκητής που φιλοξένησε αυτός ο βράχος, όπως φαίνεται από μια επιγραφή που υπήρχε κοντά στην είσοδο της Μονής το έτος 1192 μΧ., ήταν ο Ιερεμίας, όπως βεβαιώνουν οι ιστορικοί ερευνητές.

Ωστόσο πρώτος κτήτορας της Μονής είναι ο Αρχιμανδρίτης  Όσιος Αντώνιος γύρω στον 16^ο αιώνα, που η παράδοση τον έχει συνδέσει με την ιστορική Βυζαντινή οικογένεια των Καντακουζηνών. Δεύτερος κτήτορας ήταν ο Ιερομόναχος Όσιος Φιλόθεος που το  1545 ο Όσιος Φιλόθεος ανακαίνισε ή ξαναέχτισε το μικρό ναό του Αγίου Στεφάνου.

Ο Ναός είναι ξυλόστεγη μονόκλιτη Βασιλική με εσωνάρθηκα που χωρίζεται από τον κυρίως Ναό με τρίβηλο άνοιγμα. Η κάρα του Αγίου Χαραλάμπου φυλάσσεται στο μοναστήρι από το 1398, όταν τη δώρισε ο Ηγεμόνας της Βλαχίας Βλατισλάβος.

Το 1888 η Μονή είχε 31 μοναχούς ενώ το 1960 είχε ερημώσει.

Από το 1961 η Μονή μετατράπηκε σε γυναικείο μοναστήρι και σήμερα βρίσκεται σε ανθηρή κατάσταση. Οι μοναχές σε ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες, οργάνωσαν  τη Μονή και τη βελτίωσαν οικοδομικά. Τηρούν το κοινοβιακό σύστημα και το διατεταγμένο Ορθόδοξο μοναχικό Τυπικό

Η πρόσβαση στη Μονή είναι πιο εύκολη από ό,τι στα άλλα Μοναστήρια, χάρη σε μια γέφυρα 8 μέτρων που συνδέει το βράχο της Μονής με το λόφο Κουκούλα.

Το 1991 έγινε αναπαλαίωση της Μονής και η αναδιοργάνωση του νέου Σκευοφυλακίου για τη διάσωση και ανάδειξη του μνημειακού  και κειμηλιακού πλούτου.

Ένας ανεκτίμητος θησαυρός υπάρχει στο νέο Σκευοφυλάκιο. Οι ιερές εικόνες συλλεγμένες από του Ναούς φυλάσσονται σήμερα στο Σκευοφυλάκιο της Μονής και έχουν θαυματουργική χάρη και μαρτυρούν τους αγώνες για την προάσπιση και την αποκατάσταση τους.

Τα σπουδαιότερα και αρχαιότερα παλαίτυπα είναι τα έργα του Αριστοτέλη, τυπωμένα το 1498. Εκεί φυλάσσονται τα λεξικά του Σουΐδα, το λεξικό του Βαρίνου Φαβορίνου από τον 14^ο αιώνα.

ΕΛΑΤΗ

Ένα ορεινό χωριό μέσα στα έλατα ! Δεν είναι τυχαία εξάλλου  και η ονομασία του. Το παλιό όνομα του χωριού ήταν μέχρι το 1955 Τύρνα. Οι  ντόπιοι αποκλειστικά Τύρνα την αποκαλούν... Πιθανολογείται ότι ιδρύθηκε μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης.

Η Ελάτη, το μεγαλύτερο χωριό του ορεινού όγκου των Τρικάλων,  είναι χτισμένη αμφιθεατρικά, μέσα σε πυκνό ελατόδασος της Νότιας Πίνδου, σε ένα περιβάλλον μοναδικής φυσικής ομορφιάς σε ύψος 950 μέτρων, στις πλαγιές του Κόζιακα, ενός βουνού απέναντι από τα Μετέωρα. Είναι ορμητήριο για πολλές διαδρομές σε δασικά  μονοπάτια, γι’ αυτό και είναι αγαπημένος προορισμός των φυσιολατρών αλλά και των σκιέρ, αφού κοντά της βρίσκεται το Χιονοδρομικό Κέντρο Περτουλίου.   Η Ελάτη των τελευταίων δεκαετιών γνωρίζει μεγάλη τουριστική ανάπτυξη, και είναι αναμφίβολα η κοσμοπολίτισσα του νομού Τρικάλων !

      ΠΕΡΤΟΥΛΙ

  Ένας ορεινός παράδεισος περιτριγυρισμένος από βουνά, με πυκνά δάση, καταπράσινα λιβάδια και τρεχούμενα νερά. Το Περτούλι, χτισμένο σε υψόμετρο 1.100 μ. στις πλαγιές του Κόζιακα, με τα γραφικά πέτρινα σπίτια, το χιονοδρομικό κέντρο και τις καλές τουριστικές υποδομές είναι ένα από τα πιο αγαπημένα ορεινά θέρετρα της Ελλάδας. Στο Πανεπιστημιακό Ελατόδασος, στα Περτουλιώτικα Λιβάδια, ζαρκάδια και ελάφια μπορεί να περάσουν από δίπλα σας την ώρα του κάνετε πικνίκ, στους χώρους αναψυχής με τα ποταμάκια και τα γεφυράκια. Ο κατασκηνωτικός χώρος της Αγίας Κυριακής στο Περτούλι, που προσφέρει τη δυνατότητα στους επισκέπτες να κατασκηνώσουν κοντά στο δάσος, κάνουν το χωριό ιδανικό προορισμό για φυσιολάτρες, ενώ το Κοκκινοστέφανο, ένα βυζαντινό φρούριο κοντά στην Γκιώνα, καθώς και το πέτρινο Γεφύρι της Γριάς με τα περίτεχνα σκαλίσματα που βρίσκεται στο φαράγγι της Μάνας για όσους έχουν καλές σχέσεις με την ορειβασία, είναι ορισμένα από τα αξιοθέατα της περιοχής. Παλιά αρχοντικά, που έχουν διαμορφωθεί σε ατμοσφαιρικούς ξενώνες ή ξενοδοχεία, προσφέρουν καλές λύσεις για υψηλού επιπέδου διαμονή.

Κατεβαίνοντας από Ελάτη  για Πύλη συναντά κανείς μία ειδυλλιακή εικόνα του Νομού Τρικάλων, με χωριουδάκια μοναχικά, δίπλα σε πλούσια νερά, με γεφύρια – μνημεία  και γεφυράκια – ταπεινά, όπως το γεφύρι της Παλαιοκαρυάς που γεφυρώνει τον Πορταϊκό ποταμό.

  

ΛΙΜΝΗ ΠΛΑΣΤΗΡΑ

Σχηματίστηκε το 1959 με την ολοκλήρωση του φράγματος στο νότιο άκρο της επί της αρχής του ποταμού Ταυρωπού ή Μέγδοβα, η δε ιδέα για την κατασκευή της αποδόθηκε στον στρατιωτικό και πολιτικό Νικόλαο Πλαστήρα, όταν το 1935 που επισκέφθηκε την γενέτειρά του, και είχαν σημειωθεί καταστροφικές πλημμύρες στη περιοχή και την Μακεδονία από συνεχείς βροχοπτώσεις, βλέποντας τον χώρο φέρεται να είπε "πως εδώ μια μέρα θα γίνει λίμνη", απ' όπου και το πιο γνωστό της όνομα.
Η χρηματοδότηση της έγινε από χρήματα που χρωστούσε η Ιταλία στην Ελλάδα (πολεμικές επανορθώσεις) και την κατασκευή ανέλαβε γαλλική εταιρεία. Σήμερα τη διαχείριση του φράγματος έχει αναλάβει η ΔΕΗ. Να σημειωθεί ότι πριν την κατασκευή της λίμνης, υπήρχε στο οροπέδιο το λεγόμενο αεροδρόμιο Νεράιδας, που δημιουργήθηκε κατά την κατοχή από τους Άγγλους, όπου και προσγειώθηκε στην κατεχόμενη Ελλάδα το πρώτο συμμαχικό αεροπλάνο (Αύγουστος 1943).

Περιέχει 400 εκατ. κυβικά μέτρα νερού, έχει μέγιστο μήκος 12 km, μέγιστο πλάτος 4 km, η συνολική της επιφάνεια είναι 24 km², ενώ το μέγιστο βάθος της είναι γύρω στα 60 m και το ανώτατο υψόμετρο της είναι 750 m. Το νερό της χρησιμοποιείται για άρδευση και ηλεκτροπαραγωγή, καθώς εκεί κοντά, στο χωριό Μητρόπολη, βρίσκεται καιυδροηλεκτρικό εργοστάσιο ισχύος 129,9MWatt.Τα τελευταία χρόνια έχει αξιοποιηθεί και τουριστικά, με αρκετές δραστηριότητες πάνω και γύρω από τη λίμνη.

Η Νιάγκα είναι νησίδα της τεχνητής λίμνης Πλαστήρα. Είναι το μεγαλύτερο νησί της λίμνης και βρίσκεται απέναντι από τον οικισμό Μούχα. Ανήκει διοικητικά στην δημοτική ενότητα Ιτάμου του δήμου Καρδίτσας. Είναι προσβάσιμη μόνο με βάρκα.  Αποτελεί δασώδες νησί με φυλλοβόλα δένδρα ενώ υπάρχει εκτροφείο θηραμάτων. Προστατεύεται με ειδικό καθεστώς προστασίας ως καταφύγιο άγριας ζωής από το 2001

To Νεοχώρι είναι ένα μικρό χωριό που απλώνεται στην πλαγιά πάνω από τη λίμνη Πλαστήρα. Πολλοί πιστεύουν ότι προσφέρει την καλύτερη θέα στην λίμνη. Αυτός εξάλλου είναι και ο λόγος που η περιοχή έχει αναπτυχθεί τουριστικά. 
Το Νεοχώρι, υπήρξε πρωτεύουσα των Αγράφων όπως όριζε η συνθήκη του Ταμασίου το 1525. Επίσης, ήταν έδρα της επισκοπής Φαναρίου και Νεοχωρίου, η οποία λειτούργησε από τον 14ο αιώνα μέχρι και την Επανάσταση του 1821. 

Περίπου 1,5χλμ. βόρεια από το Νεοχώρι, κατευθυνόμενοι προς Καλύβια Πεζούλας, θα δούμε στο δεξί μας χέρι πινακίδα που μας οδηγεί στο Βοτανικό Κήπο μετά από μικρή απόσταση. Πρόκειται για μια έκταση 10 στρεμμάτων στην οποία έχει γίνει η συγκέντρωση και αποθεματοποίηση μέρους των χλωριδικών στοιχείων της ευρύτερης περιοχής της λίμνης Πλαστήρα, αλλά και γενικότερα του Ελλαδικού χώρου

Η Πεζούλα είναι μια γραφική κοινότητα που βρίσκεται νοτιοδυτικά της Καρδίτσας και απέχει 33 χλμ. Η διαδρομή από την πόλη προς τη Πεζούλα είναι υπέροχη καθώς περνά μέσα από την καταπράσινη φύση. Καστανιές, έλατα και βελανιδιές εναλλάσσονται και δημιουργούν τοπία μοναδικής αισθητικής. Είναι κτισμένη σε 900 μ. υψόμετρο, μέσα στο πράσινο.

Τα Καλύβια Πεζούλας, είναι ένας όμορφος παραλίμνιος οικισμός όπου βρίσκεται η πλαζ Πεζούλας. Στην ήρεμη και μαγευτική  ατμόσφαιρα της μπορείτε να ψαρέψετε, να κολυμπήσετε στα καθαρά νερά της λίμνης, να απολαύσετε μία βόλτα με κανό, ή να ασχοληθείτε με διάφορα σπορ.

To χωριό Λαμπερό βρίσκεται σε απόσταση 25χλμ. από την πόλη της Καρδίτσας. Είναι κτισμένο σε υψόμετρο 745μ. και διαθέτει εκπληκτική θέα.. Στο χωριό Λαμπερό βρίσκεται το στολίδι της περιοχής, η Μονή Κορώνας, που είναι ένα από τα σημαντικότερα θρησκευτικά μνημεία της Καρδίτσας αλλά και ολόκληρης της Θεσσαλίας. Ιδιαίτερα επιβλητική αγναντεύει ολόκληρο τον Θεσσαλικό κάμπο μέχρι και τον Όλυμπο. Στη Μονή φυλάσσεται μέσα σε ασημένια λειψανοθήκη, η κάρα του Αγίου Σεραφείμ, πολιούχου της Καρδίτσας. Ο Άγιος Σεραφείμ, κατηγορήθηκε από τους  Τούρκους για ανάμειξη σε επαναστατικό κίνημα και αφού συνελήφθη, φυλακίστηκε και μετά από πολλά βασανιστήρια δολοφονήθηκε. Σύμφωνα με την παράδοση, οι Τούρκοι τον αποκεφάλισαν και πέταξαν το κεφάλι του στα νερά του Πηνειού. Κάποιοι ψαράδες, όμως, έβγαλαν την κάρα του Αγίου από το ποτάμι και την πήγαν στην Μονή Κορώνας.

Σε κοντινή απόσταση από το χωριό βρίσκεται η γνωστή στην περιοχή, πλαζ Λαμπερού, καταπράσινη και γοητευτική δίπλα στη λίμνη Πλαστήρα. Εδώ απολαμβάνουμε την πανοραμική θέα της λίμνης Πλαστήρα και της οροσειράς των Αγράφων.

 

Χ.Υ. Λάρισας