Αν σου λείψω μια νύχτα
Μην ανησυχήσεις…
Ως το άλλο πρωί
Ως τη Κυριακή…
Εδώ κάπου θα
βρίσκομαι
Σ’ έναν
άρρωστο δίπλα
μ’ ένα πικρό
ραβδί
θα ψάχνω να
βρώ μια πηγή
πόρτα σε
πόρτα
θα γυρνώ..
μ΄ένα ψωμί
στη μασχάλη
Έχε αναμμένη
τη φωτιά
Πάντοτε
Γιατί
πάντοτε, θα σου γυρίζω μουσκεμένος
Έχε
ζεσταμένο στα γόνατά σου
ένα
πουκάμισο
κι’ έχε το
νού σου στη πόρτα
και στη
δημοσιά
μην ακουστώ
γιατί..
δίχως λειψό
αποφέγγαρο κι άστρι..
κάθε φορά..
από την άκρη
θάρχομαι
του κόσμου..
Χρειαζόμαστε τους ανθρωπιστές ποιητές τώρα που η παγκόσμια
οικονομία έχει χάσει τον ουμανισμό της!
Να πεί κανείς..πότε ο καπιταλισμός ήταν ουμανιστικός;
Απάντηση:
Ποτέ! Για αυτό:
«Δεν γλυτώνεις απ’ τα τσακάλια
με ευχές και παρακάλια..»
Για όλους μας
Νάντια Λιναρδοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου