Έμελλε η
πρώτη φορά που γράφω στον ΕΤΕΡΟΠΟΛΙΚΟ να είναι αποχαιρετιστήρια.
Νιώθω λίγο ανόητη που μέχρι πριν ένα μήνα θεωρούσα τον
εαυτό μου τόσο χρήσιμο για την Υπηρεσία που δεν έπαιρνα κανονική άδεια, που
ένοιωθα τύψεις όταν αρρώσταινα, που σκεφτόμουν με ενοχή ότι στα 35 χρόνια
σχεδίαζα να συνταξιοδοτηθώ.
Κι έρχεται ένα Νομοσχέδιο και λέει πως «παύει η
άσκηση των καθηκόντων μου» (προσυνταξιοδοτική διαθεσιμότητα) για να …. σωθεί η
χώρα! Θα ήμουν ευτυχισμένη αν έφευγα για να
προσληφθεί ένα νέος συνάδελφος, θα έλεγα κάνω πίσω για να δώσω χώρο στα παιδιά
μας, όμως αλλοίμονο, «καταργούνται αυτοδικαίως» και οι οργανικές μας θέσεις
ώστε να σβηστούν ακόμη και τα ίχνη μας.
Εργάστηκα μαζί σας 34 χρόνια, που είναι σχεδόν μια ολόκληρη
ζωή.
Αισθάνομαι την ανάγκη να σας αποχαιρετήσω, όλους εσάς που
έμμεσα ή άμεσα συνεργαστήκαμε στο ΓΧΚ, σε μια Υπηρεσία που όσο κι αν μας
κούρασε και μερικές φορές μας πλήγωσε, θεωρώ ότι αποτελεί μια μικρή φωτεινή
εξαίρεση μέσα στο χάος της Ελληνικής Δημόσιας Διοίκησης.
Να
αποχαιρετήσω τους συνοδοιπόρους μου στην πορεία αυτών των χρόνων, που
φεύγουν κι αυτοί βαδίζοντας διστακτικοί κι αμήχανοι προς τη συνταξιοδότηση.
Τους εύχομαι να απολαύσουν τη νέα ζωή που ανοίγεται μπροστά μας σε τούτους τους
δίσεκτους καιρούς. Ας κάνουμε, φίλοι μου, όλα τα όμορφα πράγματα δεν
προλαβαίναμε ως τώρα, ας διαβάσουμε τα βιβλία που δεν διαβάσαμε, ας
μαγειρέψουμε τα φαγητά που δεν μαγειρέψαμε, ας φυτέψουμε τα λουλούδια που δε
φυτέψαμε, ας περπατήσουμε, ας ταξιδέψουμε, ας δείξουμε την αγάπη μας στους γύρω
μας. Ίσως τα πιο όμορφα πράγματα είναι αυτά που δεν έχουμε
κάνει ακόμα.
Να
αποχαιρετήσω τους νεώτερους που μένουν πίσω και συνεχίζουν ηρωικά να
στελεχώνουν την Υπηρεσία (τώρα πια πρόκειται κυριολεκτικά για ηρωισμό). Σας
εύχομαι να είστε γεροί και δυνατοί και να προσέχετε τον εαυτό σας, τις αγάπες
σας και τη αξιοπρέπειά σας. Σας θυμίζω ότι η μεταξύ μας συντροφικότητα
και η ομαδική δουλειά υπήρξαν, στον εργασιακό μας χώρο, τα μόνα ίσως όπλα για
να επιβιώσουμε αλλά και να παράγουμε έργο.
Σας
ευχαριστώ όλους πάρα πολύ.
Πόπη
Τριανταφύλλου
Είχα την μεγάλη τύχη να εργαστώ στην Β΄Χ.Υ. Θεσ/νίκης ως αποσπασμένος υπό την Δνση της Κας Δ. Σωτηροπούλου που της οφείλω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ. Η οποία με την σειρά της είχε την πολύ μεγάλη τύχη να έχει ως υφισταμένους υπαλλήλους- επιστήμονες που κατά την ταπεινή μου άποψη-όλοι ανεξαιρέτως-παραμέριζαν τότε την προσωπική τους ζωή με σκοπό την διαπίστευση της υπηρεσίας μας.Μεταξύ αυτών είσαι και εσύ Πόπη Τριανταφύλλου. Συγχαρητήρια για το ήθος σου και την συνέπειά σου. Εύχομαι με όλη μου την καρδιά να απολαύσεις τώρα, όπως λές, ότι στερήθηκες. Καλή σου πορεία συναδέλφισσα και ο Θεός μαζί σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόπη, σου εύχομαι κάθε ευτυχία και χαρά στην προσωπική σου ζωή! Όχι, δεν ήσουν ανόητη γιατί αγαπούσες αυτό που έκανες και ένιωθες χρήσιμη στο κοινωνικό σύνολο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσπάθησα πολύ να βάλω σε μια σειρά τις σκέψεις μου και να δομήσω ξανά ό,τι απέμεινε περιμένοντας στην "πόρτα της εξόδου"...Νέα ηθική τάξη πραγμάτων ή απουσία ηθικής και ισοπέδωση κάθε ίχνους δικαίου και αρχών είναι αυτά που βιώνουμε;Ας είναι όμως, μπορείκάπου αλλού να είμαστε πιο χρήσιμοι! Αν κάποιοι θέλουν, όπως λες, να σβήσουν τα ίχνη μας, φοβάμαι πως γκρεμίζουν τα θεμέλια του ΓΧΚ γιατί εμείς παλέψαμε για το κύρος και την αυτοτέλειά του!Ο χρόνος εξάλλου θα δείξειτην αλήθεια και προφανώς θα καταδείξει όσους προετοίμασαν ή έστω δεν πρόβαλαν καμία αντίσταση στην προδιαγεγραμμένη διάλυση της Υπηρεσίας.
Εύχομαι υγεία και ελπίδα ότι κάτι καλύτερο μπορεί να φέρει η σημερινή καταιγίδα για όλους μας.
Αγαπημένη μας Πόπη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι δύσκολο να εκφράσει κανείς τα συναισθήματά του αυτές τις στιγμές. Είσαι πάντα η γλυκιά, ανθρώπινη παρουσία που ακόμη και σε στιγμές "χαμού", δεν έχανες την ψυχραιμία σου. Είσαι η σεμνή συνάδελφος, που όπως είχες πεί "πατάει μωσαϊκό και όχι πλακάκι". Σε όλους μας μετέφερες τα φώτα σου και την εμπειρία σου (κι ελπίζω να συνεχίσεις ακόμη...).
Σ΄αγαπάμε πολύ πολύ και σ΄ευχαριστούμε για όλα.
Στέλλα Συνούρη
Πόπη σε ευχαριστώ για την απλόχερη βοήθειά σου, για τη γνήσια συναδελφικότητά σου, για τη ζεστή επικοινωνία μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορώ να σκεφτώ χωρίς θλίψη ότι εσύ και κάποιοι άλλοι συνάδελφοι που εκτίμησα δεν θα είσαστε στα γνωστά τηλέφωνα...
Ομως σας παρακαλώ περάστε καλά, κάντε μας να ζηλέψουμε, κάντε μας να επιθυμήσουμε την ώρα που θα ανασάνουμε και μεις με τη σειρά μας τον αέρα της ελευθερίας.
Και ας μη χαθούμε. Μακάρι ο σύλλογος να μπορούσε να οργανώνει συναντήσεις (Στέλλα τι λες;)
Στη Σάμο δε, οπωσδήποτε!
Σε φιλώ, Βάνα