Αντικαταθλιπτικα; Όχι ευχαριστώ!

Λοιπόν, έχω βαρεθεί με όλη αυτή τη μιζέρια που υπάρχει γύρω μας.... 

Από όσα μαθαίνω, στην Αθήνα τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα από ότι στην επαρχία. Εδώ ακόμη κάπως κρατάμε...

Ε, εγώ είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος άνθρωπος και δεν έχω καμμία διάθεση να αγχώνομαι για πράγματα που μπορεί να μου συμβούν σύντομα.

Μέχρι την τελευταία στιγμή, κανείς δεν ξέρει τί θα γίνει ή τι δε θα γίνει!

Κι αν αγχωθώ από τώρα τι θα κερδίσω; Μπορώ άραγε να κάνω τίποτα; 

Όχι βέβαια! Άρα προτιμώ να ασχολούμαι με τα δειγματάκια μου στη δουλειά, να γυρνάω το μεσημέρι σπίτι μου και να απολαμβάνω τα παιχνίδια με την κόρη μου και το βραδάκυ (αν έχω κουράγιο) να επικοινωνώ με τους φίλους μου.

Άλλωστε η καθημερινότητά μου δεν έχει αλλάξει: πρέπει πάλι να μαγειρέψω, να καθαρίσω, να φροντίσω, να δουλέψω... Εγώ συνεχίζω να νιώθω μια σύγχρονη Μαίρη Παναγιωταρά:

Ε λοιπόν, κουράγιο αδέρφια... Μπόρα είναι θα περάσει! 


Και πριν αρχίσει η βροχή δε χρειάζεται να ανοίξετε την ομπρέλα!


Υ.Γ. Σήμερα είναι η πρώτη επίσημη μέρα του καλοκαιριού και η Google ήρθε να μου φτιάξει το κέφι, με ένα απλό σκίτσο:

marigoula