Θλίβομαι βαθύτατα και προτιμώ να κάνω τη στρουθοκάμηλο, παρά να έρθω αντιμέτωπη με τα ζητήματα αυτά καθ'εαυτά. Για παράδειγμα, έχω κείμενο που πρέπει να διαβάσω για κάποια άσχημα-παλαβά-αδιανόητα που συνέβησαν τελευταία, αλλά αρνούμαι πεισματικά να ανοίξω το έγγραφο......
Αρνούμαι!
Δε θέλω βρε παιδί μου, πως να το πω...
Δε θέλω να εκνευριστώ, δε θέλω να στεναχωρεθώ (αρκεί που ξέρω το συμβάν, ας μη διαβάσω τώρα και τις λεπτομέρειες....)...
Αρκετές πίκρες έχω πάρει τελευταία από τα διάφορα τεκτενόμενα στο ΓΧΚ...
Και χθες διάβασα ότι πάει, μας πήρε η Eurobank... Ενημέρωση διαδικτυακή (στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως είναι η "comme il faut" μετάφραση του φατσοβιβλίου) από συνάδελφο με εξαιρετική γραφή (αν και δεν το παραδέχεται)
Μας πήρε και μας σήκωσε;
Μεταφέρω, λοιπόν, τη φράση του και τα συναισθήματά του συναδέλφου:
"Είμαι πολύ οργισμένος με όσα γίνονται στα καθ' ημάς"
Μέσα σε όλα τα άλλα που έγραψε (δυστυχώς δεν μπορώ να σας τα μεταφέρω) είχε και την εξαιρετική ιδέα, να ψάξουμε, λίγο, την ιστορία του κτιρίου. Και δεν το ρίχνουμε στην ιστορική μελέτη κι έρευνα, έτσι βρε αδερφέ, για να κανουμε κάτι διαφορετικό;
Αν έχει κάποιος όρεξη ή στοιχεία, πολύ θα με ενδιέφερε το θέμα.
Αν έχει κάποιος όρεξη ή στοιχεία, πολύ θα με ενδιέφερε το θέμα.
marigoula
Υ.Γ.1 Όπως καταλαβαίνετε, η ανάρτηση κλείνει πάλι στρουθοκαμηλίζοντας....
Υ.Γ.2 Πολλά δεν μπορώ να σας γράψω τελευταία, πλάκα-πλάκα...
Υ.Γ.2 Πολλά δεν μπορώ να σας γράψω τελευταία, πλάκα-πλάκα...
Πρέπει να ψάχνεις να βρείς τις αιτίες των καταστάσεων.Και όταν τις βρείς να ΔΡΑΣΕΙΣ!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου επαναλαμβάνω μιά φορά ακόμα τους στίχους του Βάρναλη απο το ποιήμα οι μοιραίοι:
ΑπάντησηΔιαγραφή― Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
― Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
― Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
― Φταίει πρώτ’ απ’ όλα το κρασί!
Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Kανένα στόμα
δεν το βρε και δεν το πε ακόμα.
Έτσι στη σκοτεινή ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα
όπου μας έβρει μας πατεί.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!