Καλωσήρθατε στο προσωπικό μας "ημερολόγιο"!
Αυτός είναι ο χώρος όπου οι υπάλληλοι του Γενικού Χημείου του Κράτους
θα λέμε όλα όσα μας ενδιαφέρουν και μας προβληματίζουν.
Όλα όσα θέλουμε να μοιραστούμε μεταξύ μας!

Δευτέρα 13 Μαΐου 2013

Ο χειρότερος εχθρός είναι ο εαυτός μας


Μελέτησα με αρκετή υπομονή τα Πρακτικά της Ανασκόπησης του Συστήματος Ποιότητας.  Στο τέλος, ωστόσο, αυτής της μελέτης, ήλθε ένας συνάδελφος από τα εργαστήρια και μου ανακοίνωσε ότι το ήλιο τελείωσε και δεν υπάρχει ούτε για δανεικό.

Αέρια δεν υπάρχουν
Ανταλλακτικά δεν υπάρχουν
Χαρτί δεν υπάρχει
Μελάνι δεν υπάρχει

Δεν μπόρεσα λοιπόν να μη σκεφτώ για άλλη μια φορά πώς όλα τα χρόνια φοβόμαστε μήπως μας πάρουν τις αρμοδιότητες άλλοι φορείς και Υπηρεσίες. Τώρα φτάσαμε στο σημείο να αυτοκαταργηθούμε; Γιατί Χημείο χωρίς χημική ανάλυση δεν νοείται.

Ίσως βεβαίως έτσι, να μη το βλέπουν όλοι, παρά μόνον ένα μέρος του προσωπικού του Γ.Χ.Κ. που θεωρούμε ότι η βάση του Γ.Χ.Κ. είναι η ανάλυση και οι χημικοί που την πραγματοποιούν. Γι’ αυτό και πονάμε μ’ αυτήν την κατάσταση και μας είναι αδιανόητο πώς συνεχίζεται τόσον καιρό και λύση δεν έχει φανεί.

Ίσως κάποιοι άλλοι να βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά. Μη έχοντας σχέση με την εργαστηριακή εργασία, μπορεί να έχουν σχηματίσει την εντύπωση ότι η βάση του Γ.Χ.Κ. είναι η παραγωγή περίσσειας γραφειοκρατίας που «ανεβάζει» την προσωπική τους θέση μέσα σ’ ένα σύστημα, και μέσα από μια εγωκεντρική προσέγγιση δεν ενδιαφέρονται για τη λειτουργία του συστήματος αυτή καθ’ αυτή.

Ακόμη χειρότερα, ίσως κάποιοι που ήλθαν στο Γ.Χ.Κ για συγκεκριμένους λόγους που τώρα έχουν εκλείψει, αισθάνονται εγκλωβισμένοι και έχουν  το μυαλό τους στραμμένο στην αναζήτηση της μελλοντικής θέσης τους στο Δημόσιο που πιθανόν προδιαγράφεται καλύτερη από την τωρινή στο Γ.Χ.Κ., με αποτέλεσμα όχι μόνο να αδιαφορούν παντελώς για την εξέλιξη του Γ.Χ.Κ., αλλά ακόμη και υποσυνείδητα να λειτουργούν στη λογική να γίνει «στάχτη και μπούρμπερη».

Οπότε, αγαπητοί συνάδελφοι, δεν είναι αδικαιολόγητη η σκέψη που γεννήθηκε αυθόρμητα στο μυαλό μου. Καλό το Σύστημα Ποιότητας, αλλά πού θα εφαρμόζεται;

Με εκτίμηση
Αλεξάνδρα Σκορδάκη

12 σχόλια:

  1. Γιώργος Κουλουμβάκης13 Μαΐου 2013 στις 12:02 μ.μ.

    Αγαπητή κα Σκορδάκη μήπως πρέπει να συνεχίσει το ΓΧΚ να υπάρχει για να κάνει μηνιαίες καταμετρήσεις των υπολοίπων της σταφίδας των οξοποιών και έτσι να βρίσκουν δουλιά οι διευθυντές να συντάσσουν τις αναφορές τους ώστε να βρίσκονται σε συνεχή κίνηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλεξάνδρα Σκορδάκη27 Μαΐου 2013 στις 11:09 π.μ.

      Αγαπητέ κ. Κουλουμβάκη, γνωρίζετε πολύ καλά πως δεν ανήκω σ' αυτούς που είχαν ως έργο την μηνιαία καταμέτρηση των υπολοίπων της σταφίδας των οξοποιών ούτε τη σύνταξη αναφορών (ούτε ως υπάλληλος ούτε ως διευθύντρια που δεν έχω υπάρξει ποτέ). Αντιθέτως, υπήρξα στόχος αναφορών, όπως πολύ καλά γνωρίζετε, παρ' όλο που οι ίδιοι οι συντάκτες ομολογούσαν αργότερα ότι δούλευα και με το παραπάνω.
      Σας ευχαριστώ, λοιπόν, για το σχόλιό σας, αλλά δεν είμαι ο σωστός αποδέκτης του.

      Διαγραφή
  2. Σε λάθος ιστότοπο γράφετε Κα Σκορδάκη.
    Εδω οι αναγνώστες θέλουν να διαβαζουν ιστοριουλες, ανέκδοτα, το τι λένε οι χαρτορήχτρες, οι καζαμίες κλπ. Έχετε δει πολλές αναρτήσεις προβληματισμού για το μέλλον του ΓΧΚ;
    Ουτε και πρόκειτε να δείτε. Αυτοί που πραγματικά ενδιαφέρονται είναι και πολύ λίγοι και πολύ αδύναμοι να κάνουν κάτι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιώργος κουλουμβάκης17 Μαΐου 2013 στις 1:13 μ.μ.

      Και πάντως δεν είναι διευθυντές, αυτοί δεν απαντούν σε καυτά ερωτήματα.

      Διαγραφή
    2. Αγαπητέ Ανώνυμε.
      Προβληματίζομαι πάρα πολύ για το μέλλον του Χημείου. Τόσο, που ειλικρινά (και δεν κάνω πλάκα), είμαι στα πρόθυρα της κατάθλιψης. Όμως, η σοβαροφάνεια και η σκυθρωπότητα δεν ωφελούν ποτέ κανέναν. Στις δύσκολες μέρες που περνάμε, είμαστε πράγματι πολύ αδύναμοι για να επηρεάσουμε δραματικά τις εξελίξεις. Ό,τι κάναμε ή δεν κάναμε με τη δουλειά μας τόσα χρόνια με αυτά θα πορευτούμε. Όσο για τους βερμπαλισμούς, τα παχιά λόγια και τα μεγαλεπήβολα σχέδια από αυτά χορτάσαμε.
      Προσπαθώ, επιστρατεύοντας το όποιο χιούμορ μου, να δώσω λίγη καλή διάθεση και λίγο γέλιο με την ελπίδα να αναπτερώσω το ηθικό των πανταχόθεν πληττόμενων συναδέρφων. Αυτό νομίζω ότι είναι μια συνεισφορά στο μέλλον του Χημείου. Γιατί το μέλλον κάθε Οργανισμού είναι οι άνθρωποι του και το γέλιο κάνει καλό στους ανθρώπους.
      Με συναδερφικούς χαιρετισμούς, Καζαμίας.
      ΥΓ. Δεν υπάρχουν χαρτορίχτρες στον ΕΤΕΡΟΠΟΛΙΚΟ από ό,τι ξέρω τουλάχιστον.

      Διαγραφή
    3. Στην απογοήτευση,στη μοιρολατρία,στην κατάθλιψη,σ όλα αυτά που αυτοί που τσακίζουν τις ζωές μας θέλουν να νοιώθουμε, σου απαντάω με κάποιους στίχους του Κ.Βάρναλη:
      Δεν είμαι εγώ σπορά της Τύχης
      ο πλαστουργός της νιας ζωής
      Εγώ είμαι τέκνο της ανάγκης
      κι ώριμο τέκνο της Οργής.
      Δεν κατεβαίνω από τα νέφη
      γιατί δε μ’ έστειλε κανείς
      Πατέρας, τάχα παρηγόρια
      για σένα, σκλάβε, που πονείς.
      Δεν δίνω λέξεις παρηγόρια
      δίνω μαχαίρι σ’ ολουνούς
      καθώς το μπήγω μες το χώμα
      γίνεται φως, γίνεται νους.
      Όθε περνά, γκρεμίζει κάτου
      σαν το βοριά, σαν το νοτιά
      όλα τα φονικά ρηγάτα
      θεμελιωμένα στην ψευτιά.

      Διαγραφή
    4. Και ένα ακόμα για τον Καζαμία:
      Mες την υπόγεια την ταβέρνα,
      μες σε καπνούς και σε βρισές
      (απάνω στρίγγλιζε η λατέρνα)
      όλ’ η παρέα πίναμ’ εψές·
      εψές, σαν όλα τα βραδάκια,
      να πάνε κάτου τα φαρμάκια.
      ― Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
      ― Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
      ― Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
      ― Φταίει πρώτ’ απ’ όλα το κρασί!
      Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Kανένα στόμα
      δεν το βρε και δεν το πε ακόμα.

      Έτσι στη σκοτεινή ταβέρνα
      πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
      Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα
      όπου μας έβρει μας πατεί.
      Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
      προσμένουμε, ίσως, ΚΑΠΟΙΟ ΘΑΜΑ!

      Διαγραφή
    5. Ευχαριστώ φίλε μου Τσέχε για τα ποιήματα που μου αφιέρωσες. Λατρεύω την ποίηση και ιδιαίτερα τον Βάρναλη. Χρόνια πολλά.

      Καζαμίας

      Διαγραφή
    6. Αλεξάνδρα Σκορδάκη27 Μαΐου 2013 στις 11:15 π.μ.

      Αγαπητέ συνάδελφε "ανώνυμε"
      Παρ΄ ότι το κόστος της ενασχόλησης με τα κοινά έχει υπάρξει μεγάλο σε προσωπικό επίπεδο (σε οικογενειακό δε, τραγικό) δεν έχω απογοητευθή τόσο ώστε να πιστεύω ότι οι μικροί και αδύναμοι δεν πρέπει να έχουμε φωνή. Αντιθέτως, η μόνη μας ελπίδα είναι να ενώσουμε τις φωνές μας, ώστε να γίνη μια μεγάλη και δυνατή.
      Όσο για το ρόλο του Ετεροπολικού, αυτός καθορίζεται από μας τους ίδιους. Κατά την προσωπική μου άποψη, όλα είναι ευπρόσδεκτα και τα σοβαρά και τα αστεία, και τα ενυπόγραφα( τα οποία προτιμώ) και τα ανώνυμα

      Διαγραφή
  3. Άκουσα οτι στη συνάντηση στο Ναύπλιο έπεσε απο κάποιον πρόταση να πληρώνουμε για τα αέρια που δεν έχουμε έτσι ώστε να μπορούμε να δουλεύουμε.Έχω μια καλύτερη πρόταση.Να μην παίρνουμε καθόλου μισθό και να πληρώνουμε και κάτι για να μπορούμε να δουλεύουμε.Αυτό προσπαθούν να περάσουν στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα με το επιχείρημα οτι είναι σημαντικό να έχεις δουλειά κι ας είναι οτι νάναι.Καλό δρόμο προς την κόλαση του καπιταλιστικού μπουρδέλου λοιπον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλεξάνδρα Σκορδάκη27 Μαΐου 2013 στις 11:03 π.μ.

      Αγαπητέ συνάδελφε, η πρόταση αυτή στην κυριολεξία φυσικά δεν μπορεί να εφαρμοστή (ακόμη και για λόγους νομιμότητας, στο όνομα της οποίας έχουμε ξεμείνει από υλικά). Η τοποθέτηση της προέδρου του Συλλόγου έβαλε τα πράγματα στη σωστή θέση τους. Ωστόσο, επειδή σημασία δεν έχει μόνο το τί λεγεται, αλλά και από ποιόν, εάν λάβουμε υπ' όψη μας ότι η συνάδελφος που το είπε έχει από τις σημαντικότερες συμβολές στο αναλυτικό έργο του Γ.Χ.Κ., νομίζω ότι πρέπει να εκληφθή ως συμβολική έκφραση της αγωνίας των υπαλλήλων του Γ.Χ.Κ. όσον αφορά την ίδια την ύπαρξή του. Υπ' αυτήν την έννοια νομίζω μας εκφράζει όλους και είναι προς τιμήν μας το ότι δεν λέμε : δεν βαριέσαι, άμα παίρνω εγώ τα λεφτά μου, τί με νοιάζει και αν κάθομαι.

      Διαγραφή
    2. Συμμετέχοντας στη γόνιμη συζήτηση, θα ήθελα να συμφωνήσω με την κ. Σκορδάκη. Δεν είναι καλή λύση αυτή του εράνου για την αγορά υλικού και η σχετική πρόταση συμβολίζει την αγωνία όλων μας για τις εξελίξεις.
      Είμαι ωστόσο σίγουρος ότι μετά την ακύρωση του διαγωνισμού των αερίων θα αναληφθούν από τη Διοίκηση πρωτοβουλίες για να ξεφύγουμε από τη δύσκολη αυτή κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει.
      Το θέμα των αερίων και των βασικών αντιδραστηρίων (διαλυτών) είναι κομβικό. Αν λυθεί - έστω και με προσωρινό, εμβαλωματικό τρόπο - θα καταφέρουμε να σταθούμε όρθιοι και να φέρουμε εις πέρας ένα ελάχιστο των στόχων μας στο δύσκολο 2013. Ας έχουμε κατα νου ότι δεν έχουν υψηλό οικονομικό κόστος.
      Σίγουρα θα υπάρχουν τρόποι για αντιμετώπιση εκτάκτων κρατικών αναγκών. Είναι η ώρα να τους χρησιμοποιήσουμε αφού κάνουμε μια τίμια και ανοιχτή συζήτηση με την Πολιτική μας Ηγεσία.

      Διαγραφή